محققان دانشگاه لینشوپینگ در سوئد ترکیبی از کافئین عامل محافظ و این نوع ژن در GRIN2A در بیماران مبتلا به پارکینسون از دو شهرستان در جنوب این کشور را مورد بررسی قرار دادند.
بر اساس گزارش منتشر شده در مجله علمی پلاس، این تحقیق نشان داد که آن دسته از افرادی که هر دو عامل را دارا بودند در معرض خطر کمتری به ابتلا به این بیماری بودند.
محققان توضیح دادند که مقدار زیاد مصرف قهوه در این مورد بسیار برجسته‌تر نشان داده است.
بیماری‌های عصبی مانند پارکینسون دارای یک پس‌زمینه پیچیده است که در آن عوامل ژنتیک و قرار گرفتن در معرض عوامل محیطی درگیر هستند.
بیماری پارکینسون یک اختلال پیشرونده سیستم عصبی است که حرکت یک شخص تاثیر می‌گذارد؛ با توجه به بیماری مزمن، به تدریج بخشی از مغز در طول چند سال آسیب می‌‌بیند.
بیماری پارکینسون یک بیماری دستگاه عصبی مرکزی در بزرگسالان مسن‌تر است که مشخصه آن سفتی عضلانی پیشرونده تدریجی، لرزش و از دست رفتن مهارت‌های حرکتی است.
این اختلال هنگام رخ می‌دهد که نواحی خاصی از مغز توانایی خود در تولید دوپامین (یکی از ناقلین عصبی در مغز) را از دست می‌دهد.
پارکینسون از جمله بیماری‌های مغز و اعصاب در سنین بعد از 60 سالگی است از هر 100نفر بالای 60 سال یک نفر به پارکینسون مبتلا می‌شوند.
البته این بیماری گاه در افراد جوان‌تر هم دیده می‌شود که پنج تا 10 درصد بیماران را تشکیل می‌دهند.
بعد از آلزایمر، پارکینسون شایع‌ترین بیماری مخرب اعصاب به حساب می‌آید؛ پارکینسون بیماری مزمن و پیشرونده‌ای است که در آن سلول‌های ترشح‌کننده دوپامین در جسم سیاه در مغز می‌میرند و در فقدان دوپامین حرکات بدن نامنظم می‌شود.
مطالعات قبلی نشان داده است که نوشیدن قهوه در جلوگیری از خطر ابتلا به بیماری‌های مزمن، سرطان پروستات، دیابت و کاهش شناختی مرتبط با سن نقش مهمی را ایفا می‌کند.
مطالعات متعدد نشان داده است که مصرف کافئین درحد متوسط و منظم مانع از کاهش حافظه در افراد مسن‌تر می‌شود و خطر ابتلا به بیماری آلزایمر را نیز کاهش می‌دهد.