ماجرای تغییر مبد‌أ تاریخ اسلام به تاریخ هخامنشی و پیروزی انقلاب

به گزارش خبرنگار اجتماعی باشگاه خبرنگاران؛ محرم سال 1342 مصادف با 15 خرداد ماه بهترین فرصت برای آغاز قیام و انقلاب امام خمینی(ره) و تحریک مردم علیه رژیم مستبد شاه بود.

*آغاز قیام امام خمینی(ره) در 15 خرداد ماه سال 1342

امام خمینی(ره) در 12 اردیبهشت ماه سال 1342 هجری شمسی به مناسبت چهلم فاجعه فیضیه فرمان فتوای قیام و انقلاب بر علیه رژیم طاغوت پهلوی، اسرائیل غاصب را به علما، ملت ایران و مسلمانان را صادر نمودند.

امام خمینی(ره) در عصر عاشورای سال 1383 هجری قمری و 13 خرداد سال 1342 هجری قمری در مدرسه فیضیه با سخنرانی ویژه خود فرمان قیام 15 خرداد ماه را اعلام نمودند.

محمدرضا شاه فرمان خاموش کردن قیام را صادر کرد، در شامگاه 14 خرداد ماه عده بسیاری از یاران امام خمینی(ره) دستگیر شدند، در سحرگاه 15 خرداد سال 42 صدها کماندوی اعزامی از مرکز، منزل امام خمینی(ره) را محاصره کردند و ایشان را در حالی که مشغول خواندن نماز شب بود را دستگیر و سراسیمه به تهران بردند و در بازداشتگاه باشگاه افسران ایشان را زندانی کردند.

غروب همان روز امام خمینی(ره) را به زندان قصر منتقل کردند.

صبح 15 خرداد ماه سال 42 هجری شمسی خبر دستگیری امام خمینی(ره) به تهران، مشهد، شیراز و دیگر شهرهای ایران رسید و وضعیتی مشابه قم پدید آورد.

تیمسار حسین فردوست، زبده‌ترین مأمور سیاسی و امنیتی آمریکا برای سرکوب قیام و سراسیمگی شاه فرمان سرکوب انقلاب مردمی 15 خرداد را به ژنرالهای حکومت را صادر کرد.

امام خمینی(ره) پس از 19 روز حبس در زندان قصر به زندانی در پادگان عشرت‌آباد منتقل شد.

با دستگیری رهبر نهضت و کشتار وحشیانه مردم در روز 15 خرداد ماه سال 42 قیام ظاهراً سرکوب شد.

امام خمینی(ره) در حبس از پاسخ گفتن به سوالات بازجویان، با شهامت و با اعلام غیرقانونی و فاقد صلاحیت دانستن هیأت حاکمه در ایران و قوه قضائیه، اجتناب ورزید.

در شامگاه 18 فروردین ما سال 1343 هجری شمسی بدون اطلاع قبلی امام خمینی(ره) آزاد و به قم منتقل شدند، به محض اطلاع مردم از آزادی ایشان، شادمانی سراسر شهر را فرا گرفت و جشن‌های باشکوهی در مدرسه فیضیه و شهر قم به مدت چند روز برپا شد.

امام(ره) در نخستین سالگرد قیام 15 خرداد ماه در سال 1343 با صدور بیانیه‌های جداگانه حوزه‌های علمیه این روز به عنوان روز عزای عمومی معرفی شد.

در روز 4 آبان 1343 بیانه‌ای انقلابی صادر کرد و فرمان مبارزه علیه تصویب لایحه کاپیتولاسیون در ایران را صادر کرد.

سحرگاه 13 آبان سال 1343 کماندوهای مسلح اعزامی از تهران منزل امام خمینی(ره) را در قم محاصره کردند و هنگام نیایش شبانه امام(ره) را دستگیر و به همراه نیروهای امنیتی مستقیم به فرودگاه مهرآباد تهران بردند و با یک فروند هواپیمای نظامی که از قبل آماده شده بود، تحت‌الحفظ مأموران امنیتی و نظامی به آنکارا تبعید کردند.

عصر همان روز ساواک خبر تبعید امام خمینی(ره) را به اتهام اقدام علیه امنیت کشور در روزنامه‌ها منتشر ساخت.

علیرغم فضای خفقان موجی از اعتراض‌ها به صورت تظاهرات در بازار تهران، تعطیلی طولانی مدت دروس حوزه‌ها، ارسال طومارها و نامه‌ها به سازمان‌های بین‌المللی و مراجع تقلید جلوه‌گر شد.

امام خمینی(ره) 11 ماه در ترکیه در تبعید بودند، در این مدت رژیم شاه با شدت عمل بی‌سابقه مقاومت مردم را در ایران درهم شکست و در غیاب امام خمینی(ره) به سرعت دست به اصلاحات آمریکاپسند زد.

امام خمینی(ره) تدوین کتاب بزرگ تحریرالوسیله را در ترکیه آغاز کرد.

امام(ره) در 13 مهرماه سال 1343 از ترکیه به عراق تبعید و ایشان به مدت 13 سال در شهر نجف اقامت گزیدند.

امام خمینی(ره) در دوران تبعیدشان در شهر نجف اقدام به آغاز مبارزه‌های خود بر ضد حکومت طاغوت و شاه، رژیم اسرائیل و آمریکا نمود.

ایشان در نجف اقدام به تدریس و تربیت شاگردان و با ارسال نامه‌ها و پیک‌هایی به ایران ارتباط خویش را با مبارزان حفظ کردند و آنها را به پایداری و پیگیری اهداف قیام 15 خرداد فرا می‌خواند.

امام خمینی(ره) در طول دوران تبعید با وجود دشواری‌‌های بسیار، هیچگاه دست از مبارزه نکشید و با سخنرانی‌ها و پیام‌های خویش امید به پیروزی را در دلها زنده نگاه داشت.

امام در 19 مهرماه 1347 در گفتگویی با نماینده سازمان الفتح فلسطین دیدگاه‌های خویش را درباره مسائل جهان اسلام و جهاد ملت فلسطین بر وجوب اختصاص بخش از وجوه شرعی زکات به مجاهدان فلسطینی فتوا داد.

در اوایل سال 1348 اختلاف‌های میان رژیم شاه و حزب بعث عراق بر سر مرز آبی دو کشور شدت گرفت. رژیم عراق جمع زیادی از ایرانیان مقیم این کشور را در بدترین شرایط اخراج کرد. حزب بعث بسیار کوشید تا از دشمنی امام خمینی(ره) با رژیم ایران در آن شرایط بهره بگیرد.

در سال 1348 علاوه بر مبارزان بیشمار داخل کشور، مخاطبان زیادی در عراق، لبنان و کشورهای اسلامی دیگر نهضت امام خمینی(ره) را الگوی خود قرار دادند.

در نیمه‌ دوم سال 1350 اختلاف میان رژیم بعثی عراق و شاه بالا گرفت و به اخراج و آواره شدن بسیاری از ایرانیان مقیم عراق انجامید.

امام خمینی(ره) با ارسال تلگرافی به رئیس جمهور عراق شدیداً اقدامات رژیم این کشور را محکوم کرد.

ایشان در اعتراض به شرایط پیش آمده تصمیم به خروج از عراق گرفت اما حکام بغداد با آگاهی از پیامدهای هجرت امام(ره) در آن شرایط اجازه خروج ندادند.

سال 1354 در سالگرد قیام 15 خرداد مدرسه فیضیه قم بار دیگر طلاب انقلابی قیام کردند، قیام طلاب انقلابی با فریادهای درود بر خمینی(ره) و مرگ بر سلسله پهلوی به مدت دو روز ادامه داشت.

سازمان‌های چریکی متلاشی شده، شخصیت‌های مذهبی و سیاسی مبارز گرفتار زندان‌های رژیم شاه بودند.
شاه در ادامه سیاست‌های مذهب‌ستیز خود در اسفند سال 1354 وقیحانه تاریخ رسمی کشور را از مبدأ هجرت پیامبر اسلام(ص) به مبدأ سلطنت شاهان هخامنشی تغییر داد.

امام خمینی(ره) در واکنشی سخت فتوا به حرمت  استفاده از تاریخ بی‌پایه شاهنشاهی داد.

مردم با تحریم حزب رستاخیز با شاه مخالفت کردند.

رژیم شاه در سال 1357 ناگزیر عقب‌نشینی و تاریخ شاهنشاهی را لغو کرد.

سرانجام با رهبری امام خمینی(ره) و با مبارزه مردم ایران انقلاب اسلامی در 22 بهمن ماه سال 1357 به پیروزی رسید و مردم ایران در 12 فروردین ماه سال 1358 با رأی آری جمهوری اسلامی ایران را در تاریخ ثبت کردند.

انتهای پیام /