به گزارش خبرنگار ادبیات باشگاه خبرنگاران،حاضر در محل برگزاری بیست و هفتمین نمایشگاه بین‌المللی کتاب تهران ساعتی پیش نشست کتاب "بهشت مسموم" با حضور منیژه جانقلی نویسنده این کتاب در غرفه مرکز اسناد انقلاب اسلامی برگزار شد.
بنابراین گزارش؛ منیژه جانقلی در ابتدای این نشست گفت: تمام سعی من در نگارش این رمان این بود که یک رمان شسته و رفته درباره جانبازان شیمیایی ارائه بدهم در این کتاب از همان ابتدا جزئی نگری داشتم.
وی افزود: این رمان در سه بخش تدوین شده که بخش اول آن در رابطه با بمباران سردشت،عوارض و فجایع آن به مردم بی‌دفاع آن شهر آن است که هیچ گونه اطلاعاتی در رابطه با چگونگی برخورد با این موضوع را نداشتند.
وی ادامه داد: بخش دوم این رمان در رابطه با محبوبانی که به خارج از کشور برای درمان خود مراجعه می‌کنند و اتفاقاتی که در آنجا برای آنها پیش می‌آید.
وی عنوان کرد: بخش سوم رمان در رابطه با سال‌های بعد از شیمیایی شدن و عوارض و اتفاقات آن است.
وی ادامه داد: تمام تلاشم در این بود که از ابتدا تا انتها جزئی نگری داشته باشم و دست مخاطب خودم را بگیرم و آنها را به بیرون و درون داستان ببرم.
جانقلی بیان کرد: این کتاب را به صورت دانای کل مطرح کردند و سعی کردم که چیزی از قلم نیافتد.
این نویسنده عنوان کرد: با توجه به اینکه پدر خودم یک جانباز شیمیایی است، از نزدیک به مسائل شیمیایی این افراد آشنا بودم و نسبت به مسائل آنها آگاهی داشتم،همچنین درباره مسائل شیمیایی بسیاری از نویسندگان به صورت مفصل صحبت کردم اما درباره علائم و عوارض آن در هیچ کتابی چیزی مطرح نشده بود و حرف‌های نگفته بسیاری در رابطه با این موضوع باقی مانده بود که این دغدغه من بود.
وی ادامه داد: من سعی کردم وارد جبهه جنگ نشوم و بیشتر دوست داشتم فقط به موضوع سردشت بپردازم.
وی افزود: تنوع موضوعی بسیاری در رابطه با دفاع مقدس وجود دارد بسیاری از افراد مثل فرماندهان حرف‌های تازه‌ای دارند که به شخصه اعتقاد دارم که باید این مسائل ریز نیز عنوان شود و برجسته شود، من بسیار علاقه‌مندم که به موضوع اقتصادی جنگ و زنانی که این مسائل را اداره می‌کردند بپردازم.
جانقلی بیان کرد: زمانی که تصمیم گرفتم این کار را در قالب پژوهشی و مستند بنویسم اطلاعات و منابع جدید بسیاری به دست آورده بودم به طوری که فکر می‌کردم هنوز کسی اطلاعاتی در این رابطه ندارد اما هنگامی که خواستم آن را به صورت داستان روایت کنم دیدم که کار بسیار سختی است و سعی کردم زیاد به صورت مستند نباشد و از طرفی می‌خواستم که با این موضوع به صورت شعاری و احساسی برخورد نکنم.
وی خاطرنشان کرد: به این ترتیب من مجبور به حذف یکسری منابع و اطلاعات شدم و سعی کردم داستانی را ارائه دهم که زیاد شکل مستندی و تحقیقی نداشته باشد.
انتهای پیام/