روابط عمومی در ایران نیز ده ها سال قدمت دارد و با عناوین مختلفی در سازمان ها و ادارات دولتی وجود داشته و موسسات خصوصی کوچک و بزرگ نیز در 30 سال اخیر به اهمیت داشتن واحدی به نام روابط عمومی پی برده اند.
روابط عمومی، به عنوان هنر هشتم و دستاورد قرن بیستم با اینکه نسبت به سایرعلوم جدیدتر است، اما موفق شده رده های عالی علمی را با آزمون و خطا بپیماید و در سازمان ها و موسسات به مثابه وزنه ای قوی و تاثیرگذار جا باز کند وامروزه هیچ موسسه یا سازمان بزرگ جهانی را نمی توان یافت که روابط عمومی نداشته باشد.
ارکان وظایف روابط عمومی ها به ˈاطلاع رسانیˈ ، ˈمتقاعد کردن و متمرکز ساختن مردمˈ و ˈجلب مشارکت مردمˈ تقسیم بندی شده و ˈارائه و انتشار عملکرد و پخش فعالیت های واقعی دستگاه های ذیربط و گروه های رسانه ای جمعی مرتبط ، اعلام موجودیت و معرفی و شناساندن هویت موسسه و شناساندن ارکان فعالیت سازمان یا موسسه به مخاطبینˈ از جمله عملکرد آنها است.
ˈکمبود کارکنان متخصص (فاقد تحصیلات آکادمیک و یا غیرمرتبط بودن رشته تحصیلی آنها) ، نگرانی مدیریت از انتشار آمار و حقایق و نهایتا انفعال روابط عمومی، محدودشدن فعالیت ها به اموری ازقبیل تهیه پلاکاردمناسبتی، اعلامیه تسلیت، نصب روزنامه در تابلو اعلانات، تهیه بلیط هواپیما و محول شدن کارهایی از این دست به روابط عمومی به عنوان بیکارترین افراد اداره و برگزاری همایش های پرخرج ازجمله مشکلات و انتقادهای وارده به برخی روابط عمومی ها است .
پیگیری نکردن موضوعات طرح شده در سمینار ها برای ایجاد اصلاحات لازم در بهبود کیفیت عملکرد و به روز کردن موضوعات، در اختیار نداشتن اطلاعات و آمار ضروری، محدود کردن و دامن زدن به بوروکراسی در مراحل کار و افزودن و محدودکردن اطلاعات به موارد ارائه شده و عدم همکاری درکسب اطلاعات بیشتر، ممانعت از ورود خبرنگاران و گزارشگران به سازمان و واحدهای تابعه و بروز ندادن اطلاعات به رسانه ها ، عدم استقلال نسبی به عنوان یک حوزه مدیریت، جبهه گیری و برخورد با خبرنگارانی که بر خلاف سازمان یا مؤسسه ، اطلاعات تهیه کرده اند و کنترل مصاحبه خبرنگاران با مدیر قبل از مصاحبهˈ از دیگر انتقادات وارده به روابط عمومی ها است .
روابط عمومی نهادی متعلق به جوامع مترقی است و در روند پیدایش و رشد سازمان های نوین برای تسهیل ارتباط میان سازمان ها با محیط درونی و بیرونی، مخاطبان، گروه های تاثیرگذار و تاثیرپذیر از سازمان ، افکار عمومی، رسانه ها و سازمان های دیگر ایجاد شده است.
با برطرف کردن این موانع و بکارگیری نیروهای متخصص و تحصیلکرده در رشته های مرتبط ، افزایش علم مدیران روابط عمومی وهمکاری رسانه ها به عنوان چشمان بیدار مردم و مخاطبین می توان وجود روابط عمومی را به عنوان ˈهنر هشتمˈ در دستگاه ها و سازمان ها نهادینه نمود.