جعفر بای در گفتگو با
خبرنگار اجتماعی باشگاه خبرنگاران تصریح کرد: از آنجا که ارتباطات میان فردی اعضای یک خانواده بسیار کاهش پیدا کرده است، این موضوع منجر به پیدایش فقر عاطفی بین افراد شده و افراد غالبا یا با بی‌تفاوتی و بیگانگی نسبت به یکدیگر در کنار هم زندگی می‌کنند و یا از خانواده جدا می‌شوند و زندگی مجردی را پیش می‌گیرند.
این آسیب شناس اجتماعی چالش‌های خانوادگی را گاهی حاصل شکاف نسلی دانست و افزود: این معضلات باعث شده که افراد یک خانواده نتوانند یکدیگر را زیر یک سقف تحمل کنند و در این بین گاهی درگیری‌های مستمری بین آنها صورت می‌پذیرد که شرایط تلخی را برای اعضای آن رقم می‌زند.
وی همچنین تصریح کرد: شرایط تنش‌زای خانواده گاهی منجر به جدایی یکی از اعضای آن می‌شود و این افراد که خود را از نهاد خانواده محروم می‌بینند قطعا خود نیز در آینده برای تشکیل خانواده دچار بحران روحی می‌شوند.
بای با بیان اینکه با جدایی فرد از خانواده این بحث پیش می‌آید که این چنین افراد که تجربه زندگی در کنار خانواده را از دست می‌دهند در واقع خود را از تربیت شخصیتی صحیح محروم می‌سازند، اظهار داشت: زندگی مجردی و تنهایی هیچ نشاطی برای او فراهم نمی‌آورد و فردی که در کانون گرم خانواده حضور نداشته و به تنهایی زندگی می‌کرده خود در آینده در تشکیل خانواده ناکارآمد خواهد بود.
وی در ادامه تصریح کرد: طبعا کسی که دچار این عارضه در زندگی خود می‌شود تکمیل و شکل‌گیری شخصیتی او دچار بحران شده و تعادل روانی او مختل می‌شود و نیز از نظر عاطفی دچار فقر و کمبود خواهد بود.
این روانشناس جامعه پذیری این چنین افراد را بسیار بحران‌زده خواند خاطرنشان کرد: آنها از آنجا که به خانواده به عنوان زیرساخت و سنگ بنای شخصیت درونی و بیرونی خود توجهی نکرده‌اند هرگز حالت روحی و روانی طبیعی و نرمالی را در جامعه نخواهند داشت که لازم است به جای فرار و جدایی از نهاد مقدس خانواده مسائل و تنش‌ها را با گفتگو حل و فصل کنند تا خود در آینده دچار بحران شخصیتی در اجتماع نشوند.
انتهای پیام/