گلشیری با خلق رمان کوتاه "شازده احتجاب" در اواخر دهه چهل خورشیدی به شهرت فراوانی رسید. این کتاب را یکی از قوی ترین داستان‌های ایرانی عنوان کرده‌اند. وی با تشکیل جلسات هفتگی داستان خوانی و نقد داستان از سال 1362 تا پایان عمر، نسلی از نویسندگان را تربیت کرد که در دهه هفتاد به شهرت رسیدند.
گلشیری همچنین عضو و یکی از مؤسسان کانون نویسندگان ایران و از بنیانگذاران حلقه ادبی جنگ اصفهان بود.
یکی از اقدامات تاثیر گذار و مهم هوشنگ گلشیری، تشکیل کارگاه‌های داستان نویسی بود. وی در سال‌های انتشار مجله "کارنامه" جلسات نقد شعر و داستان را در دفتر این مجله برگزار می‌کرد. وی در سال 68 در اولین سفرش به خارج از کشور پس از انقلاب برای سخنرانی و داستان خوانی به هلند و شهرهای مختلف انگلستان و سوئد رفت.
پس از در گذشت هوشنگ گلشیری، بنیاد هوشنگ گلشیری به منظور ادامه تلاش‌های وی و حمایت از فعالیت‌های ادبی او تشکیل شد. از داستان‌های کوتاه گلشیری می‌توان به "مثل همیشه" ، "نمازخانه کوچک من"، "پنج گنج" و نیمه تاریک ماه اشاره کرد.
وی همچنین رمان‌هایی چون "شازده احتجاب"، "بره گمشده راعی"، "آینه‌های دردار"، و فیلمنامه‌ای چون "دوازده رخ" را از خوب به یادگار نهاد.
انتهای پیام/