البته یکی از سدهای بزرگ استفاده از افشانه‌ها این است که بسیاری از داروها نمی‌توانند از میان دیوار بینی به مغز سفر کنند. برای غلبه بر این مشکل، باید این داروها را در مولکولهای بزرگتر موسوم به پلیمرها قرار داد.
اگرچه این راه‌حل هم ممکن است برای همه درمانها در زمان انتقال آنها به درون مغز کارگر نشود چرا که دارو ممکن است درون پلیمر باقیمانده و بیرون نیاید.
اکنون محققان دانشگاه جنوب دانمارک یک پلیمر طبیعی ساخته شده از قند را شناسایی کرده‌اند که می‌تواند از میان دیواره بینی عبور کرده و به محض ورود به مغز، دارو را آزاد کند.
به گفته پرفسور مکسی‌میلیانو دی‌کاگنو که رهبری این تحقیق را بر عهده دارد، این یک دستاورد بزرگ است که محققان را به انتقال داروهای مغزی از طریق افشانه‌های بینی نزدیک خواهد کرد.
نتایج این پژوهش در مجله Pharmaceutics منتشر شده است.