معصومه حاتمی، روانشناس در گفتگو با
خبرنگار اجتماعی باشگاه خبرنگاران گفت: خانواده اولین و مهمترین نقش را در رشد شخصیت و اجتماعی شدن کودک بر عهده دارند و اولین تماس کودک با محیط از طریق پدر و مادر و خواهر و برادر است و تقلید کودک از رفتار آنها شخصیت و شیوه زندگی آنان را می‌سازد.
وی در ادامه افزود: وقتی که رفتار اعضای خانواده مبنی بر محبت صداقت و احترام متقابل و راستی باشد فرزندان و کودکان احساس آرامش و امنیت بیشتری خواهند کرد و بر اثر محیط و رشد مناسب اعتماد به نفس و سازگاری بیشتری با محیط به دست می‌آورند و مسئولیت‌پذیری آنها تقویت می‌شود حال اگر کودک در خانواده‌ای متشنج که احساس اضطراب و پرخاشگری و عدم احترام وجود دارد کودک و اعضای آن نمی‌توانند با آرامش زندگی کند.
این استاد دانشگاه در ادامه تصریح کرد: بعد از خانواده مدرسه در رشد اجتماعی و شخصیتی کودک نقش بسزایی دارد در مدرسه کودک با تقلید از معلم و دوستان، خود را شبیه به آنها می‌کنند و همانند سازی می‌کنند و با تقلید حرکات و رفتار آنها به الگوسازی می‌پردازند.
سپس به تدریج دوستان خود را انتخاب می‌کنند و به انجام بازی می‌پردازند و پس از تجربه و یادگیری به یادگیری و انجام برقراری رابطه به روش جدید با اطرافیان خود سرگرم می‌شود و به نقاط ضعف و قوت خود پی می‌برد.
وی در ادامه گفت: اگر رفتار معلم و آن محیط با کودک احترام آمیز باشد کودک به کلاس و آموختن علاقه مند می‌شود و اگر رفتار معلم خشن و نامناسب باشد کودک به معلم و کلاس و آموختن بی‌علاقه می‌شود و انجام تکالیفش برای او کم اهمیت می‌شود.
وی در ادامه با اشاره به اهمیت خانواده برای در اختیار گذاشتن امکانات آموزشی برای رشد کودک خاطرنشان کرد: از آنجا که خانواده و مدرسه در رشد اجتماعی و شخصیتی کودک نقش موثری دارند برای کمک کردن به نوجوانان برای رسیدن به رشد اجتماعی مطلوب باید با برگزاری کلاس‌های آموزشی و پرورشی و استفاده از امکانات رسانه‌ها و ایجاد و تقویت برنامه‌ها و مشاوره در مدرسه و همچنین تربیت و برگزاری کلاس‌های موثر و طبق برنامه بلند مدت برای معلمان را مورد توجه قرار داد.
انتهای پیام/