چند ماه تا بازی‌های آسیایی باقی مانده است. انتظارها از تو همچنان بالا ست و این موضوع بار روانی زیادی بر دوش تو گذاشته است. اگر بخواهیم به چهار سال قبل و فصل بهار آن سال برگردیم، آمادگی و تمرینات تو در مقایسه با دوره مشابه چهار سال قبل چگونه است؟
نسبت به آن دوره تمریناتم بهتر شده است. حضور مربی‌ام به من انگیزه داده تا بهتر و منظم‌تر و بابرنامه‌تر تمرین کنم. کمی آسیب دیده بودم که حالا تا حدودی بهبود یافته‌ام. الان وضعیتم خوب است. پیش از عید مدتی در اردوی کرمان بودم که ده روز مانده به عید پایان یافت.به این علت به کرمان رفتم که فضای آرام و خوبی برای تمرینات داشت و آنجا دور از سر و صدا تمرین کردم. البته پیش از آن در اردوهای بروجن و اصفهان به تمرین و آماده‌سازی‌پرداختم.
خیلی اصرار می‌کردی حتما سمیر خذار الجزایری مربی‌ات شود. حتی می‌گفتی از مسئولان ورزش هیچ درخواستی نداری و فقط این مربی را می‌خواهی. علت این همه اصرار چه بود؟
پیش از این که با سمیر کار کنم، مربیانم افرادی مسن بودند که البته برایشان احترام قائلم، اما مربی جوانی می‌خواستم که فاصله سنی زیادی با من نداشته و خودش قهرمان بوده باشد. سمیر اولین مربی جوان من است و از کار کردن با او رضایت کامل دارم.
سمیر در عرصه مربیگری چه کارهای مهمی انجام داده است؟
شاگردان او موفقیت جهانی کسب نکرده و مشهور نیستند، اما در الجزایر شاگردان خوبی داشته است و قبلا از نزدیک نحوه کارش را دیده‌ام.
با چه اطمینانی او را انتخاب کردی؟
دو اردوی سه ماهه در الجزایر داشتیم و آنجا فرصت داشتم بخوبی با نحوه مربیگری او آشنا شوم. شناخت من از او سبب شد درخواست کنم تا او مربی‌ام شود.
در دوران ورزشی خود چگونه بود؟
او یکی از بهترین دوندگان نیمه استقامت الجزایر بود. 1500 متر را در 3 دقیقه و 35 ثانیه دویده که حدود 2 ثانیه از رکورد من بهتر است.
امیر مرادی، برادرت همیشه در سایه تو بوده. امسال چه وضعی دارد؟
امیر همیشه خوب بوده. مشکل او به مربی روس‌ها مربوط می‌شود که چند سال قبل زیرنظر او کار می‌کردیم. او فشار زیادی بر ما می‌آورد و امیر را مجبور می‌کرد هنگام دویدن به من بچسبد که به این ترتیب فشار بیش از اندازه‌ای بر او وارد می‌شد و در نهایت تیروئیدش کم‌کار شد، اما حالا مستقل شده و شرایطش بهتر شده است. فکر می‌کنم امسال بتواند 800 متر را در یک دقیقه و 46 ثانیه بدود.
از رقیبان آسیایی‌ات خبر داری؟
محمد شادن عربستانی که در دوره قبلی بازی‌های آسیایی در 1500 متر طلا گرفته بود، دوپینگش مشخص شده است. سعد کمل هم آسیب دیده و فکر نمی‌کنم برای بازی‌های آسیایی به آمادگی مطلوب برسد. رشید رمزی نیز تازه دوره محرومیتش به علت دوپینگ تمام شده و او نیز آماده نیست، اما قهرمان المپیک است و براحتی باج نمی‌دهد. آسیب‌دیدگی آنها به من کمک کرده تا در بازی‌های آسیایی شانس بیشتری داشته باشم. با این همه تاکید می‌کنم دلم می‌خواست همه آنها باشند و رقابت در بالاترین سطح برگزار شود.
تمرینات بهاری و آغاز فصل تو چگونه است؟
قبل از تمرینات بهار در زمستان تمرینات صحرانوردی انجام می‌دادم. روزی ده تا 12 کیلومتر می‌دویدم و مسافت دویدن هفتگی‌ام حدود 60 تا 70 کیلومتر بود، اما حالا تمرینات سرعتی در پیست انجام می‌دهم و بعد به تمرینات استقامتی می‌پردازم. تا دو ماه مانده به بازی‌های آسیایی در چند مسابقه بین‌المللی شرکت خواهم کرد، اما بعد از آن در هیچ مسابقه‌ای رقابت نمی‌کنم.
در کدام مسابقات شرکت خواهی کرد؟
ابتدا در مسابقات جایزه بزرگ مراکش و الجزایر رقابت می‌کنم و احتمالا اواسط خرداد در مسابقاتی در روسیه حضور پیدا می‌کنم.
فیلم مسابقات یا تمرینات نامداران دوهای استقامتی را تماشا می‌کنی؟
نه، اما مربی‌ام اطلاعاتی از آنها دارد که در اختیارم می‌گذارد.
شرکت در بازی‌های آسیایی برای تو که در دوره قبل یک مدال طلا و یک مدال نقره گرفتی، فشار روانی زیادی دارد و علاقه‌مندان ورزش باز هم از تو انتظار کسب دو مدال را دارند. در این باره چه فکر می‌کنی؟
بله، همه توقع دارند موفقیت دوره قبل را تکرار کنم. ادعا نمی‌کنم امسال هم مدال می‌گیرم، اما قول می‌دهم در هر دو ماده 800 و 1500 متر به فینال برسم.
همیشه گفته‌ای انتظار مادی از فدراسیون دوومیدانی یا کمیته ملی المپیک نداری و فقط مربی مورد نظرم را می‌خواهم. حالا چی؟
الان نیز توقعی ندارم. مربی‌ام آمده است و همه‌گونه امکانات را در اختیار دارم و فقط تمرین می‌کنم و از شرایط راضی‌ام.
تاکنون در مسابقات زیادی شرکت کرده‌ای، به خاطر داری سخت‌ترین مسابقه‌ات کدام بوده است؟
سخت‌ترین مسابقاتم در بازی‌های آسیایی 2006 بود. در هر دو ماده 800 و 1500 متر به دشواری مسابقه دادم و روحیه‌ام خوب نبود. زیرا قبل از آن پدرم تصادف کرده بود و از نظر روحی وضع بدی داشتم و نتوانستم خوب مسابقه بدهم.
تجربه حضور در سه دوره المپیک چگونه بود؟
در سال 2004 سن و سالی نداشتم که در المپیک شرکت کنم. اولین ورزشکار دوومیدانی ایران بودم که با کسب رکورد ورودی به المپیک می‌رفت. در المپیک 2008 پکن عملکردم خیلی خوب بود و نهم شدم. اگر کمی تجربه داشتم به فینال800 متر می‌رسیدم و می‌توانستم سوم یا چهارم المپیک شوم. قبل از مسابقه نیمه‌نهایی، همسترینگ پایم کش آمد و نتوانستم با تمام توان بدوم. با این همه نهم شدم؛ یعنی بعد از هشت نفری که به فینال راه یافتند، بهترین حد نصاب را به دست آوردم که یک دقیقه و 46 ثانیه و 2 صدم ثانیه بود.
اما به نظر می‌رسد در المپیک لندن، کیفیت کارت پایین‌آمد.
لندن، سومین المپیک من بود. وضعیت جسمانی و آمادگی‌ام خوب نبود. چون اول فصل به اوج رسیدم و در المپیک افت کردم.
تو در سه دوره متوالی المپیک حضور داشته‌ای. آیا در المپیک 2016 نیز خواهی بود؟
من به تمرینات و حضورم در مسابقات ادامه خواهم داد و یکی از هدف‌های بزرگم رقابت در المپیک ریودوژانیرو است. در آن صورت نخستین ورزشکار ایرانی خواهم بود که در چهار دوره المپیک رقابت کرده است. برای این‌که در سال 2016 عضو تیم ملی باشم و ورودی المپیک را کسب کنم، کار دشواری پیش رو خواهم داشت. اما برای رسیدن به هدفم، سخت و باانگیزه کار خواهم کرد.
هشام‌الغروج مراکشی همچنان رکورددار دو 1500 متر جهان است. او در المپیک 2008 در مواد 1500 متر و 5000 متر به مدال طلا رسید. با او از نزدیک برخورد داشتی؟
در المپیک 2004 آتن با او آشنا شدم و چند سوال از من پرسید. گفت: اهل کدام کشوری؟ گفتم ایران،
پرسید: رکورد 1500 متر تو چقدر است؟ جواب دادم: 3 دقیقه و 41 ثانیه، سپس رکورد 400 مترم را پرسید و گفتم: 46 ثانیه و 60 صدم ثانیه. سپس گفت: با این رکوردها باید 800 متر را در یک دقیقه و 44 ثانیه بدوی.
یک سال بعد پیش‌بینی هشام‌الغروج درست از آب درآمد و به رکورد یک دقیقه و 44 ثانیه و 74 صدم ثانیه رسیدم. بعدا مختصری با او آشنا شدم. از او درخصوص برنامه خودم راهنمایی گرفتم که در پیشرفتم خیلی تاثیر داشت.
با دیوید رودیشا رکورددار دو 800 متر جهان چطور؟ او را از نزدیک دیده‌ای؟
در مرحله نیمه‌نهایی دو 800 متر المپیک لندن با او همگروه بودم.
نظرت درباره رودیشا چیست؟
واقعا قوی است. قلب بسیار قوی و گام‌های کشیده و سریع دارد. درست است که نظم و علم در برنامه‌های تمرین تاثیر دارد، اما من می‌گویم در دوهای نیمه استقامت و استقامت، قلب مهم‌تر است. او قلب قوی و استعداد فوق‌العاده‌ای دارد.
چرا آفریقایی‌ها در نیمه استقامت هم حالا برترین‌های جهان هستند؟
آنها فیزیک مناسب دارند که حالا علمشان نیز بالا رفته است. تحمل آفریقایی‌ها خیلی زیاد است. در اروپا و آمریکا فقط علم و تکنیک نقش تعیین‌کننده دارد. اما آفریقایی‌ها حالا از لحاظ علمی هم خوب شده‌اند و البته با دل و جان تمرین می‌کنند و فیزیک بدنی مناسب برای دوهای نیمه استقامت و استقامت دارند.
در مسابقاتی که در آفریقا برگزار می‌شود، دوندگان تا آخرین توان می‌دوند و خیلی‌هاشان از فرط خستگی به زمین می‌افتند و بقیه ادامه می‌دهند. آنهایی که با نتایج عالی به خط پایان می‌رسند، واقعا قلب‌هایی قوی و فیزیکی عالی دارند. این‌گونه است که در مسابقات جهانی بر همه رقیبان پیروز می‌شوند.
در الجزایر من توان دوندگان 1500 متر را بخوبی دیدم. در مسابقات انتخابی تیم ملی این کشور نفر پنجم نتیجه 3 دقیقه و 36 ثانیه را کسب کرد و انتخاب نشد.
چشم‌انداز دوومیدانی ایران در دوهای نیمه استقامت را چگونه ، می‌بینی؟
به نسل بعدی واقعا بدبینم. شاید ده سال دیگر دونده‌های شاخصی در 800 و 1500 متر نداشته باشیم. من وقتی در رده جوانان می‌دویدم، حدنصابم حدود یک دقیقه و 47 ثانیه بود. آن سال‌ها حتی مولتی ویتامین مصرف نمی‌کردم. حالا دونده‌ها نازک نارنجی شده‌اند و استقامت و توان آنها کاهش یافته است.
چنین به نظر می‌رسد جوانان حالا دیگر چندان رغبتی به دوومیدانی ندارند.
البته به دوومیدانی کم‌توجهی شده و همین انگیزه نوجوانان و جوانان را برای فعالیت در این رشته کاهش داده است. وقتی فرق بگذارند، نتیجه همان می‌شود که می‌بینیم. واقعا به ورزش‌های پایه توجه نشده است، البته فکر می‌کنم وزیر ورزش و جوانان به موضوع ورزش طور دیگری نگاه می‌کند. او به ورزش‌های پایه توجه دارد. حضورش در مسابقات آغاز فصل، گواه این ادعاست. دوومیدانی پایه ورزش‌هاست و باید به آن توجه اساسی شود. در المپیک گرانترین بلیت‌ها مربوط به مسابقات دوومیدانی است. ما در ایران کم‌کاری می‌کنیم.
فکر می‌کنی دوومیدانی ایران در آینده قوی شود؟
حالا مسئولان وزارت ورزش دید وسیع دارند و کاملا در حال و هوای فوتبال نیستند.
اما مردم به دوومیدانی توجه ندارند و به این ورزش نمی‌آیند.
این را کاملا قبول ندارم. وضع تغییر کرده و امیدوارم با دید خوبی که وزیر دارد، در دوومیدانی حرکت تازه‌ای ایجاد شود.
تا کی در دوومیدانی به عنوان ورزشکار خواهی ماند؟
تا وقتی بتوانم برای ایران افتخارآفرینی کنم و مدال بگیرم، پس حالا حالاها به کارم ادامه می‌دهم.
به هر حال یک روز باید از ورزش قهرمانی خداحافظی کنی. آن هنگام دوست داری وارد حرفه مربیگری شوی؟
هرگز نمی‌خواهم مربی شوم. دلم می‌خواهد ده سال گردش کنم و البته در کنار اعضای خانواده‌ام باشم.