محققان یزدی حسگر تعیین جنسیت جنین در زمان کوتاه را به نام خود در کشور به ثبت رساندند

به گزارش خبرنگار باشگاه خبرنگاران مرکز یزد

"نوشین رجب زاده" دانشجوی دکترای رشته شیمی دانشگاه یزد درباره طراحی این دستگاه گفت: در روش‌های قدیمی تعین جنسیت مانند روشهای آناتومیک علاوه بر اینکه احتیاج به دستگاه‌هایی پیشرفته دارد درصد خطا و هزینه آن زیاد و زمان‌بر است.

وی افزود: همچنین در روش‌های تشخیص مولکولی به کمک روش PCR حساسیت روش چندان مناسب نیست ولی بزرگترین مزیت این کار تحقیقاتی حساسیت بالا و همچنین اختصاصی بودن این روش است.

به گفته وی، در روش حاضر می‌توان تعیین جنسیت را در غلظت بسیار پایین DNA حتی در حد چیکو مولار و در مراحل اولیه تشکیل جنین و در کمترین زمان و بالاترین دقت انجام داد و همچنین می‌توان با استفاده از این زیست‌حسگر امراض وابسته به جنسیت را خیلی سریع تشخیص داد.

رجب‌زاده افزود: حسگر طراحی شده با دقتی بالا قادر به تعیین سریع DNA آمیلوژنین براي تعیین جنسیت جنین است و در ساخت این حسگر از نانو ذره طلا استفاده شده است.

وی تصریح کرد: این حسگر که گزینش‌پذیری بالایی دارد، لزوم استفاده از روش وقت‌گیر PCR را برطرف می‌کند و به کمک نتایج این طرح، امکان طراحی زیست‌حسگرهایی کوچک، ارزان و دست‌‌ساز برای تشخیص سریع انواع بیماری‌ها فراهم می‌شود

به گفته‌ رجب‌زاده، در این تحقیق برای تهیه نانو ذره طلا، از روش الکتروشیمیایی بهره گرفته شده است.

وي دلیل این انتخاب را نيز مزیت‌های این روش نظیر سادگی روش نسبت به روش شیمیایی، سرعت بالا در تهیه نانوذره، آلوده نشدن نانوذره به مواد شیمیایی، قابلیت کنترل اندازه نانوذره تنها با کنترل جریان و پتانسیل اعمال شده، ذكر كرد.

اين محقق افزود: با توجه به نسبت سطح به حجم بالای نانوذره به کار رفته، جذب سطحی آن بالا بوده و در نتیجه، مولکول‌های زیستی زیادی روی آن قرار خواهند گرفت كه این ویژگی ساخت حسگرهایی با حد تشخیص پایین و گزینش‌پذیری بالا را سبب می‌شود.

وي ادامه داد: از طرفی استفاده همزمان از نانوذرات طلا و نقاط کوانتمی علاوه ‌بر ساخت حسگر، قابل کاربرد در ساخت نانو لیزرها و ماسک‌های تنفسی و همچنین بهبود عملکرد آشکارسازهای نوری خواهد بود.

رجب زاده درباره نحوه ساخت این حسگر گفت: برای ساخت این حسگر ابتدا الکترود خمیر کربن تهیه و با کمک روش ولتامتری چرخه‌ای، سطح الکترود با نانوذرات طلا پوشش داده شد و در ادامه نيز تلاش شده تا رشته DNA به نانو ذرات متصل شوند كه برای این کار محلولی از DNA تیولدار شده با غلظت بهینه تهیه شده و سپس الکترود برای مدت مشخصی درون محلول قرار گرفت.