این مولکول نخستین بار 3/5 میلیارد سال پیش پدیدار شد و نخست دو یا سه برابر کردن طول عمر و شاید، اگر به حد کافی از مغز سر در بیاوریم، گسترش دادن کالبد و مغزمان تا بینهایت و به گفته‌ی محققان این فرآیند غیر طبیعی نیست.
زیست شناسان تکاملی خاطر نشان کرده‌اند که فشار تکاملی در سالهای زادآوری بر روی جانوران وارد می شود. پس از اینکه جانوری سالهای زادآوری خود را پشت سر گذاشت، شاید در واقع تبدیل به باری در گروه شود و تکامل آن را برای مُردن در پیری برنامه ریزی کرده باشد.
پس شاید برای مردن برنامه ریزی شده باشیم. ولی شاید بتوانیم برای زندگی طولانی تر خودمان را از نو برنامه ریزی کنیم.
زیست شناسان می‌گویند مثلاً اگر به پستانداران بنگریم، پی می‌بریم که هرچه پستاندار بزرگتر باشد، متابولیسم ( سوخت و ساز بدن ) آهسته تر و طول عمر درازتری دارد. مثلا موشها به ازای وزن بدنشان مقدار عظیمی غذا مصرف و تنها چهار سال عمر می کنند . فیل‌ها نرخ متابولیسمی بسیار آهسته تر دارند و تا 70 سالگی زنده می‌مانند.
اگر متابولیسم با تجمع غذاها متناظر باشد، آنگاه انگار این مفهوم معنا پیدا می کند که اگر نرخ متابولیسم کمتر باشد طول عمر بیشتر می شود. ( شاید این توضیحی برای عبارت "خود را از پا انداختن" باشد.
انتهای پیام/