محمد حسین سلطانزاده متخصص اطفال و عضوهیئت علمی دانشگاه شهید بهشتی در گفتگو با
خبرنگار بهداشت و درمان باشگاه خبرنگاران گفت: تحقیقات نشان داده تنبلی چشم یکی از علل نابینایی و کم بینایی خفیف تا شدید است به طوری که تنبلی چشم شایع‌ترین علت نابینایی یک چشمی در افراد زیر 20 سال و دومین علت کاهش بینایی درکودکان است.
وی در ادامه گفت: تنبلی چشم کاهش دید یکطرفه و گاهی دوطرفه است که حتی با اصلاح عیوب انکساری و رفع مشکلات ساختمانی چشم برطرف نشده و ادامه می‌یابد. آمار شیوع آمبلیوپی در ایران 1.4 درصد است در حالیکه این آمار در جهان 2 تا 5 درصد است.
سلطانزاده هشدار داد: تنبلی چشم با تشخیص به موقع قابل درمان است، در حالی که اگر به موقع تشخیص داده و درمان نشود، فرد را از یک یا هر دو چشم بسیار کم بینا و نابینا خواهد کرد.
وی تصریح کرد: چشمان بعضی از کودکان، با آنکه سالم و طبیعی به نظر می‌رسد اما از سلامتی و دیدکافی برخوردار نیستند، رشد و تکامل مرکز بینایی در مغز، از دوران جنینی تا حدود 10 سالگی ادامه دارد.
وی ادامه داد: در این مدت، بخصوص در 3 سال اول زندگی، هر عاملی که باعث اشکال دید، در یک یا هر دو چشم کودک شود، رشد و تکامل دستگاه بینایی را متوقف می‌سازد و در نتیجه باعث کاهش میزان بینایی کودک می‌شود و امکان دارد چشمی که از نظر ظاهر کاملا طبیعی است از بینایی کامل و طبیعی برخوردار نباشد.
وی در پایان تاکید کرد: در صورتی که اشکال دید کودک، قبل از 5 سالگی تشخیص داده شود و تحت درمان قرار گیرد، حتی اگر چشم در این مدت تنبل شده باشد با درمان به موقع، بینایی کامل به دست میِ‌آید.
بهترین سن برای درمان تنبلی چشم زیر 5 سالگی است. هر چه درمان چشم تنبل بیشتر به عقب بیفتد، احتمال به دست آوردن بینایی کامل کمتر می‌شود، به طوری که پس از 7 تا 10 سالگی، درمان هیچ تاثیری در بینایی نخواهد داشت.
انتهای پیام/