به گزارش خبرنگار علمی باشگاه خبرنگاران، محققان گروه بیومواد دانشگاه صنعتی اصفهان در راستای بهبود خواص مواد مورد استفاده در مهندسی بافت، اقدام به ساخت مواد زیست سازگار بر پایه آلیاژهای فلزی نموده‌اند.
پژوهشگران می‌گویند، این نانوساختار در مقابل خوردگی مقاوم است و با استخوان همبندی قابل قبولی ایجاد می‌کند که از نتایج این طرح می‌توان در صنایع پزشکی و دندانپزشکی بهره گرفت.
بخش بزرگی از استخوان یک نانوکامپوزیت واقعی را عناصر معدنی تشکیل می‌دهند. مواد زیست تخریب‌پذیر مورد استفاده در بدن باید حداقل شرط لازم را دارا باشند تا بافت آسیب دیده در تماس با آنها دچار هیچ واکنش منفی مانند التهاب، تورم، آزادسازی یون‌های سمی و یا سرطان‌زایی نگردد.
در پژوهش حاضر، تلاش شده است با توسعه نسل جدید کاشتنی‌های پایه منیزیمی با استفاده از یک نوع پوشش نانوساختار، علاوه بر کمک به تسریع درمان عیوب استخوانی، عوارض جانبی ناشی از کاربرد آنها نیز به حداقل برسد.
رامین روجائی کار‌شناس ارشد مواد از دانشگاه صنعتی اصفهان گفت: از عناصر بسیار حیاتی در ترمیم بافت استخوانی آسیب دیده، منیزیم است. در سال‌های اخیر، منیزیم به عنوان نسل جدید کاشتنی (ایمپلنت)های زیست‌تخریب‌پذیر مطرح شده است. اما میزان بالای خوردگی این فلز خالص در بدن موجود زنده، مانع گسترش استفاده از آن شده است. از این رو تلاش نمودیم تا با اعمال یک لایه‌ی اکسیدی و پوشش شیشهای زیست‌فعال (بیواکتیو گلاس) روی آلیاژ پایه‌ی منیزیم، نرخ تخریب منیزیم به صورت کنترل شده و متناسب با میزان مورد نیاز بدن باشد. همچنین با ترکیب مواد زیست‌سازگار، ورود عناصر سازنده استخوان به بخش آسیب دیده راحت‌تر صورت می‌گیرد و میزان ترمیم استخوان افزایش می‌یابد.
وی ادامه داد: در ساخت این ماده، ترکیبی از پوشش‌های دولایه‌ی نانوساختار استفاده شده است. این کار علاوه بر تقویت مقاومت به خوردگی نمونه‌ی زیرلایه (آلیاژ منیزیم)، زیست‌فعالی بیشتری را ایجاد می‌کند و منجر به همبندی بهتر کاشتنی مصنوعی با استخوان می‌شود. به دلیل شباهت شیمیایی سطح شیشه‌ی زیست‌فعال به کار گرفته شده در پوشش این ماده و بخش معدنی استخوان، سلول‌ها تمایزی بین این دو قائل نخواهند شد.
استفاده از ماده‌ی زیست‌تخریب‌پذیر پیشنهادی، نیاز به جراحی ثانویه‌ی ناحیهٔ اطراف بافت را برای خروج کاشتنی پس از بهبودی کامل، برطرف می‌کند. این مزیت بسیار بزرگی در کاهش درد ناشی از عمل جراحی و ایجاد عفونت پس از آن به شمار می‌رود. در نهایت، این پیشنهاد می‌تواند میزان بهبودی ناحیهی آسیب‌دیده را افزایش دهد.
انتهای پیام/