به گزارش حوزه سینما باشگاه خبرنگاران به نقل از روابط عمومی سازمان سینمایی،متن این اطلاعیه به شرح زیر است:
اين روزها در مطبوعات و فضاي مجازي خبر و گزارش هايي انتشار يافته: كه بعد از 45 سال نسخه مرمت شده و ديجيتال فيلم "گاو" (ساخته داريوش مهرجويي) در سينما "رفله" (پاريس) نمايش داده شده است. در خصوص اثر گذار بودن اين فيلم در تاريخ سينماي ايران به تفصيل سخن گفته شده است ، اما آن چه در اين ميان به نادرست مطرح شده يا مغفول مانده نقش و تلاش فيلمخانه ملي ايران در مرمت و احياي اين فيلم مهم تاريخ سينماي ما است. از اين رو فيلمخانه ملي ايران لازم مي داند.
توضيحات زير را براي ثبت در تاريخ سينماي ايران انتشار دهد:
1- فيلمخانه ملي ايران بيش از سه دهه است كه در تلاشي طاقت سوز موفق به گردآوري فريم به فريم و حلقه به حلقه بخش عمده و اصلي فيلم هاي تاريخ سينماي ايران شده است.
اكثر قريب به اتفاق فيلم هاي سال هاي ماضي از انبارهاي استوديوها ، سينماها ، مجموعه دارهاي خصوصي، كه با كيفيت بسيار نامطلوبي نگه داري مي شدند، فراهم و به فيلمخانه ملي ايران منتقل شده است. غالب اين نسخه ها به دليل آن كه كپي هاي نمايشي فيلم ها بوده اند، طبعاً از آسيب و گزندهاي ناشي از شرايط نامساعد و غيراستاندارد محيطي يا خسارات وارد شده از دستگاه هاي نمايشي مصون نمانده اند.
بنابراين در سال هاي گذشته دركنار تهيه و گردآوري و طبقه بندي فيلم ها (اعم از مستند، گزارشي ، خبري، سينمايي و انيميشن) حد اعلاي تلاش صورت گرفته تا اين فيلم ها در شرايط محيطي مناسبي حفظ و نگه داري و مرمت و احيا شوند تا عمر طولاني تري پيدا كنند. تهيه اينترنگاتيو و كپي هاي جديد از فيلم هاي قديمي، با بهره گيري از لابراتوار اختصاصي فيلمخانه ملي ايران ، سال ها است كه به صورت روزانه در جريان است.
2- بديهي است كه پاره اي از كپي هاي نمايشي ، كه در شرايط نامطلوبي به فيلمخانه ملي ايران راه يافته اند، به دليل عمليات نامناسب لابراتواري، كه در همان سال هاي ساخت فيلم ها انجام شده است، و نيز نمايش هاي مكرر با آپارات هاي مستعمل ، عدم دسترسي فيلمخانه به بسياري از نگاتيوها و فعل و انفعال هاي شيميايي آن چنان دچار تخريب شده اند كه با روش هاي لابراتواري ترميم و احياي آن ها امكان پذير نيست. تخريب و آسيب هاي وارد شده به اين فيلم ها امكان هرگونه مرمت و بازسازي به شكل آنالوگ را ، در سال هاي گذشته ، از بين برده بود، و بهترين راه نجات آن ها استفاده از روش هاي احيا و مرمت ديجيتالي است.
3- فيلمخانه ملي ايران ، به دليل محدويت هاي موجود، حجم انبوه فيلم هاي آسيب ديده اي كه مستمرآً دريافت مي دارد و همچنين هزينه هاي سرسام آور احياء و بازسازي تصاوير، همواره اصرار بر اين داشته كه با تجهيز امكانات فني (چه لابراتواري و چه ديجيتال) اين فيلم ها در ايران تعمير و مرمت و احيا شوند، تا هم امكانات مرمت و احياي ديجيتال و هم دانش فني آن در كشورمان فراهم و توسعه يابد.
از اين رو از سال 1388 براي امر بازسازي نگاتيو يا پزتيو تعدادي از فيلم هاي بيش تر صدمه ديده با دقت فراوان از فن آوري ديجيتال براي مرمت و احياي تصاوير معيوب و مخدوش استفاده شده است.
4- اما در خصوص فيلم " گاو": در سال 1392 تصميم گرفته شد كه زير نظر كارشناسان و با هزينه فيلمخانه ، در "شركت پيشگامان سينماي آريا" ، نگاتيو فيلم اسكن ، و سپس با به دست آوردن فايل ديجيتال كار احياء و اصلاح فريم هاي آسيب ديده فيلم انجام شود. خوشبختانه چون نگاتيو اين فيلم به همراه باند ميكس اصلي صدا در گنجينه فيلمخانه در شرايط محيطي مطلوبي نگه داري شده است ، كار احياي آن دشواري كم تري داشت.
5- احيا ، مرمت و تعمير فيلم هاي آسيب ديده، پروژه سخت و زمان بري است و با صرف هزينه هاي بسيار انجام مي شود. با به ثمر رسيدن احياي تعدادي از فيلم ها(مثل "اون شب كه بارون اومد" ، "براي آزادي"، "باد صبا" و" گاو"و ... )هم اكنون آرزوي ديرينه فيلمخانه ملي ايران براي مجهز شدن كشور به دانش و فن آوري مرمت و احياي ديجيتال به واقعيت پيوسته ، و اميد است به تدريج با تجهيز و توانمندسازي بخش خصوصي و همچنين تقويت بيشتر و مستمر بنيه فني و تجهيزاتي فيلمخانه ملي ايران به اين امكانات و دانش آن بتوان كار احياي فيلم هاي مهم تاريخ سينماي ايران را با دقت و سرعت بيش تري پيش برد.
انتهای پیام/