به گزارش خبرنگار حوزه
میراث فرهنگی باشگاه خبرنگاران، موقعیت ممتاز و شرایط مناسب زندگی در شوشتر به دلیل مجاورت با رودخانه کارون امکانات مناسبی را برای اقدام مستقر در این منطقه فراهم کرده است.
قدیمی ترین آثار شناخته شده در شوشتر مربوط به دوران پانیر سنگی و پیش از تاریخ بوده است.
بنابر این گزارش این شهر در دوره ایلامی به دلیل نزدیکی به معبر چغازنبیل از اعتبار ویژه ای برخوردار بوده و در دوره هخامنشی مزداریون و سازه های آبی آن پایه ریزی شدند.
شوشتر در دوره اشکانیان پایتخت حاکمان محلی خوزستان بوده و در زمان ساسانیان یکی از مراکز مهم خوزستان به شمار رفته است.
تجدید بنای شوشتر را به اردشیر بابلیان نسبت می دهند و و در این دوره است که شوشتر به صورت جزیره ای میان آبها قرار گرفته و معماری گسترده آبی به صورت کانالها، پل بندها و آسیابها در گوشه کنار آن شکل گرفتند.
پس از وی به روایت تاریخ در زمان شاپور ساسانی، آبادانی شوشتر به اتمام رسید و این شهر درخشان ترين دوره تاریخی حیات خود را گذرانده و با تجهیز تاسیسات آبیاری، کشاورزی در این شهر رونق فراوان گرفت.
شوشتر را می توان موزه بناها و سازها های آبی دانست که این بناها از نظر عملکرد به یکدیگر وابسته اند و از این جهت شهری کم نظیر را در سراسر جهان است.
این مجموعه به دست نیاکان ما در طول سده های طولانی ساخته شده است.
در تابستان 87 مجموعه سازهای های آبی شوشتر مشتمل بر بند میزان، آسیابهای آبی، قلعه سلاسل، بند گرگر، بند خاک، پل بند شادوران، بند برج عیار، پل لشگر، بند ماهی باران، بند شرابدار و میل مناره کلاه فرنگی در فهرست آثار جهانی یونسکو به عنوان دهمین اثر از ایران به ثبت رسید.
انتهای پیام/اق