به گزارش خبرنگار باشگاه خبرنگاران مرکز یزد
حجازی افزود: در شرایط کویری بود یزد، وجود شنهای روان ، و نبود آب و پوشش گیاهی کشاورزی یزد، ششهای تنفسی شهر به شمار می آیند و باید با دید کمر بند سبز و قلعه مقاوم در برابر شنهای روان نگاه کرد
وي تاكيد كرد: اگر در استان يزد كشت روباز داشته باشيم و فضاي زير كشت كمتر از يك هكتار باشد، اين نوع كشاورزي عملا صرفه اقتصادي نخواهد داشت و كشاورزي تفريحي خواهد بود.
جحازي، خرده مالكي را از عمده ترين مشكلات نظام بهره برداري كشاورزي در استان يزد برشمرد و افزود: در حال حاضر 51 هزار و 131 كشاورز، به طور ميانگين هزار و 856 متر زمين در اختيار دارند كه اين ميزان زمين براي كشاورزي يعني هم آب، هم خاك و هم عمر كشاورزان در حال تلف شدن است.
وي تاكيد كرد: براي حل اين مشكل بايد مطالعه جامعي از نظام هاي بهره برداري داشته باشيم و الگوهايي كه در دنيا مورد استفاده قرار مي گيرند را بررسي و اجرايي كنيم.
مديركل تعاون روستايي استان يزد خاطرنشان كرد: در حال حاضر يكي از بهترين الگوهاي نظام بهره برداري كشاورزي در استاني با شرايط يزد، كشت و صنعت است.
وي تاكيد كرد: در اجراي اين الگو مشكلاتي وجود دارد اما بايد با كار كارشناسي و انجام مطالعات لازم، در راستاي اصلاح نظام بهره برداري كشاورزي استان يزد و ساماندهي آن قدم برداشت.
جحازي در عين حال بيان كرد: نگاه به كشاورزي يزد نبايد يك نگاه صرفا اقتصادي باشد زيرا اگر همين كشت هاي محدود را نداشتيم، معلوم نبود چه بر سر اين شهر كويري مي آمد.
وي تاكيد كرد: كشاورزي يزد حتي در خرده مالكي ها در واقع حكم فيلترهاي تنفسي براي استان را دارند زيرا اگر همين خرده كشاورزي ها هم نبود، مي ديديم كه بادهاي موسمي، شن هاي روان، هواي گرم و ... چه شرايط وحشتناكي را در يزد ايجاد مي كرد.
جحازي ابراز اميدواري كرد: حداقل بتوانيم وضعيت فعلي يزد را با كشاورزي هاي موجود حفظ كنيم و همين هواي بد يزد را نيز با اراضي كشاورزي و باغ هاي موجود حفظ كنيم تا شرايط از اينكه هست، بدتر نشود.
وي پيشنهاد داد: براي اينكه كشاورزي در استان يزد بيشتر اقتصادي شود، لازم است كشاورزي ما به سمت هزينه و فايده برود يعني اينكه ببينيم چه محصولي با توجه به شرايط اقليمي استان يزد مطلوبتر توليد مي شود، آنگاه به سمت كشت آن برويم.
شايد بخش اعظمي از اين خرده مالكي ها مربوط به دوراني است كه اصلاحات ارضي صورت گرفت.
اين اراضي در بهترين حالت، ممكن است به گلخانه تبديل شوند اما اگر اين اتفاق نيفتد، كشت زير يك هكتار، عملا صرفه اقتصادي ندارد و كشاورز تنها عمر و سرمايه و آب را هدر داده است.
به نظر مي رسد مسئولان امر چه در جهاد كشاورزي و چه در تعاون روستايي بايد فكري به حال نظام بهره برداري در زمينه كشاورزي استان يزد انجام دهند و اگر نمي توان سيستم يكپارچه سازي اراضي كشاروزي را اجرا كرد، حداقل روشهايي به كار گرفته شود تا از همين اراضي كشاورزي نيز بتوان به صرفه اقتصادي رسيد.
يزد اكنون به لحاظ آبي و خاكي در شرايطي نيست كه بتوانيم به كشاورزي تفنني و تفريحي دلخوش باشيم و لازم است راهكارهاي اساسي براي بهبود سيستم بهره برداري از اراضي كشاورزي انديشيده شود./س