به گزارش سرويس بين الملل باشگاه خبرنگاران، لس آنجلس تایمز در مقاله ای به قلم "اندرو باسویچ" استاد دانشگاه بوستون به تحلیل بسته شدن زندان ابوغریب پرداخت و نوشت تعطیلی این زندان حاوی درس هایی است، از جمله این که مداخله امریکا در عراق منجر به از هم پاشیدگی این کشور شده و باید جلوی مداخله واشنگتن در سوریه و اوکراین گرفته شود تا نتیجه ای مانند عراق به بار نیاید.
دولت عراق هفته گذشته اعلام کرد که زندان بدنام ابوغریب را بسته است. دروازه ها بسته شده اند. زندانیان به زندان های دیگری منتقل شده اند. چه این تعطیلی دائم باشد چه موقت - مقامات عراقی می گویند موقت است - باید آن را نقطه عطفی قابل توجه دانست. تعطیلی ابوغریب چه معنایی دارد ؟
گاهی اوقات یک زندان فقط یک ساختمان است و بسته شدن آن از تخریب یک بازار و یا بستن یک پاساژ مهم تر نیست. اما گاهی اوقات ، بسته شدن یک ساختمانی که به منظور حصر انسان ها ساخته شده است، بازتاب فراوانی دارد. این اقدام فرصتی را برای یادگیری فراهم می‌کند.
هنگامی که ایالات متحده اردوگاه هایی را که در آن آمریکایی های ژاپنی را در آغاز جنگ جهانی دوم زندانی کرده بود تخلیه کرد ، مقامات ایالات متحده بدین وسیله امیدوار بودند این فصل شرم آور را از حافظه تاریخ معاصر آمریکا حذف کنند. اگر آنها موفق می شدند ، یک بی عدالتی بزرگ نادیده گرفته می شد. علاوه بر این، هشدار در مورد خطرات ناشی از فجایع ناشی از جنگ هم از دست می‌رفت.
در سال 1986، ساختمانی که در آن مارتین لوتر کینگ " نامه ای از زندان بیرمنگام " را نوشت، تخریب شد. سران عاقل در سلول واقعی که در آن لوتر کینگ نامه مشهور خود را نوشته بود، بازیابی کردند. در حال حاضر این در، در یک موزه حقوق مدنی محلی، به معرض نمایش گذاشته شده است و به بازدیدکنندگان در مورد مبارزه طولانی برای برابری نژادی درس می دهد. شاید به شهروندان بیرمنگام نیز کمک کند تا گذشته خود را بهتر بشناسند.
"آلکاتراس" نمونه ای دیگری از یک زندان سابق است. چند سال بعد از آن که این زندان تعطیل شد، "سازمان خدمات پارک ملی" به فکر برگزاری تورهای بازدید از زندان فدرال سابق افتاد. مردمی که به این محل بدبختی و ویرانی ، که زمانی خانه امثال آل کاپون و کلی " مسلسل " بود ، هجوم می آوردند به میل عجیب و غریب اما پایدار آمریکا برای خائنان گواهی می دادند . آیا این سنت گریزی و یا چیزی ناخوشایند است که ما را به سمت قانون شکنان ، گانگسترها و اراذل می کشاند؟
بسته شدن زندان ابوغریب معنایی کاملا متفاوت دارد. این زندان مطالب زیادی برای آموختن دارد.
ده سال پیش، جورج بوش قول داد که ایالات متحده آمریکا زندان ابوغریب را می بندد و پس از آن " به عنوان نماد آغاز عراق جدید آن را تخریب می کند. " جایگزین زندان چیزی بهتر و انسانی تر خواهد بود. بوش از ریاست جمهوری رفت و نیروهای آمریکایی هم بدون انجام آن وعده عراق را ترک کردند. این که دولت عراق اکنون چیزی را که بوش موفق به انجام آن نشد انجام داده است نشان دهنده چیزی جز یک شروع جدید نیست. این اقدام نشان دهنده فروپاشی پروژه ای است که به دلیل حماقت های عجیب پیاپی آغاز شد و سپس زمانی که آمریکایی ها خسته شدند به حال خود رها شد.
تا سال 2003 ، ابوغریب بخشی از ابزاری بود که صدام حسین برای تهدید و ارعاب مردم عراق برای تن دادن به نقشه های او برای آینده شان، به کار می گرفت. پس از سال 2003، باحذف صدام از قدرت ، ابوغریب بخشی از ابزاری شد که مقامات ایالات متحده از آن برای وادار ساختن عراقی ها به پذیرش دیدگاه واشنگتن در مورد آینده آنها، تبدیل شد.
البته، دولت بوش با تبلیغات فراوان اهداف خود را عکس اهداف صدام معرفی می کرد. دیکتاتور عراق نماینده ظلم و ستم بود. ایالات متحده نماینده آزادی و دموکراسی.!!!
بیش از هر رویداد دیگری در طول جنگ عراق، این رسوایی سال 2004 در زندان ابوغریب بود که این تمایز را توجیه ناپذیر ساخت. نیروهای نظامی ایالات متحده که زندانیان عراقی را در آنجا به طورعجیبی مورد آزار قرار دادند ،آخرین امیدهای آزادی را بر باد دادند.
اکنون بسته شدن زندان نمایانگر شکست کامل آمریکا در عراق است. آنچه که باعث شد مقامات عراقی دست به این اقدام بزنند،ترس از این بود که شبه نظامیان سنی این زندان را تصرف کنند. "آزاد سازی " کسانی که در آنجا زندانی هستند باعث شورش هایی می شود که عراق را به ورطه جنگ داخلی برمی گرداند. ثبات جزئی ادعایی ایالات متحده در سال های 2007 و 2008 امروز تقریبا وجود خارجی ندارد.
دولت عراق زندان را برچید زیرا خود عراق از هم گیسخته شده است و البته، این عراقی‌ها هستند که باید با پیامد های آن کنار بیایند ،نه آمریکایی ها . بنابراین، این پیامدها باید طرفداران مداخله ایالات متحده در جاهایی مانند سوریه و یا اوکراین را به تامل وادارد. به کسانی که گوش شنوایی دارند، درس‌های ابوغریب فراموش‌‌نشدنی است.
انتهای پیام/