به گزارش سرويس بين الملل باشگاه خبرنگاران، پایگاه خبری دیلی‌تایمز پاکستان در گزارش خود در این زمینه آورده است: پاکستان در این مدت به دلیل حضور نیروهای آمریکایی در نزدیکی خود در شرایط سختی به سر برده است. از سوی دیگر تحریم‌های بین‌المللی علیه ایران باعث شده است در زمینه اجرای طرح خط لوله گاز میان دو کشور تاخیر ایجاد شود و این در حالی است که این طرح برای پاکستان که به طور ناامیدکننده‌ای در تلاش برای تامین نیازهای انرژی خود است، بسیار حیاتی است.
از سوی دیگر حضور آمریکا در عراق و تنش‌ها در سوریه که به دلیل دیپلماسی متخاصمانه آمریکا و عربستان سعودی در حمایت از گروه‌های شورشی ایجاد شده است، باعث شده مسئله تامین امنیت ایران به یک مسئله اساسی برای این کشور تبدیل شود و این البته مبحثی کاملا جدا از موضع تهاجمی آمریکا علیه دولت ایران از زمان وقوع انقلاب سال 1357 در این کشور است.
پیش از وقوع این انقلاب ایران و پاکستان روابط بسیار قوی با یکدیگر داشتند، اما پس از سقوط حکومت شاه در ایران، روابط میان دو کشور با نوساناتی همراه شد و در سال‌های اخیر نیز در سطح پایین‌تری نسبت به آن زمان قرار گرفته است. پس از آن که عربستان سعودی در دهه 1980 به بخشی از پروژه عملیات جهادی در افغانستان تبدیل شد، نفوذ این کشور در پاکستان از طریق تشکیل گروه‌ها و احزاب مذهبی مختلف افزایش یافت و افزایش ناگهانی خشونت‌های قومی و مذهبی در این کشور نیز در دهه 1990 بخشی از مستندات موجود در این‌باره است.
اکنون نیز با توجه به سرمایه‌گذاری عربستان برای حضور در سوریه و تلاش این کشور برای اشاعه اسلام غلط و بدخیم مورد نظر خود در منطقه، روابط نزدیک میان عربستان و پاکستان برای ایران نگران‌کننده است. هدیه 1.5 میلیارد دلاری اخیر عربستان به دولت پاکستان از سوی بسیاری از کارشناسان به عنوان بخشی از تلاش ریاض برای افزایش نفوذ خود در اسلامآباد در نظر گرفته شده است.
دیلی تایمز می‌نویسد: در چنین فضایی دیدار نواز شریف، نخست‌وزیر پاکستان از ایران که در هفته‌های آینده انجام خواهد شد، یک راه بسیار حیاتی و مهم برای از سرگیری روابط قوی و مستحکم میان دو کشور است. ممکن است کشوری بتواند یک کشور دیگر را جایگزین دوستان خود کند، اما جایگزینی برای همسایگان وجود ندارد. در واقع عدم وجود روابط دوستانه با همسایگان بزرگترین نقص در سیاست خارجی دولت پاکستان محسوب می‌شود.
در حالی که روابط پاکستان با هند برای همگان شناخته شده است، روابط میان این کشور و افغانستان در زمینه همکاری‌های تجاری و دوجانبه هرگز به آن میزانی که باید باشد، نیست. از سوی دیگر با وجود اینکه میان ایران و پاکستان خط مرزی بسیار طولانی وجود دارد، مسئله قاچاق و جلوگیری از آن می‌تواند پرسودترین و مهم‌ترین بخش روابط تجاری میان دو کشور برای اسلامآباد و تهران باشد. روابط تجاری دوجانبه میان دو کشور در سال 2012 از مرز سه میلیارد دلار گذشت و این در حالی است که هنوز هم پتانسیل‌های بسیاری به ویژه در زمینه انرژی برای تقویت این مسئله وجود دارد که نباید از آن غافل بود.
مسئله خط لوله انتقال سوخت میان دو کشور در صدر لیست روابط تجاری قرار دارد و این در حالی است که ایران از تاخیر پاکستان در این زمینه بسیار گله‌مند است و اما پاکستان مسئله نبود بودجه و ترس از تحریم‌ها ضد ایران را دلیل این تاخیر عنوان کرده است.
ای پایگاه در پایان توصیه می‌کند: اگر مسئله خط لوله را کنار بگذاریم، دیگر نگرانی‌ها مانند قاچاق و حضور گروه‌های شورشی مسلح در مرز دو کشور نیز از اهمیت بسیاری برخوردار است که قرار است در گفتگوها میان مقامات دو کشور درباره آن بحث شود. تقویت روابط اسلامآباد با ایران می‌تواند بسیار ساده‌تر از تقویت روابط با هند و افغانستان باشد و مقامات پاکستان این را بدانند که برای تحقق این امر نیاز به سرعت عمل بیشتری دارند و این مسئله باید هرچه سریع‌تر محقق شود.
انتهای پیام/