به گزارش باشگاه خبرنگاران کرمانشاه ، دکتر هومن سالاری گفت: در حال حاضر دو دیدگاه کلان در حوزه کشاورزی در کشور مطرح است که یکی از آن ها این است که ما باید در همه چیز خودکفا باشیم.
وی گفت: از نظر علمی و اقتصادی در کشت هر محصولی باید یک سری فاکتورها در نظر گرفته شود و اگر هزینه های تولید یک محصول خاص بیشتر از هزینه های واردات آن است، چه بهتر که با واردات نسبت به تامین نیاز داخلی اقدام شود.
وی افزود: بهتر است برای مقابله با بحران آب کشت اقتصادی مد نظر قرار گیرد، چرا که در غیر اینصورت از اهداف کشاورزی استراتژیک دور خواهیم شد.
سالاری دیدگاه دوم را که بر اساس اکوسیستم منطقه ای است مناسب تر دانست و گفت: در این دیدگاه بر اساس ظرفیت های و توانمندی های یک منطقه به کشت محصول پرداخته می شود که با پارامترهای اکولوژِیکی سازگارتر است.
به گفته این استاد دانشگاه اتخاذ سیاست های خودکفایی در تولید همه محصولات کشاورزی و اصرار بر آن باعث می شود تا فشار عجیبی بر منابع آبی وارد شود که اتخاذ این نوع سیاست قطعا آسیب زا خواهد بود.
وی گفت: بی توجهی به بحران آب، کشاورزی را با مشکلات جدی مواجه خواهد کرد و بر این اساس به نظر می رسد در تولید محصولات کشاورزی باید شاخص را از تولید در واحد سطح به تولید در واحد آب تغییر دهیم.
سالاری گفت: گرچه چگونگی آبیاری و استفاده از روش های نوین آبیاری مقوله های جدی تری در بحث مقابله با بحران کم آبی هستند، اما به نظر می رسد میزان کارایی گیاه در استفاده از آب نیز می تواند به عنوان یک مسئله مهم در کنترل بحران آب مدنظر قرار گیرد.
به گفته سالاری با وجود وجود مراکز متعدد تحقیقاتی در مورد خشکی، همچنان رقم اصلی کشت شده گندم به عنوان محصول استراتژیک در کشور رقم سرداری است و این نشان می دهد که با وجود سرمایه گذاری های زیاد هنوز نتواسنته ایم رقم جایگزین مناسب تری از حیث نیاز آبی برای کشت گندم معرفی کنیم.
سالاری افزود: در شرایط معمول کشور وضعیت بگونه ای است که با کم شدن 50 درصد میزان بارندگی میزان تولید نیز 50 درصد کاهش می یابد و این بدان معناست که تولید ما وابستگی مطلقی به میزان و پراکنش بارندگی دارد و این مسئله نیازمند تعریف یک نگاه جدید به بحث مقاومت به خشکی در گیاهان است.
وی دستیابی به این مهم را نیازمند بالا بردن قدرت ریسک محققین دانست و گفت: دستیابی به موفقیت زمانی عملی می شود که محققین به دنبال جواب مثبت نباشند و شرایطی ایجاد شود که بدون هیچ دغدغه ای به فضاهای تاریک تحقیقاتی ورود پیدا کنند.