آیه 19 و 20 سوره‌ی شوری
أللَّهُ لَطِیفٌ بِعِبَادِهِ یرْزُقُ مَن یشَآءُ وَهُوَ الْقَوِی الْعَزِیزُ (19) مَن کانَ یرِیدُ حَرْثَ الْآخِرَةِ نَزِدْ لَهُ فِی حَرْثِهِ وَمَن کانَ یرِیدُ حَرْثَ الدُّنْیا نُؤْتِهِ مِنْهَا وَمَالَهُ فِی الْآخِرَةِ مِن نَّصِیبٍ (20)
خداوند نسبت به بندگانش با مهر و لطف رفتار می‌کند، هر که را بخواهد (و صلاح بداند) روزی می‌دهد و اوست توانای غالب. (19) آن که کشت آخرت بخواهد برای او در کشتش می‌افزاییم و آن که کشت دنیا بخواهد از آن به او می‌دهیم و در آخرت هیچ نصیبی ندارد. (20)
* در معنای لطف، نرمی و دقّت نهفته است. خداوند لطیف است یعنی به دقایق امور احاطه دارد و هر کاری را، به سهولت و آسانی انجام می‌دهد. (تفسیر المیزان)
* اراده آخرت نشانه‌ی: وسعت دید، دل کندن از دنیا، ایمان به وعده‌های الهی، رنگ بقا دادن به فانی‌ها و در یک جمله نشانه عقل و انتخاب احسن است.
* در آیه 20، انسان به کشاورز، عمل او به کشت، نیت او به بذر و دنیا و آخرت، به مزرعه و محل برداشت تشبیه شده است.
آخرت از دنیا مهم‌تر است زیرا:
1. برای آخرت‌خواهان توسعه و رشد است. «نزد له فی حرثه»
2. آخرت‌خواهان از دنیا بهره کمی می‌برند ولی دنیاخواهان هیچ بهره‌ای از آخرت ندارند. «ما له فی الاخرة من نصیب»
3. آخرت‌خواهان به همه اهداف خود می‌رسند. «نزد له فی حرثه» ولی دنیاخواهان تنها به گوشه‌ای از اهداف خود می‌رسند. «نؤته منها»
* بر خلاف مخلوقات که لطیف آن‌ها قوی نیست و قوی آن‌ها لطیف نیست، خداوند هم لطیف است و هم قوی. «لطیف... القوی»
* قدرت خداوند هرگز شکست نمی‌پذیرد. «القوی العزیز»
* رزق الهی برخاسته از لطف خداست. «لطیف بعباده یرزق»
* قدرت و لطف خدا ضامن روزی‌رسانی به مردم است. «لطیف بعباده یرزق... و هو القوی»
* انسان در انتخاب راه آزاد است. «من کان یرید... من کان یرید...»
* ارزش کار انسان وابسته به اهداف دور و نزدیک و نیت اوست. «یرید حرث الاخرة - یرید حرث الدنیا»
* همه داده‌ها از خداست. «نزد له - نؤته منها» و عطای خدا متناسب با نیت و انتخاب انسان است. «من کان یرید.... من کان یرید»
* نقش انسان تنها در انتخاب و تصمیم است، مقدار کامیابی مربوط به اراده خداست. «نزد له - نوته منها»
* هدف قرار دادن دنیا سبب محرومیت کامل از آخرت است. «یرث حرث الدنیا... ما له فی الآخرة من نصیب»
برای مشاهده مجله شبانه اینجا کلیک کنید