به گزارش سرويس بين‌‌الملل باشگاه خبرنگاران، پایگاه اینترنتی المانیتور در مقاله ای به قلم "لورا روزِن" مدعی شد، کانال دیپلماتیک بین ایران و آمریکا که سال گذشته زمینه دستیابی به توافقنامه موقت هسته ای را فراهم کرد، با ارسال پیامی از باراک اوباما رئیس جمهور آمریکا به ایران، ایجاد شد. اوباما در پیام خود اعلام کرد آمریکا حاضر است برنامه غنی سازی ایران در داخل را به شکل محدود و در قالب توافقنامه بپذیرد. البته ایران نیز باید بر اساس این توافقنامه، گام های ملموس و قابل راستی آزمایی بردارد تا به دنیا اطمینان دهد که برنامه هسته ای این کشور منحصراً صلح آمیز است.
"رابرت آینهورن"، مذاکره کننده سابق آمریکا با ایران، روز سیزدهم ژوئیه در مصاحبه ای با پایگاه المانیتور مدعی شد: "پیام، اصولاً برای آن بود که به ایران اطلاع دهیم حاضریم برنامه غنی سازی محدود را در چارچوب توافقی که سایر مفاد آن قابل قبول است، بپذیریم".
اکنون به موازات ادامه مذاکرات ایران و گروه پنج به علاوه یک برای دستیابی به توافق نهایی تا روز بیستم ژوئیه، آمریکا معتقد است امتیاز واگذار شده باید ایران را برای رها کردن یا عقب انداختن برنامه غنی سازی در مقیاس وسیع، برای دستیابی به توافق جامع مجاب کند، زیرا همین امتیاز (پذیرفتن برنامه غنی سازی ایران به شکل محدود) بود که زمینه دستیابی به توافقنامه موقت هسته ای را فراهم کرد.
یک مقام بلندپایه آمریکایی که خواست نامش فاش نشود، روز دوازدهم ژوئیه به خبرنگاران در شهر وین گفت: " آمریکا تا کنون چند تصمیم بسیار دشوار گرفته است. در توافقنامه هسته ای موقت و شش ماهه با ایران که به طرح مشترک اقدام مشهور است، رئیس جمهور آمریکا اعلام کرد ما حاضریم برنامه غنی سازی بسیار محدود را برای پاسخگویی به نیازهای عملی ایران بپذیریم". این مقام آمریکایی در ادامه گفت: "نکته مثبت درباره طرح مشترک اقدام این است که نشان داد هر کدام از ما می‌توانیم برای دستیابی به توافق، تصمیم های دشواری بگیریم."
المانیتور نوشت: هیأتی از مقامات آمریکا به ریاست "ویلیام برنز" معاون وزیر امور خارجه این کشور در دیدار محرمانه ای که ماه مارس سال 2013 در عمان برگزار شد، پیام اوباما را درباره پذیرش غنی سازی محدود به ایران ابلاغ کرد. "جک سالیوان" که اکنون مشاور امنیت ملی "جو بایدن"، معاون رئیس جمهور آمریکا است نیز یکی از اعضاء هیأت آمریکایی بود. "آینهورن" و "پونیت تالوار"، مشاور وقت کاخ سفید درباره مسائل ایران نیز در این دیدار حضور داشتند. اکنون نیز "ویلیام برنز" و "جک سالیوان"، "وِندی شرمن" مذاکره کننده ارشد آمریکایی را در دور تازه گفتگوهای هسته ای با ایران که از روز دوم ژوئیه در وین آغاز شده است، همراهی می‌کنند.
وزرای امور خارجه آمریکا، انگلیس، فرانسه و آلمان نیز روز یکشنبه برای ارزیابی میزان پیشرفت گفتگوها به شهر وین سفر کردند. جان کری وزیر امور خارجه آمریکا بعد از دیدار با ظریف در روز سیزدهم ژوئیه گفت: " بحث های فوق العاده ای داشتیم، اما گفتگو تازه آغاز شده است".
مقام بلندپایه آمریکایی گفت: "ما همواره گفته ایم که اگر بتوانیم پیشرفت های چشمگیری داشته باشیم و به زمان بیشتری نیاز باشد، آنگاه دنیا نیز احتمالاً از ما می خواهد که از این فرصت برای دستیابی به توافق نهایی استفاده کنیم. وزرای امور خارجه نیز به اینجا آمده اند تا ارزیابی کنند آیا گفتگوها به اندازه کافی پیشرفت داشته است و خواهد داشت".
مقامات اروپایی و آمریکایی می گویند بدون شک، در هفته های اخیر پیشرفت هایی وجود داشته است و ایرانی ها در زمینه هایی مانند ایجاد اصلاحات لازم در رأکتور تحقیقاتی اراک، تبدیلِ احتمالی سایت غنی سازی فردو به مرکز تحقیقات و توسعه و همچنین کاهش ذخایر اورانیوم با غنای 3.5 درصد، انعطاف پذیری نشان داده است.
مذاکره کنندگان آمریکایی می‌گویند علاقه ایرانی ها به حفظ ظرفیت غنی سازی کنونی و توسعه آن به مرور زمان، یکی از مهم‌ترین نکات مورد اختلاف است.
آمریکا و دیگر اعضای گروه پنج به علاوه یک معتقدند ایران برای تأمین برق خود در ده یا بیست سال آینده، اصلاً نیازی به غنی سازی در مقیاس صنعتی ندارد.
طول دوره توافقنامه جامع نیز یکی دیگر از محورهای گفتگو در مذاکرات هسته ای است که مقامات آمریکا معتقدند تعداد سالها باید "دو رقمی" باشد، اما ایرانی ها خواستار کوتاه تر شدن این دوره هستند. بعد از این دوره، ایران می‌تواند بین خرید سوخت برای برنامه هسته ای خود از خارج یا تولید سوخت در داخل، یکی را انتخاب کند.
آینهورن در گفتگو با المانیتور مدعی شد: ایرانی ها در کوتاه مدت، هیچ گونه نیاز مبرمی به برنامه غنی سازی در مقیاس گسترده ندارند.
"محمد جواد ظریف" در برنامه "دیدار با مطبوعات" شبکه اِن بی سی، بهترین راه را برای اطمینان یافتن از اینکه ایران به دنبال سلاح هسته ای نیست توافقنامه مبتنی بر مذاکره بر شمرد و گفت نباید به دنبال توافقنامه کاملی باشیم که دستیابی به آن غیر ممکن است.
انتهای پیام/