مجله شبانه باشگاه خبرنگاران؛سوره‌ی غافر آیه 55
فَاصْبِرْ إِنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقٌّ وَاسْتَغْفِرْ لِذَنبِک وَ سَبِّحْ به حمد رَبِّک بِالْعَشِی‌ّ وَالْإِبْکارِ
پس صبر و شکیبایی پیشه کن که وعده‌های خداوند حقّ است و برای گناهت استغفار کن و شامگاهان و بامدادان، سپاسگزارانه پروردگارت را تسبیح کن.
* دلایل عقلی و نقلی گواه بر آن است که انبیا معصوم‌اند، زیرا اگر معصوم نبودند پیروی و اطاعت مطلق و بی چون و چرا از آنان واجب نبود و اطاعت از آنان مشروط می‌شد، همان گونه که اطاعت از والدین مشروط به آن است که فرزند را به شرک و انحراف دعوت نکنند. این از یک سو؛ از سوی دیگر دلیل نیاز ما به پیامبر و امام آن است که ما را از انحراف باز دارد و اگر او نیز اهل خلاف باشد، حجّت خدا بر ما کامل نیست در حالی که قرآن می‌فرماید: «و للّه الحجّة البالغة»(انعام، 149)* به هر حال رسولی که خداوند می‌فرماید: «اطاعت او اطاعت من و تبعیت از او تبعیت از من و اذیت او اذیت من است» باید معصوم باشد. بنابراین در مواردی مثل این آیه که سخن از گناه پیامبر به میان آمده است، باید بگوییم: مراد از گناه، ترک اولی است، یعنی کار برتر را رها کرده نه کار واجب را.* به چند مثال توجّه کنید: اگر در مجلسی که افراد محترمی نشسته‌اند کسی بخواهد به دلیل درد پائی که دارد پای خود را دراز کند از همه حضار عذرخواهی می‌کند. اگر گوینده تلویزیون سرفه‌ای کند از بینندگان معذرت خواهی می‌کند. اگر صاحب خانه غذای درجه یک تهیه نکند از مهمان عذرخواهی می‌کند، در حالی که همه می‌دانیم پا دراز کردن مریض و سرفه کردن گوینده و تهیه غذای متوسط گناه ندارد ولی چون انسان خود را در محضر بینندگان و بزرگان می‌داند یا غذای خود را در شأن مهمان نمی‌داند یا احساس می‌کند باید تلاش بیشتری می‌کرد عذرخواهی می‌کند. پس هر عذرخواهی نشانه خلافکاری نیست، بلکه گاهی از باب ادب و توجّه به حضور در محضر بزرگان است.* با توجّه به وعده‌ی خداوند در مورد نصرت پیامبران، «انّا لننصر رسلنا...» این آیه می‌فرماید: مقاومت کن. «فاصبر»* انگیزه صبر، رسیدن به وعده‌های الهی است. «فاصبر انّ وعداللّه حقّ»* پیامبر نیز مأمور به استغفار است. «و استغفر لذنبک»* تنزیه خداوند اگر همراه با ستایش او باشد، ارزش بیشتری دارد. «و سبّح به حمد ربّک»* در دعا و عبادت، عنصر زمان نقش دارد. «سبّح... بالعشی و الابکار»(چنانکه در آیات دیگر می‌فرماید: «و بالاسحار هم یستغفرون»(آل‌عمران، 17)، «اقم الصلاة لدلوک الشمس»(اسراء، 78))* تسبیح و حمد، زمانی وسیله‌ی رشد و تربیت و سبب تقویت توحید است که هر صبح و شام و دائمی باشد نه لحظه‌ای. «بالعشی و الابکار»
برای مشاهده مجله شبانه اینجا کلیک کنید