به گزارش سرويس بين الملل باشگاه خبرنگاران به نقل از بنیاد فرهنگ استراتژیك، سازمان غیرانتفاعی "برنامه غذایی امریکا" - شبکه ملی بانك های مواد غذایی ایالات متحده -گزارش سالیانه "ناامنی غذایی" را منتشر كرد ، كه براساس محتوای تامل برانگیز این گزارش تكان دهنده ، از هر شش آمریکایی ، از جمله یک پنجم کودکان ، غذای کافی برای خوردن ( در سال 2012) نداشتند.
براساس این گزارش ، در ده ها شهر آمریكا ، بیش از یک سوم کودکان به اندازه کافی غذا برای خوردن ندارند . شیوع پدیده "گرسنگی" ، به طور چشمگیری نگران كننده گزارش شده است . درصد خانواده های که جزء گروه "فاقد امنیت غذایی" هستند از 11.1 درصد در سال 2007 به 16.0 درصد در سال 2012 افزایش داشته است.
بنا بر این گزارش، ناامنی غذایی در ایالات متحده از هر کشور توسعه یافته دیگری روندی سریع تر داشته شده است. با توجه به داده های سازمان همکاری و توسعه اقتصادی (OECD)، اكنون شاخص "عدم امنیت غذایی" در ایالات متحده آمریکا تقریبا دو برابر اتحادیه اروپا است.
از طرفی ، رشد ناامنی غذایی به موازات رشد "فقر شدید" همراه بوده است. تعداد خانواده های آمریکایی که درآمدی کمتر از 2 دلار در روز دارند ، بین سال های 1996 و 2011 دو برابر شده است، و از 636،000 خانوار به 1،460،000 خانوار رسیده است. در حال حاضر نزدیک به 3 میلیون کودک آمریكایی در خانواده هایی زندگی می كنند که درآمدی کمتر از 2 دلار در روز دارند.
اكنون زندگی در آمریكا ، برای کسانی که مجبورند مواد غذایی روزانه مورد نیاز خود و خانواده شان را از طریق كوپن غذایی تامین كنند ، تصویری ناخوشایند دارد . شیر و محصولات لبنی و میوه و سبزیجات برای آنها جزء كالاهای لوكس به حساب می آید . به طور متوسط ارزش هر کوپن غذایی برابر با 1.40 دلار برای هر وعده است ، كه شخص دریافت كننده قطعا قادر به خرید انواع مواد غذایی مورد نیاز برای داشتن یك شیوه زندگی سالم و فعال ، نخواهد بود.
به گزارش برنامه غذایی امریکا، مردمی كه از شاخص مواد غذایی ناامن برخوردارند ، روزانه به طور متوسط به 2.26 دلار برای هر نفر، برای تهیه یك وعده غذایی استاندارد نیاز دارند. بر این اساس، جهت تضمین این مورد كه ، تمام 16 میلیون کودک گرسنه فعلی در ایالات متحده بتوانند به اندازه کافی غذا برای خوردن داشته باشند ، به بودجه ای 13 میلیارد دلار در سال نیاز است . جالب اینكه 80 میلیاردر ایالات متحده ، ثروتی بیش از این مقدار دارند !.
فرایند شیوع گرسنگی از زمان رکود بزرگ به بعد ، از هر دوره دیگری سریع تر گزارش شده است. با این وجود ، گسترش گرسنگی به سختی توسط سیاستمداران ، دو حزب قدرتمند آمریكا و یا رسانه ها مورد توجه قرار می گیرد.
مسئولیت این فاجعه اجتماعی قطعا بر عهده سیستم سرمایه داری و مدافعان سیاسی آن است. دولت ها ، دو حزب دموکرات و جمهوری خواه، در دهه های اخیر ، برنامه های مبارزه با فقر و بودجه آن را به شدت كاهش داده اند. دولت اوباما و کنگره نیز دو برنامه جداگانه را برای کاهش بودجه کوپن غذایی در طول شش ماه گذشته در دستور كار خود قرار داده اند : برای اولین بار در ماه نوامبر، مزایا در آمریكا با كاهش 36 دلاری در هر ماه برای یک خانواده چهار نفره همراه شد، و دوباره در ماه ژانویه سال جاری، این مزایا به طور متوسط 90 دلار در هر ماه برای نزدیک به یک میلیون خانوار كاهش داشت.
در بین این دو کاهش هزینه ای، کاخ سفید و کنگره به فدرال اجازه انقضا مزایای بیكاری سه میلیون نفر، همراه با دو میلیون کودک وابسته به آنها را ، داد . این اقدامات بی رحمانه و غیر انسانی از دولتی برآمده است که تریلیون ها دلار را به وال استریت تزریق كرده و از محاکمه جنایتکاران مالی مسئول بحران مالی 2008 نیز خودداری كرده است.
ابتکار اجتماعی اوباما، معروف به اوباماكر ، به عنوان یک طرح برنامه ریزی شده برای کاهش کمیت و کیفیت مراقبت های بهداشتی در دسترس طبقه كارگری و افزایش هزینه و تحمیل بار مالی بیشتر به آن طبقه قلمداد می شود. بر این اساس ، هزینه های دولت در مراقبت های بهداشتی به میزان قابل توجهی کاهش خواهد یافت، متعاقبا درمان گران ، و هزینه های شرکت کاهش می یابد، و به افزایش سود حاصل از انحصارات بیمه ، بیمارستان ها و شرکت های داروسازی منجر خواهد شد.
آنچه مسلم است این است كه ، اكنون شاهد وجهه واقعی و وحشیانه سرمایه داری هستیم ، سیستمی كه ثروت را در اختیار یک قطب خاص از جامعه آمریكا و فقر و فلاکت را بر دوش مردم عادی قرار داده است.
این پدیده نه تنها در ایالات متحده، بلکه در سطح بین المللی قابل لمس است . برای پیشبرد اهداف بانكداران جهانی، برنامه های ریاضت اقتصادی در سطح جهان ، بر مردم بیگناه تحمیل می شود . اكنون ثروت 85 ثروتمند جهان ، ثروتی بیشتر از نصف جمعیت جهان - 3.5 میلیارد نفر - برآورد می شود.
داشتن یك زندگی سالم ، راحت ، مسکن مناسب، مراقبت های بهداشتی، آموزش و پرورش، دسترسی به فرهنگ و تفریح و سرگرمی ، حق همه مردم است. اما نظام سرمایه داری و طبقه حاکم که در بالای آن قرار می گیرد، هر گونه کنترل منطقی بر تولید و توزیع منصفانه ثروت را غیر ممکن ساخته است.
انتهای پیام/