آیه 51 سوره‌ی فصلت
وَإِذَآ أَنْعَمْنَا عَلَى الْإِنسَانِ أَعْرَضَ وَ نََا بِجَانِبِهِ وَإِذَا مَسَّهُ الشَّرُّ فَذُو دُعَآءٍ عَرِیضٍ
و هرگاه به انسان کافر نعمتی بخشیم، روی گرداند و خود را کنار کشد و هرگاه شرّی به او رسد پس دعایی طولانی کند.
* کلمه‌ی «نَأ» به معنای دور شدن است؛ و هرگاه با واژه «جانب» بکار رود، کنایه از تکبّر و غرور است. «نا بجانبه» یعنی به خاطر نعمت و رفاه مغرور شد و متکبرانه خود را کنار کشید. کلمه‌ی «عریض» به معنای پهن و کنایه از دعای زیاد است.
* رفاه یا سختی در میدان زندگی برای بروز و ظهور خصلت‌های آدمی و آفات روحی اوست. «اذا انعمنا... و اذا مسّه الشّر»
* رفاه، مایه‌ی غفلت است. «انعمنا... اعرض»
* نعمت‌ها از خداست «انعمنا» ولی حوادث تلخ نتیجه عملکرد یا خصلت‌های بد خود انسان است. «مسّه الشّر» (شرّ به خدا نسبت داده نشده است)
* انسان تربیت نشده کم ظرفیت است. «اذا مسّه الشرّ فذو دعاء عریض»
* مشکلات و تنگناهای زندگی در مقابل نعمت‌های اعطا شده از سوی خداوند به او اندک است. (برای نعمت کلمه «انعمنا» آمده، ولی برای شرّ کلمه «مسّه» آمده که به معنای تماس ساده است.)برای مشاهده مجله شبانه اینجا کلیک کنید