اصطلاح «خلیج ع رب ی» برای نخستین بار در دوره تحت قیمومت شیخ نشین‌های خلیج فارس توسط کارگزاران انگلیس و بطور ویژه از طرف یکی از نمایندگان سیاسی انگلیس مقیم در خلیج فارس به نام رودریک اوون در کتابی به نام حبابهای طلایی در خلیج ع رب ی در سال ۱۹۵۸ نوشت که «من در تمام کتب و نقشه‌های جغرافیایی نامی غیر از خلیج فارس ندیده بودم ولی در چند سال اقامت در سواحل خلیج فارس(بحرین) متوجه شدم که ساکنان ساحل عرب هستند بنابر این ادب حکم می‌کند که این خلیج را ع رب ی بنامیم.
خلیج فارس ازقدیم الایام وازهنگامی که تاریخ به صورت نوشته ثبت شد،خلیج فارس بوده وبه نام دریای فارس خوانده شده است
بر روی کره ی زمین، مناطق متعددی وجود دارد که تعدادی از آنها به لحاظ دارا بودن برخی خصوصیات از جایگاه ویژه ای برخوردار هستند.
خلیج فارس نیزبه دلیل موقعیت جغرافیایی خاص خود و واقع شدن درمسیرخطوط دریایی و وجود ذخایرعظیم اقتصادی وانرژی اززمان های دور تا کنون ازاهمیت خاصی برخوردار بوده است.
خلیج فارس، دریای نیم بسته ای است که در دوره ی سوم زمین شناسی به وجود آمده و دارای 226 هزار کیلومتر وسعت و 062/0 درصد آب های سطح کره زمین را تشکیل می دهد.
نام این دریا از قدیم الایام و از هنگامی که تاریخ به صورت نوشته ثبت شد و برطبق مدارک به دست آمده به ویژه کتیبه ای که به هنگام حفرکانال سوئزاز داریوش هخامنشی به دست آمده،خلیج فارس بوده و به نام دریای فارس خوانده شده است.
مورخان دنیای قدیم از جمله هرودت، کورسیوس رومی، نئارخوس و محققان اسلامی مانند اصطخری، مسعودی، بیرونی، ابن حوقل و مقدسی نیز در آثار و نوشته های خود از آن به عنوان خلیج فارس یا دریای پارس یاد کرده کردند.
در واقع وجود منابع عظیم انرژی و وجود بازار بزرگ اقتصادی در خلیج فارس است که انگیزه ی لازم را برای به وجود آوردن توطئه و اختلاف به قدرت های خارجی می دهد تا هرزچندگاهی با ایجاد بحران و اختلاف در روابط کشورهای حوضه ی خلیج فارس زمینه آشوب و فتنه انگیری را در منطقه فراهم و راه را برای حضور غیر مشروع خود را در این منطقه حساس و اقتصادی توجیه نمایند.
و متاسفانه همسایگان عرب نیز بی توجه به عواقب این فتنه انگیزی فریب این نیرنگ و دسیسه را خورده و با پیگیری های متعصبانه خود آتش این فتنه را شعله ور تر می کنند و با اقدامات خود آب به اسیاب دشمن میریزند.