وی ادامه داد: یک زمانی افراد، چیزی حق شان نیست ولی به آنان لطفی می‌شود، ولی یک زمانی به تعبیر روانشناسان، آن لطف از جیب فرد دیگری زده می‌شود، بنابراین افراد این معضل را فرا می‌گیرند که زود بدست بیاورند، هیچ جای دنیا، حتی آن کشورهای پیشرفته ای که می‌شود از نظر اقتصادی و فرهنگی روی آنها حساب کرد، و حتی ممالکی که مذهب گریز هستند، مردم آنها فقط کار می‌کنند، ولی ما خیلی دیر آمده ایم و زود می‌خواهیم برویم.
این دکترای روانپزشکی درباره تعریف و تفاوت آرمان و واقعیت نیز عنوان کرد: وقتی فصله این دو مقوله زیاد می‌شود استرس بوجود می‌آید، یعنی مکانیزم دفاعی بی‌ارزش سازی، وقتی کسی زورش نمی‌رسد که رشد کند، جایگاه افراد دیگر را پایین می‌آورد، و این مسئله از نظر روانی حرام است، زیرا آن فرد با شایستگی بالا نیامده است، بلکه شایستگی کس دیگری را پایین آورده است تا ثابت کند کافر همه را به کیش خود خواند.
تقوی خاطرنشان کرد: بنابراین افراد با چاپلوسی آن فاصله را می‌خواهند پُر کنند، بنابراین نتیجه گرفته می‌شود که افراد وقتی بدون لیاقت به جای می‌رسند آنچه را که بدست می‌آورند بدون لیاقت هم از دست می‌دهند، بنابراین چطور می‌توان به فرزند خود گفت که پدرت نان حلال بدست می‌آورد و خودرو مدل پایین می‌نشیند ولی آدمی که نصف پدرت سن او هست و نان حرام می‌خورد خوردویی دو برابر قیمت پدرت دارد. زیرا آن فرزند عقل و شعورش به دلش است، بنابراین به خاطر همین است که عنوان می‌شود کار فضیلت و عبادات است. همانطور که نماز می‌خوانیم تا از زشتی دور شویم.