به گزارش سرويس بين الملل باشگاه خبرنگاران روزنامه گاردین امروز در اینترنت گزارش داد: طبق یک سند داخلی سازمان محیط زیست انگلیس (ئی ای)، انبار زباله‌های هسته‌ای انگلیس در نزدیکی سلافیلد به طور قطع با بالا آمدن سطح آب دریا در دهه‌های آینده دچار فرسایش خواهد شد که آلودگی نواحی ساحلی کامبریا با مقادیر عظیمی از زباله‌های رادیواکتیو را در پی خواهد داشت.
این سند حاکی از آن است که قراردادن انبار ضایعات هسته‌ای سطح پایین (ال ال دابلیو آر) در ساحل کامبریا به علت آسیب پذیری آن در برابر سیلاب یک اشتباه بزرگ بود.
طبق برآورد سازمان محیط زیست انگلیس(ئی ای)، یک میلیون مترمکعب ضایعات رادیواکتیو صنعت هسته‌ای نظامی و غیرنظامی این کشور طی پنجاه و پنج سال گذشته در مرکز دریگ واقع در نزدیکی مجتمع هسته‌ای سلافیلد در کامبریای غربی ذخیره سازی شده است.
مقامات رسمی ای ئی درحال بررسی طرح شرکتهای اداره کننده مرکز دریگ برای تخلیه هشتصد هزار متر مکعب دیگر از ضایعات هسته‌ای در آنجا طی چند دهه آینده هستند که شامل پس مانده‌های رادیواکتیو نیروگاههای هسته‌ای، زیردریایی‌های هسته ای، تسلیحات هسته ای، بیمارستانها و دانشگاهها خواهد بود.
فعالان حفظ محیط زیست ادامه استفاده از این مرکز را اقدامی غیراخلاقی و بسیار خطرناک می‌دانند. اما گردانندگان مرکز دریگ با رد این مسئله خطرات موجود را کم اهمیت می‌خوانند.
گرچه هدف از ساخت این مرکز ذخیره سازی ضایعات رادیو اکتیو سطح پایین بوده است، نگرانی‌هایی وجود دارد که برخی از زباله‌ها در گذشته ممکن است حاوی ضایعات سطح بالاتر بوده باشد.
این مرکز به مساحت حدود صد و ده هکتار بین پنج تا بیست متر بالای سطح دریا است و بوسیله کنسرسیومی تحت رهبری شرکت مهندسی آمریکایی یو آر اس، شرکت هسته ای دولتی فرانسوی آریوا و شرکت هسته یا سوئدی استودسویک قرار دارد.
ئی ای قبلا از این کنسرسیوم خواسته است گزینه های موجود برای بهبود امکانات دفاعی در برابر سیلاب را بررسی کند. به گفته مارتین فوروارد عضو گروه "کامبریایی‌های مخالف با محیط زیست آلوده به رادیواکتیو"، در سالهای اخیر بیش از هزار و دویست ذره رادیواکتیو از سلافیلد در سواحل نزیک پیدا شده است.
وی ادامه استفاده از این مرکز را با توجه به تهدید شدید افزایش سطح آب دریا، امری غیر اخلاقی و برای نسل‌های آینده بسیار خطرناک خواند.
در مورد محل دفن بقیه زباله‌های سطح متوسط و سطح بالای صنعت هسته‌ای انگلیس هنوز توافق حاصل نشده است و طی چند دهه دولتهای پی در پی در انگلیس نتوانسته اند یک محل عمیق برای دفن آنها پیدا کنند.