"علی دادخواه"، جامعه شناس در گفتگو با
خبرنگار اجتماعی باشگاه خبرنگاران گفت: محققان خانواده گسترده را خاص جوامع سنتی می‌دانند و با طرح مسائلی از قبیل پدرسالاری و پیرسالاری، تعارض ارزش‌های سنتی و جدید و پیدا شدن اختلاف سلیقه‌ها را مورد انتقاد قرار می‌دهند و از سوی دیگر با اشتغال زنان در فعالیت‌های اجتماعی، مشکلات و مسائل اقتصادی، کاهش کارکردهای خانواده و گسترش سازمان‌های اجتماعی و گسترش شهرنشینی و غیره، خانواده‌ی هسته‌ای را مناسب‌ترین الگو برای جامعه می‌دانند.
وی در ادامه گفت: بهترین و مفیدترین مدل برای یک خانواده‌ی ایرانی، خانواده‌ی نیمه گسترده‌ی محدود می‌باشد. به این معنا که خانواده‌ی کم اولاد که پدر و مادر شاغل به همراه پدربزرگ یا مادربزرگ یا هر دو در یک واحد مسکونی زندگی می‌کنند و روابط میان آن‌ها به صورت مشارکتی و دموکراسی نسبی است که نوع تثبیت شده‌ی آن را می‌توان در ژاپن به صورت یک قدرت برتر صنعتی مشاهده کرد.
وی افزود: نقش پدر و مادر بزرگ بر کودکان را از سه بعد جسمانی و زیستی، روانی و بعد اجتماعی می‌توان بررسی کرد. در بعد جسمانی و زیستی معمولا کودکان به خاطر مراقبت سالخوردگان کمتر دچار آسیب‌دیدگی می‌شوند و دارای خواب و استراحت کامل‌تری هستند و از بعد روانی نیز کودکان در چنین خانواده‌ای احساس تنهایی نمی‌کنند و از آرامش نسبی برخوردارند و با لالائی مادربزرگ می‌خوابند و با نوازش آن‌ها بیدار می‌شوند و ترس‌ها و اضطراب‌هایشان کم می‌شود. از جمله ترس از دزد و ترس از وسایل برقی و خطرناک و در بعد اجتماعی نیز به دلیل ارتباط برون سازمانی سالخوردگان با خویشاوندان، همسایگان و همسالان خود و در نتیجه همبستگی اجتماعی قوی‌تری دارند و از این راه‌ها روابط کودکان هم با همسایگان و خویشاوندان افزایش می‌یابد و میزان اجتماعی شدن و هویت‌یابی سالم، بالاتر است.
وی در پایان گفت: حضور سالمندان می‌تواند به جلوگیری از بروز اختلافات زناشویی با کدخدا منشی و جلوگیری از دعوا و مشاجره میان زن و شوهر و مشاهده‌ی فرزندان و کنترل جنسی نوجوانان به علت حضور سالخوردگان در منزل مفید و مؤثر باشد. پس قدر سالمندان را بدانیم. حضور پدربزرگ و مادربزرگ می‌تواند یک نعمت و کمک بزرگ به خانواده‌ها در جهت زندگی سالم‌تر و پرنشاط باشد.
انتهای پیام/