"مجتبی اردشیری" منتقد سینما در گفتگو با
خبرنگار حوزه سینما باشگاه خبرنگاران در نقد فیلم سینمایی" طبقه حساس" گفت: اولین چیزی که با تماشای "طبقه حساس "در ذهن مخاطب متجلی می شود سوژه ی کارآمد و توانای فیلمنامه است، فیلمنامه‌ی "طبقه حساس" از آن دست کارهایی است که سوژه سوار بر موقعیت ها و فضا سازی داستانی هااست.
وی ادامه داد: اصولأ نوشتن و فضا سازی برای سوژه های این چنینی کار چندان سختی نیست، به نوعی سوژه دارای جاذبه های کارکرد گرایانه است که نویسنده این سادگی را نمی بیند و به دنبال پیچیده تر کردن روابط داستانی است.
اردشیری تصریح کرد :به همین دلیل ما در "طبقه حساس" با یک نیمه‌ی ابتدایی انفجاری مواجه هستیم که نویسنده می خواهد در آن نیمه مخاطب رو با ابعاد مختلف سوژه و شخصیت پردازی ها آشنا کند با توجه به جاذبه های فوق العاده بالای سوژه و پرهیز نویسنده از اطناب و پیچیدگی های غیر ضروری بسیار به بار می نشیند و مخاطب را راضی نگه می دارد.
این منتقد سینما بیان کرد: اما در نیمه‌ی دوم همه چیز به یکباره عوض می شود و نویسنده عامدانه ،به گونه ای نتیجه گیری اخلاقی از حوادثی را می کند که در نیمه ی ابتدایی فیلم رخ داده است این اتفاق با توجه به اینکه سوژه کار جنبه های فانتزی دارد عملأ جواب نمی دهد و فیلم از نیمه ها کم کم دچار افول بار کمیک می شود و حوادثی را به خود می بیند که نه چندان درباره اتفاقات اول فیلم است و نه می شود از این سوژه ی فانتزی نتایج اخلاقی استخراج کرد.
اردشیری افزود: به نوعی اگر فیلم با همان ریتم کمیک نیمه ابتدایی خود ادامه پیدا می کرد وبه پایان می رسید قطعأ اثر جاودانه تری می گذاشت اما با این حال نمی شود از "طبقه حساس " به عنوان یکی از جریان سازترین کمدی های چند سال اخیر سینمای ایران نام نبرد.
این منتقد ابراز داشت: فیلم یک "رضا عطارانی" دارد که عملأدر مقام ناجی فیلم برمی آید و در لحظاتی فیلم رو نجات می دهد ،یک کارگردانی هوشمندانه از "کمال تبریزی" در فیلم وجود دارد که می تواند الگوی بسیار خوبی برای کمدی کارها ی دهه ی 90 سینمای ما باشد و در مجموع "طبقه حساس" فرصت مغتنمی در این برهه ی سینمای ما که خدا را شکر با فروش خوب خود توانست رونقی به گیشه های اکران نوروزی بدهد.
انتهای پیام/ اس