کاوش های یک هیات علمی بین المللی زیر لایه های سطحی این بیایان نشان می دهد که زمانی این مناطق، دشت های سبز و مرغزارهای باروری بوده اند و جانوران بزرگ و عظیم الجثه ای در آن جولان داده و زندگی می کردند.
پروفسور مایک پتراگلیا مسوول این طرح پژوهشی می گوید: "پس از بررسی نقشه منطقه با کمک ماهواره، حدس ما این است که در سراسر صحرای عربستان هزاران نقطه باستان شناسی وجود دارد که هنوز کشف و شناخته نشده اند. حداقل هفت هزار بستر دریاچه های خشک شده را در این شبه جزیره شناسایی کرده ایم که اکثر آنها در عربستان سعودی قرار دارند."
اندازه دو قطعه عاجی که در تازه ترین حفاری کشف شده اند روی هم رفته دو متر و ۲۵ سانتیمتر است و دانشمندان معتقدند که به یک جانور غول پیکر به نام "پالئولوکسودون" تعلق دارد که در دوران زیست شناسی "پلئیستوسن" زندگی می کرده و نسل آن بعدها کاملا منقرض شده است.
از روی استخوان مچ این جانور که در فاصله چند متری از محل عاج کشف شده، دانشمندان حدس می زنند که وزن این جانور بین شش تا هفت هزار کیلو بوده که دو برابر وزن فیلهای امروزی است. آنها حدس می زنند که قد آن نیز حدود سه متر و ۶۰ سانتیمتر بوده است.
پروفسور پتراگلیا گفت: قاعدتا این حیوانات در گله های پرجمعیتی حرکت می کردند و علاوه بر این گونه حتما حیوانات بزرگ دیگری نیز در این منطقه جولان می دادند.
در همان لایه های ماسه ای که این عاج پیدا شده پژوهشگران باقی مانده های اجساد یک نوع منقرض شده از پلنگ خالدار، غزال بزرگ آفریقایی و جانوری از خانواده اسب ها را نیز کشف کرده اند.
پروفسور پتراگلیا خاطرنشان می کند که این ها اکتشافات فسیلی بسیار مهمی هستند و در سراسر حاشیه یکی از دریاچه های خشک شده و به وسعتی نزدیک به یک کیلومتر، تعداد زیادی از این فسیل ها یافت شده اند.