به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران،شايد جنگ و خون خارج از درك كودكانه رضوانه باشد اما سندي برظلم و جنايت تروريست‌هايي است كه صداي صلح‌طلبي حاميانشان گوش جهان را كر كرده است.
يتيمي فرزندان شهدا سند مظلوميت غيورمردان ايراني است كه به استكبار و سلطه صهيونيسم باج نمي‌دهند و در اين راستا جانشان را هم تقديم مي‌كنند. «رضوانه»هاي كوچكي كه روزي پدرانشان به ناگاه به رضوان موعود سفر كرده‌اند. دختركان زيبايي كه ديگر خواب‌هايشان را حالا بريده بريده براي مادرانشان تعريف مي‌كنند. . .
در ايامي كه گروه‌هاي جنايتكار سلفي با كمك استكبار جهاني بار ديگر كشور مسلمان ديگري را آماج جنايت‌هاي خود قرار داده‌اند، در سفري كه به شهرستان بابل داشتيم، فرصتي پيش آمد تا ديدار و گفت‌وگويي با خانواده شهيد باغباني انجام دهيم تا پس از چندين ماه فراغ و دوري، حال و هواي اين خانواده از دوري عزيزشان را جويا شويم.
مريم مهدي‌پور، همسر شهيد باغباني، ازحال و هواي دخترش رضوانه مي‌گويد:
دخترم نزديك به يك سال است كه با شهادت پدرش آشناست. اگرچه به غيبت‌هاي طولاني پدر به خاطر سفرهاي زيادش عادت داشت اما رنگ حزن خانه را اين ماه‌ها خوب مي‌فهمد و گاهي با خود تكرار مي‌كند:«بابا چرا نمي‌آيي. »
همسرشهيد باغباني در ادامه مي‌گويد: شهيد باغباني به رضوانه خيلي علاقه داشت و دوست داشت او در آينده ماما شود و با روابط اجتماعي بالا باشد كه با حجابش بدحجاب‌ها راجذب كند. از رضوانه دخترسه ساله شهيد باغباني درباره پدرش مي‌پرسيم و او با زبان كوكانه مي‌گويد: بابا خبرنگار بود، عكس مي‌گرفت، مصاحبه مي‌گرفت. . . (در اينجا خانم مهدي‌پور مي‌گويد) وقتي ديگران به رضوانه مي‌گويند بابات ديگر برنمي‌‌گردد، دختر آرزو مي‌كند تا امام زمان (عج) ظهور كند و پدرش جزو شهداي در ركاب امام عصر باشد.
مادر از رضوانه مي‌پرسد بابايي كجا رفت؟
و رضوانه با چشم‌هايش آسمان را نشان مي‌دهد...
آري امثال شهيد باغباني‌ها از اصحاب و پيروان امام عصر(عج) بودند و به همين جرم نيز به شهادت رسيدند.
در واقع وقايع اكنون جهان اسلام به خوبي نشان مي‌دهد كه شيعه در تاريخ خونبارش خط سرخي را تعقيب مي‌كند كه از كربلاي اباعبدالله(ع) آغاز شده و ان‌شالله به قيام منجي عالم بشريت منتهي خواهد شد.
*منبع: روزنامه جوان