به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران،به نقل از تارنمای شهر کتاب مرکزی، کمالی سروستانی که در این مجموعه فرهنگی
سخن می گفت در بیان تاریخچه بارگاه شاعر بزرگ ایران یادآور شد:
۶۵ سال بعد از وفات حافظ و برای اولین بار شمس الدین محمد معمایی وزیر
میرزا ابوالقاسم بابر گورکانی، عمارتی گنبدی شکل بر فراز مقبره حافظ بنا
کرد. این بنا یک بار در اویل قرن یازدهم هجری و در زمان حکومت شاه عباس و
دیگر بار ۳۵۰ سال بعد پس از وفات حافظ به دستور نادر شاه مرمت شد. کریم خان
زند هم بر مقبره حافظ بارگاهی به سبک بناهای خود ساخت و بر تربت او هم
سنگی مرمرین گذاشت که تا امروز هم باقی است. (اشعار روی این سنگ به خط حاجی
آقاسی بیگ افشار آذربایجانی است).
وی ادامه داد: مرمت بنا توسط
طهماسب میرزا مویدالدوله و ساخت معجری چوبی توسط معتمد الدوله فرهادمیرزا،
حکمرانان فارس از دیگر اتفاقاتی است که در ادامه برای بنای آرامگاه
می‌افتد. در سال ۱۳۱۷ هجری قمری یک معمار زردشتی یزدی بارگاه را مرمت
می‌کند هر چند این مرمت ویران می‌شود. شعاع السطنه هم معجری آهنین بر فراز
آرامگاه حافظ ساخته و کتیبه‌ای بر آن قرار داد.
در سال ۱۳۱۰ دبیر اعظم بهرامی، استاندار فارس بر دیوار جنوبی حافظیه سردربزرگی نصب می‌کند.
کمالی سروستانی درخصوص ساخت بنای فعلی آرامگاه توضیح داد: در سال ۱۳۱۴
خورشیدی سرهنگ علی ریاضی، با همیاری علی اصغر حکمت و نظارت علی سامی، با
طراحی آندره گدار فرانسوی و با الهام گیری از عناصر معماری عهد کریم خان
زند، به بازسازی بنای حافظیه اقدام کرد.
بنا به گزارشِ ریاضی ساخت
این بنا که تا سال ۱۳۱۶ به طول انجامید ۸۰ هزارتومان هزینه در برداشته
است. شهرداری هم برای درختکاری و گلکاری‌های دور آرمگاه 10 هزار تومان
هزینه می کند.
مدیر دانشنامه فارس با بی‌نظیر خواندن آرامگاه
حافظیه، به همخوانی معاری با محتوای شعر و شاعر اشاره کرده و گفته است:
ورودی حافظیه این محوطه را از خیابان اصلی جدا می‌کند و از همان اول
مقبره برای بازدیدکننده در دسترس نیست. تازه با بالارفتن از پله‌های تالار
بیست ستونه، حافظ کم کم آشکار می‌شود. پس از این سعی دوباره باید از پله‌ها
پایین آمد و خضوعی کرد. برای رسیدن به سنگ قبر هم باید دوباره پنج پله را
پیمود. ستون‌های دور سنگ اشاره به قرن هشتم یا دروازه‌های بهشت دارد. گنبد
مسی روی بارگاه هم به شکل کلاه دراویش است.