این گروه تحقیقاتی نشان دادند که hNSCs گزینه‌ی مناسبی برای جایگزینی سلول‌ها و انتقال ژن برای درمان بیماری پارکینسون، هانتینگتون، آلزایمر، ALS و سکته است.
سکته عامل یک چهارم از مرگ و میرها در آمریکا است. این درحالی است که فعال‌کننده‌ی پلاسمینوژن بافت (tPA) تا سه ساعت بعد از بروز سکته می‌تواند به نجات بیمار کمک کند. درمان با سلول‌های بنیادی نیز به بیمارانی که دچار سکته شده‌اند، کمک شایانی می‌کند.
این گروه تحقیقاتی، hNSCs متصل به نانوذرات مغناطیسی را به درون مغز چند پستاندار وارد کرده و عملکرد سلول‌ها، نرخ زنده ماندن و تخصصی شدن آنها را بعد از 24 ماه مورد ارزیابی قرار دادند. نتایج نشان داد که این سلول‌ها می‌توانند به سلول عصبی تبدیل شوند.
این محققان می‌گویند: ما hNSCs ها را به لوپ جلویی مغز میمون وارد کردیم تا نرخ زنده ماندن و تکثیر آنها را در منطقه MCA مغز این حیوان مطالعه کنیم. در نهایت اطلاعات ارزشمندی درباره جاگذاری سلول‌های بنیادی در بیماری که دچار سکته شده‌اند، بدست آوردیم.
یکی از نتایج جالب توجه در این پروژه آن است که سلول‌های عصبی تشکیل شده سالم بودند و هیچ سلول سرطانی بوجود نیامده است. عدم تشکیل تومور در ناحیه‌ی سلول‌های بنیادی امید دانشمندان را برای استفاده از این روش در انسان افزایش داده است. این پروژه یک گام مؤثر به سوی استفاده از hNSCs در اختلالات عصبی انسان است.
نتایج این پژوهش در قالب مقاله‌ای با عنوان Long-term survival and differentiation of human neural stem cells in nonhuman primate brain with no immunosuppression در نشریه Cell Transplantation به چاپ رسیده است.