محققان برای ساخت بافت پیجیده شبکیه چشم در ظرف آزمایشگاهی، از فرآیندی که در رحم رخ می‌دهد نسخه‌برداری کردند. شبکیه لایه‌ای از سلولهای حساس به نور و نورنها در پشت چشم است که سیگنالهای نوری را به پیامهای عصبی برای انتقال به مغز تبدیل می‌کند.
تجربه مذکور با استفاده از سلولهای بنیادی القا شده شبیه‌جنینی انجام شد که شامل سلولهای بالغ دستکاری شده برای بازگشت به حالت شبه جنینی است.
این سلولها مانند سلولهای بنیادی جنینی از پتانسیل لازم برای تبدیل شدن به هر نوع بافت در بدن برخوردارند.
دانشمندان این سلولها را برای تبدیل به سلولهای پیش‌ساز شبکیه هم‌محور کردند که در نهایت به شکل ساختارهای سه‌بعدی توسعه یافتند.
در مرحله برابر با 28 هفته رشد جنین، دانشمندان این شبکیه کوچک را با قرار دادن آن در برابر پالسهای نور آزمایش کردند. آنها دریافتند که گیرنده‌های نوری آزمایشگاهی مشابه نمونه‌های حاضر در چشم انسان به نور واکنش نشان می‌دهند.
شبکیه چشم انسان از دو نوع سلول اصلی گیرنده نور موسوم به استوانه‌ای و مخروطی برخورداراست. بیشتر سلولها استوانه‌ای هستند که به نور کم حساسند.
شبکیه آزمایشگاهی دانشمندان نیز بیشتر از سلولهای استوانه‌ای برخوردار بود. از این سلولهای می‌توان در بررسی دلایل بیماری‌های شبکیه در بافت انسانی بجای تکیه بر مدلهای حیوانی بهره برد.
همچنین می‌توان داروهای خاص بیماران را بر روی این ساختارها آزمایش کرد.
در طولانی مدت، بافت بیمار یا مرده شبکیه می‌تواند با سلولهای آزمایشگاهی برای بازیابی بینایی جایگزین شوند.