این گزارش می‌افزاید: این سناریویی است که باید به هر ترتیب و با صرف هر هزینه‌ای از آن اجتناب شود و اهمیت دارد که ما با نگاهی به واکنش‌ها به طرح مشترک اقدام، چند ماه آینده را پیش بینی کنیم. «طرفداران تحریم‌ها» کاهش تحریم‌هایی را که ایران بر اساس این طرح از آن برخوردار می‌شود، بیش از حد دانستند و درباره آن مبالغه کردند تا از این راه بخت دستیابی به راه حلی صلح آمیز درباره مناقشه هسته‌ای ایران را از بین ببرند. ما به آنچه رئیس جمهور آمریکا در نطق اخیر خود از آن با عنوان «دستاورد» یاد کرد، بسیار نزدیک هستیم و این امر مخالفان آن را برای برهم زدن بهترین مسیری که می‌توان با آن با ایران به توافق رسید، بیدار کرده است.
شورای ملی ایرانیان مقیم آمریکا نوشت حتی پیش از نهایی شدن طرح مشترک اقدام در نوامبر گذشته، بحث هایی بر سر میزان کاهش تحریم هایی که به ایران پیشنهاد می شود، به راه افتاد. برخی -از جمله اعضای کنگره، اسرائیل و بنیاد دفاع از دموکراسی ها- پیش بینی کردند ایران با کاهش تحریم هایی بسیار فراتر از آنچه خزانه داری آمریکا اعلام کرده است، مواجه می شود. مارک دابوویتز از جمله افرادی بود که این اتهام را مطرح می کرد. وی پیش از نهایی شدن توافق مقدماتی گفت ایران با کاهش تحریم هایی معادل «بیست میلیارد دلار یا حتی بیشتر» مواجه می شود.
آیا زمان صحت ادعای دابوویتز را تایید کرده است؟ پاسخ کاملا مثبت نیست. شواهد نشان می دهد کاهش تحریم های ایران برابر یا کمتر از ارقامی بوده است که دولت مطرح کرده است. با این حال کسانی که ادعاهای قبلی را مطرح می کردند، و مبالغه آمیز بودن ادعاهایشان آشکار شده است، ماهیت بحث خود را تغییر داده اند. دابوویتز هفته گذشته در نشنال اینترست نوشت طرح مشترک اقدام «ممکن است بهره های اقتصادی غیرمستقیمی برای تهران به ارمغان آورد که بسیار فراتر از برآوردهای آمریکا باشد».
کاخ سفید اکنون باید اهداف و ابزارهای خود را برای دنبال کردن کاهش تحریم ها قبل و در طول اجرای توافق نهایی، بررسی کند. این به معنای به رسمیت شناختن این حقیقت بدیهی در واشنگتن است که تحریم ها فی نفسه هدف نهایی نبودند بلکه ابزار بودند. به عبارت دیگر دولت نباید از ورود به عرصه کاهش تحریم ها به عنوان یکی از نتایج توافق نهایی و عمل کردن به منطق شکل گیری آنها، نگران باشد.
با این حال «طرفداران تحریم ها» ترجیح می دهند کاخ سفید چنان کاهش تحریم را تنظیم کند که ایران عملا هیچ نفعی از آن نبرد. برای مثال دابوویتز به واشنگتن هشدار می دهد که عملکردش مغایر با منطق «ترس و حرص» در بازار است و با وعده کاهش تحریم ها، اهرم آمریکا در برابر ایران ضعیف می شود. او توصیه می کند کنگره لایحه اس. هزار و هشتصد و هشتاد و یک را تصویب کند تا سایه تحریم ها بر سر ایران ابدی و به این ترتیب شکست مذاکرات قطعی شود.
در پایان این گزارش آمده است: با این حال کاخ سفید ممکن است به شکلی فزاینده خود را با مشکلی متفاوت رو به رو ببیند: اینکه شرکت های ریسک گریز، در کاهش تحریم هایی که برای مدت محدود تنظیم شده اند، تضمین کافی برای ورود به تعامل بازرگانی مجدد با ایران نبینند. از این رو در نهایت ما ناگزیر هستیم اهداف ایران را در مذاکرات مد نظر قرار دهیم و کاهش تحریم‌ها را به نحوی تنظیم کنیم که هم اهرمی معنادار باقی بماند و هم برای ایران انگیزه ایجاد کند.