آیات 40-42 سوره دخان
إِنَّ یوْمَ الْفَصْلِ مِیقَاتُهُمْ أَجْمَعِینَ (40) یوْمَ لَا یغْنِی مَوْلی عَن مَّوْلی شَیئاً وَلَا هُمْ ینصَرُونَ (41) إِلَّا مَن رَّحِمَ اللَّهُ إِنَّهُ هُوَ الْعَزِیزُ الرَّحِیمُ (42)
همانا روز جدا سازی (حقّ از باطل) وعده‌گاه همه آن‌هاست. (40) روزی که هیچ دوستی از دوست خود حمایتی نمی‌کند و آنان (از هیچ سوی دیگر نیز) یاری نمی‌شوند. (41) جز کسی که خداوند او را مورد رحمت قرار دهد، همانا او عزیز و رحیم است. (42)
* چون آفرینش هدفی بر حقّ دارد، پس قیامت باید باشد، خدای حکیم که هستی را بر اساس حقّ آفرید، گل سر سبد هستی را با مرگ رها نمی‌کند.
* قیامت روز فاصله حقّ از باطل و نیکان از بدان است. «یوم الفصل»
* حضور در قیامت استثنا بردار نیست. «اجمعین»
* در قیامت همه علاقه‌ها بی اثرند جز شفاعت. «لا یغنی مولی... الا من رحم اللّه»
* در قیامت هیچ نوع کمکی در کار نیست. «شیئاً»
* در قیامت نه فرد به فرد کمک می‌کند «مولی عن مولی» نه گروه به گروه. «ولا هم ینصرون»
*در قیامت، با آنکه همه جمع‌اند و انسان در جمع است، امّا تنهاست. «اجمعین... لا ینصرون»
* تنها خداست که قدرت او همراه با رحمت است، نسبت به کفّار عزیز و نسبت به مؤمنان رحیم است. «انه هو العزیز الرحیم»برای مشاهده مجله شبانه اینجا کلیک کنید