به گزارش
خبرنگار معارف باشگاه خبرنگاران، حضرت علی‌بن‌ابوطالب (ع) روز جمعه 13 رجب در سال سی‌ام عام‌الفیل و 10 سال پیش از بعثت پیامبر اکرم (ص) در خانه کعبه دیده به جهان گشود.
پدر بزرگوار ایشان حضرت ابوطالب (ع) فرزند عبدالمطلب بن‌هاشم‌عبد‌مناف و مادر آن حضرت فاطمه دختر اسد بن هاشم است.
حضرت علی (ع) فرزند کعبه از هر دو طرف هاشمی نسب است.
*دانستنی‌های ولادت امام علی (ع) در خانه کعبه حضرت فاطمه دختر اسدبن هاشم(س) خداپرست بود و با دین حنیف حضرت ابراهیم (ع) زندگی می‌کرد.
ایشان پیوسته به درگاه پروردگار مناجات کرده و تقاضا می‌نمود که زایمان آسان داشته باشد.
حضرت فاطمه بنت اسد (س) در طول زمان بارداری کودک خود را غرق نور الهی می‌دید و گویی از ملکوت اعلی به او الهام شده بود که آن حضرت (ع)با سایر موالید فرق بسیار دارد.
بنابر روایتی از یزیدبن قعنب، عباس‌بن‌عبدالمطلب و گروهی از عبدالغری در کنار خانه خدا نشسته بودند که حضرت فاطمه بنت اسد(س) مادر گرامی امام علی(ع) در حالی که نه ماه بود و درد بسیار داشت آمد و گفت: خدایا من به تو و بدان چه از رسولان و کتاب‌ها از جانب تو آمده‌اند ایمان دارم، سخن جدم ابراهیم خلیل‌الله (ع) را تصدیق می‌کنم، اوست که این بیت عتیق را بنا نهاده است. بحق آنکه این خانه را ساخته، بحق مولودی که در شکم من است ولادت او را بر من آسان گردان.
یزدبن قعنب می‌گوید: «ما به چشم خود دیدیم که خانه کعبه از پشت شکافت و فاطمه (س) به درون خانه رفت و از چشم ما پنهان گردید و دیوار بهم برآمد چون خواستیم قفل در خانه را باز کنیم گشوده نشد. »
متوجه شدیم که این کار از امر خدای عزوجل است و فاطمه(س) پس از 4 روز بیرون آمد در حالیکه امام علی(ع) را در روی دست داشت.
حضرت فاطمه بنت اسد (س) فرمود: من بر همه زنهای گذشته برتری دارم زیرا آسیه خدا را به پنهانی پرستید در آنجا که پرستش خدا جز از روی ناچاری خوب نبود، مردم دختر عمران نخل خشک را به دست خود جنباند تا از آن خرمای تازه چید و خورد، هنگامی که در بیت‌المقدس او را درد زایمان گرفت، ندا رسید که از اینجا بیرون شو، اینجا عبادتگاه است و زایشگاه نیست.
آن حضرت (س) ادامه داد: «من داخل خانه خدا شدم، از میوه‌های بهشتی، بار و برگ آنها خوردم، چون خواستم بیرون آیم هاتقی ندا کرد؛ ای فاطمه نام او را علی بگذار، او علی است و خداوند علی الاعلی فرماید من نام او را از نام خود گرفتم، به ادب خود تأدیبش کردم، او را به علم خود آگاه گردانیدم، اوست که بتها را از خانه من بیرون می‌کشد، اوست که در بام خانه‌ام اذان گوید، مرا تقدیس و تمجید نماید، خوشا تربیتی که او را دوست دارد و فرمانش برده، وای بر کسی که او را دشمن دارد و نافرمانیش کند. »
امام علی (ع) تنها انسانی و فرستاده‌ای از جانب خداوند است که افتخار ولادت در خانه خدا را به دست آورده است.
ولادت امام علی (ع) در خانه کعبه بیانگر مقام و منزلت ایشان در پیشگاه پروردگار است زیرا حضرت امیرالمؤمنان علی (ع) تنها فردی است که در خدا متولد شده و هیچ احدی قبل و بعد از ایشان صاحب چنین فضیلتی نشده است.
*امام علی (ع) در دوران زندگی خود زندگانی امام علی (ع) شامل شش بخش از جمله ولادت تا بعثت پیامبر (ص)، بعثت تا هجرت، هجرت تا رحلت پیامبر (ص)،از رحلت پیامبر (ص)،خلافت، از خلافت تا جنگ نهروان (دوران خلافت)،از پایان جنگ نهروان تا شهادت است.
بخش اول زندگانی حضرت علی (ع)،با ولادت وی شروع و با بعثت پیامبر (ص) تمام می‌شود که شامل حوادث متعددی شامل لحظه خارج شدن فاطمه بنت اسد (س) از خانه کعبه، سپردن آن حضرت (ع) به پیامبر (ص)، حوادث دوران کودکی امام علی (ع)، از رفتن به خانه پیامیر (ص)، حضور در غار حرا هنگام راز و نیاز پیامبر (ص) و گزارش‌هایی که در تاریخ ثبت شده است.
بخش دوم زندگانی امام علی (ع) از بعثت تا هجرت پیامبر (ص) شامل پیشگام شدن امام علی (ع) در بستر پیامبر (ص)، عهده‌دار شدن مأموریت از سوی پروردگار برای تشکیل جلسه و دعوت از شخصیت‌های بزرگ بنی‌هاشم به منظور شنیدن دعوت پیامبر (ص) به پرستش خداوند، حادثه لیلة‌المبیت از وقایع مهم این دوران است....
بخش سوم از هجرت تا رحلت پیامبر (ص) شامل پذیرش مسئولیت سنگین در هجرت از مکه به مدینه،انتقال حضرت فاطمه دختر پیامبر (ص)، پیوند برادری امام علی (ع) و پیامبر اکرم (ص)، ماجرای غدیرخم، احداث مسجد در مدینه و فرمان بستن تمام درهای مسجد جز در خانه امام علی (ع) از مهم‌ترین رویدادهای این بخش است.
افتخار است حضور حضرت در جنگ‌های اسلام به عنوان سربازی فداکار برای پیامبر(ص)، فتح مکه، تخریب بت‌خانه و شکستن بتها، حجة الوداع، غدیرخم، امیرالمؤمنان و برائت از مشرکان، رحلت پیامبر(ص) از رویدادهای دیگر بخش سوم زندگانی امام علی(ع) است.
بخش چهارم زندگانی امام علی(ع) از زمان رحلت پیامبر(ص) تا پایان خلافت خلیفه سوم به مدت 25 سال طول کشید.
این دوران از لحظه آغاز تا پایان از سخت‌ترین دوران‌های زندگانی آن حضرت(ع) آن حضرت درباره این دوران می‌فرماید صبر پیشه کردم در وضعیتی که در گلویم استخوان و در چشم خاشاک بود.
عبادت خداوند، تفسیر قرآن و حل مشکلات آیات، تربیت شاگردان، پاسخ و پرسش‌های دانشمندان مذهب‌ها، ادیان و اندیشه‌های مختلف به ویژه یهودیان و مسیحیان، بیان حکم بسیاری از رویدادهای نوظهور که در اسلام سابقه نداشت، مشاوره دادن به خلفا در امور مختلف سیاسی و ....، تربیت و پرورش شاگردان خاص برای سیر و سلوک و طی کمالات معنوی، کار و کوشش برای تأمین زندگی بسیاری از بینوایان و درماندگان از مهم‌ترین خصوصیت‌های بخش چهارم زندگانی امام علی (ع) است.
بخش پنجم و ششم زندگانی امام علی(ع) شامل، دوران خلافت، بیعت با مردم، خلافت ایشان پس از پنج سال از کشته شدن عثمان، جنگ جمل، جنگ صفین، حکمیت، خوارج، جنگ نهروان، اقامه حق، راندن باطل، تقسیم عادلانه بیت‌المال، نصب کارگزاران شایسته، عزل نیروهای ناکارآمد، همسطحی با محرومان، هم‌رأی بیچارگان،رسیدگی به امور مردم، نظارت بر بازار، اهمیت دادن به تربیت مردم در رشد معنویت اسلامی در میان آنان، نیایش و توجه به پروردگار،برپایی حکومت عادلانه از مهم‌ترین خصوصیت‌های زمان خلافت امام علی (ع) است.
گفتنی است، حضرت علی(ع) در طول زندگانی خویش در مقاطع و صحنه‌های مختلف،مردم را به عبادت خداوند دعوت و در راه هدایت آنها تلاش بسیار می‌نمود.
سرانجام آن حضرت روز بیست و یکم ماه رمضان سال چهارم هجری قمری به دست عبدالرحمن ابن ملجم ملعون و فرمان معاویه علیه اللعنه به شهادت رسید و پیکر مبارک ایشان در شهر نجف به خاک سپرده شد.
گزارش از: زهره کلهرانتهای پیام/