به گزارش
خبرنگار میراث فرهنگی باشگاه خبرنگاران، آب‌های جنوب ایران از کرانه‌های سند در پاکستان تا دریای سرخ در طول تاریخ دریای پارس نامیده شده است. بخشی از این آبها از تنگه هرمز تا تقاطع اروندرود و بهمن‌شیر خلیج فارس نام دارد. خلیج فارس از عهد باستان تا امروز همواره یکی از مهمترین راههای دریایی جهان چه به لحاظ اقتصادی و چه به لحاظ انتقال فرهنگ‌های گوناگون بوده است. در زمان حاضر منطقه خاورمیانه و به ویژه خلیج فارس به دلایل برخورداری از منابع فسیلی و انرژی اهمیتی بیش از پیش پیدا کرده است. از این رو با سرازیر شدن دلارهای نفتی به کشورهای حاشیه جنوبی خلیج فارس این دولت‌های تازه شکل گرفته دست به طرح ادعاهای واهی در مورد حاکمیت سیاسی و فرهنگی بر این منطقه زده‌اند، این شیوخ ساحل نشین با صرف هزینه‌هایی گزاف و با اختیار گرفتن پژوهشگران رشته‌های گوناگون در صدد ساختن هویت جعلی در جنوب خلیج همیشه فارس هستند. از این رو و با توجه به وجود آثار باستانی و سایت‌های شاخص در نوار ساحلی کشور خودمان شایسته است از توانمندی‌های بالقوه این محوطه‌ها استفاده شود تا بتوانیم از نظر تاریخی باستان شناسی نیز از حاکمیت سیاسی و فرهنگی خود در خلیج فارس حراست و حفاظت کنیم. از مهمترین و شاخص‌ترین محوطه‌های تاریخی در نوار ساحلی خلیج فارس محوطه و بندر تاریخی سیراف است. این بندر از قرن دوم تا پنجم هجری پررونق‌ترین بندر خلیج فارس بوده است.
پس از جهانی شدن شهر سوخته به عنوان اولین سایت و محوطه باستانی کشور به نظر می‌رسد به دلیل فعالیت‌ها و حساسیت‌هایی که در خلیج فارس وجود دارد ضروری است که مسئولان میراث فرهنگی کشور هر چه زود مقدمات به ثبت رساندن محوطه و بندر تاریخی سیراف را در فهرست جهانی را سرلوحه فعالیت‌های بین‌المللی خود قرار دهند.
کشورهای حاشیه جنوبی خلیج فارس بدون تلف کردن وقت درصدد اثبات کردن خود در این منطقه هستند و ثبت رساندن محوطه سیراف می‌تواند هر چه بیشتر هم بندر تاریخی سیراف را به جهان معرفی کند و هم منافع و تسهیلات فراوانی را برای احیاء و بازسازی این بندر در اختیار سازمان میراث فرهنگی قرار داده تا بر دامنه‌های فعالیت‌های تحقیقاتی خود در خلیج فارس بیفزایند و مهر اثبات حق حاکمیت سیاسی و فرهنگی ایرانیان را بر خلیج همیشه فارس بگویند.
یادداشت از: علیرضا بهمنی/
انتهای پیام/ اس