محققان با تزریق خون موش‌های جوان به موش‌های پیر برخی عوارض پیری را در آنها مرتفع کرد، توانایی موش‌های پیر را در یاد‌آوری و یادگیری افزایش داد و قدرت و استقامت عضلانی موش‌های پیر را بیشتر کرد.
سال ویلدا یکی از پژوهشگران می‌گوید: اکنون شواهد در بافت‌های مختلف به قدر کافی محکم هستند که آزمایش و به کار گیری آن را در انسان موجه کند.
پژوهشگران پلاسما را از موش‌های سه ماهه به موش‌های هجده ماهه تزریق کردند و دیدند که موش‌های پیر به خوبی موش‌های جوان توانستند محیط‌های خطرناک را تشخیص دهند و راه خود را در پیچ‌‌راه‌ها پبدا کنند.
محققان می‌گویند بر اثر این تزریق رگ‌های مغز موش‌های پیر شروع به رشد کردند، به عبارت دیگر گردش خون در مغز آنها بهتر شد. علاوه بر این تعداد سلول‌های بنیادی عصبی (که تبدیل به سلول‌های مغزی می شوند) افزایش پیدا کرد؛ بویایی موش‌های پیر بهتر شد و آنها بوها را بهتر تشخیص دادند.
این محققان پیش از این تاثیر این پروتئین را بر بهبود کارکرد قلب گزارش کرده بودند، محققان معتقدند اختلالاتی که با پیر شدن ایجاد می‌شوند برگشت پذیر هستند و روند پیری تا حدی تحت کنترل ژن‌هاست.
تحقیقات اخیر تنها بر روی موش‌ها انجام شده، اما دانشمندان فکر می‌کنند تاثیر مشابهی ممکن است در انسان نیز دیده شود.
انتهای پیام/