به گزارش دریچه فناوری اطلاعات باشگاه خبرنگاران؛ در جلسه قبل به مباحث نحوه اختصاص IP، DHCP و IP Subnetting پرداختیم. برخی از نكات مهم جلسه قبل:
1- سعي كنيد بيشتر در محيط Command Prompt كار كنيد تا به آن عادت كرده و دست خود را در اجراي دستورات سريع تر كنيد. سرعت در اجراي دستورات هنگام Hack كردن بخصوص Client بسيار مهم است.
2- با كمي دقت حتما متوجه مي شويد كه IP اي كه www آن 127 باشد در هيچ يك از كلاسهاي مطرح شده وجود ندارد. در حقيقت IP ي 127.0.0.1 از قبل براي كامپيوتر خودمان رزرو شده و به آن Local Host مي گويند.
3- هنگامي كه به صورت Dial Up به اينترنت متصل مي شويد معمولا IP كلاس C به شما تعلق مي گيرد.
4- توصيه و پيشنهاد براي استفاده از Command Line ويندوز 2000 يا XP است.
آدرس هاي رزو شده
برخي از آدرس هاي IP براي اهداف خاصي رزو شده مي باشند و مدير شبكه نمي تواند از اين نوع آدرس ها استفاده نمايد:
آدرس هائي كه از آنها به منظور شناسائي و يا مشخص كردن خود شبكه استفاده مي گردد. شبكه اي به آدرس 0 . 11 . 150 . 198 مشخص شده است. ( يك شبكه كلاس C كه سه بايت اول آن آدرس شبكه و بايت آخر آدرس هاست را مشخص مي نمايد ) مادامي كه داده بر روي شبكه محلي فوق حركت مي نمايد و از يك هاست به هاست ديگر ارسال مي گردد، شماره هاست حائز اهميت مي باشد. زماني كه داده اي از يك هاست موجود بر روي يك شبكه ديگر براي هر يك از هاست هاي موجود در اين شبكه ( محدوده آدرس هاي 1 . 11 . 150 . 198 تا 254 . 11 . 150 . 198 ) ارسال مي گردد در مرحله اول شماره شبكه حائز اهميت خواهد بود، چراكه روتر با استفاده از آن قادر به فورواردينگ مناسب بسته اطلاعاتي به شبكه مقصد است. ( مثلا ارسال داده از شبكه اي به آدرس 0 . 11 . 159 . 198 )
شبكه محلي موجود در قسمت پائين شكل همانند شبكه محلي در بخش بالا عمل مي نمايد با اين تفاوت كه شماره شبكه آن 0 . 12 . 150 . 198 است.
آدرس هاي broadcast
از اين نوع آدرس ها جهت انتشار بسته هاي اطلاعاتي براي تمامي دستگاه هاي موجود بر روي يك شبكه استفاده مي گردد. براي شبكه 0 . 11 . 150 . 198 آدرس broadcast برابر 255 . 11 . 150 . 198 مي باشد. داده اي كه به آدرس broadcast ارسال مي گردد توسط هر يك از هاست هاي موجود بر روي آن شبكه ( 0 . 11 . 150 . 198 ) خوانده مي شوند .
شبكه محلي نشان داده شده در بخش پائين شكل ( 0 . 12 . 150 . 198 ) نيز عملكردي مشابه با شبكه نشان داده شده در بخش بالا دارد با اين تفاوت كه آدرس broadcast آن معادل 255 . 12 . 150 198 مي باشد.
يك آدرس IP كه تمامي بيت هاي مربوط به هاست آن صفر باينري در نظر گرفته شده است، آدرس شبكه را مشخص مي نمايد. اين آدرس رزو شده بوده و نمي توان از آن استفاده نمود. يك آدرس كلاس B كه تمامي بيت هاي مربوط به هاست آن صفر در نظر گرفته شده است. آدرس 0 . 0. 10 . 176 ، آدرس شبكه را مشخص مي نمايد.
در صورتي كه يك آدرس شبكه كلاس A را در نظر بگيريم ( در اين كلاس از سه بايت براي آدرس دهي هاست و از يك بايت براي آدرس دهي شماره شبكه استفاده مي گردد ) ، آدرس 0 . 0 . 0 . 113 آدرس IP شبكه اي است كه مي تواند شامل هاستي به آدرس 3 . 2 . 1 . 113 باشد . روترها از آدرس هاي شبكه در زمان فورواردينگ بسته هاي اطلاعاتي بر روي شبكه استفاده مي نمايند.
در يك آدرس شبكه كلاس B براي دو اكتت و يا بايت اوليه به صورت پيش فرض مقدار در نظر گرفته مي شود. از دو بايت و يا اكتت آخر براي شماره هاست و مشخص نمودن دستگاه هاي متصل شده به شبكه استفاده مي گردد. به اين نوع آدرس ها اصطلاحا unicast گفته مي شود. ( uni مفهوم يك را مي دهد ) يك آدرس unicast صرفا به يك هاست بر روي يك شبكه اشاره مي نمايد. در مثال فوق آدرس IP: 176.10.0.0 براي آدرس شبكه رزو شده است و نمي توان آن را به هيچ يك از دستگاه هاي متصل شده به اين شبكه نسبت داد. در چنين مواردي مي توان به عنوان نمونه از آدرس 1 . 16 . 10 . 176 براي آدرس دهي يكي از هاست هاي موجود بر روي شبكه 0 . 0. 10 . 176 استفاده نمود. در اين مثال 10 . 176 بخش مربوط به آدرس شبكه و 1 . 16 بخشي است كه آدرس يك هاست را بر روي شبكه فوق مشخص مي نمايد.
براي ارسال داده به تمامي دستگاه هاي موجود بر روي يك شبكه به يك آدرس broadcast نياز خواهيم داشت. broadcast زماني اتفاق مي افتد كه يك فرستنده اقدام به ارسال داده براي تمامي دستگاه هاي موجود در يك شبكه مي نمايد. آدرس broadcast و شبكه يك نمونه آدرس كلاس B را نشان مي دهد.
آدرس broadcast شبكه فوق 255 . 255 . 10 . 176 مي باشد. بسته هاي اطلاعاتي حاوي چنين آدرس مقصدي توسط هر يك از كامپيوترهاي موجود بر روي شبكه ( 0 . 0 . 10 . 176 ) دريافت و پردازش مي گردد. براي حصول اطمينان از اين موضوع كه ساير دستگاه هاي موجود در شبكه پيام broadcast را پردازش مي نمايند، فرستنده مي بايست از يك آدرس IP خاص مقصد استفاده نمايد تا هر يك از دستگاه هاي گيرنده بتوانند آن را شناسائي و پردازش نمايند. آدرس هاي broadcast در بخش هاست خود داراي مقدار يك مي باشند. ( تمامي بيت هاي مربوط به بخش هاست در آدرس IP، يك باينري در نظر گرفته مي شود )
براي شبكه 0 . 0 . 10 . 176 كه شانزده بيت آن مربوط به آدرس دهي هاست است، آدرس 255 . 255 . 10 . 176 به عنوان آدرس broadcast در نظر گرفته مي شود.
آدرس هاي عمومي و خصوصي
ثبات و انسجام اينترنت به يكتائي عمومي آدرس هاي شبكه بستگي دارد. همانگونه كه در شكل 5 مشاهده مي نمائيد، مدل آدرس دهي شبكه فوق داراي مشكل جدي است. هر دو شبكه داراي يك آدرس شبكه 0 . 11 . 150 . 198 مي باشند. زماني كه داده ارسالي به روتر مي رسد، وي آن را مي بايست براي كدام شبكه فوروارد نمايد؟
مدلي اينچنين، افزايش بار ترافيكي شبكه را به دنبال داشته و مي تواند در عمل روتر را به منظور انجام وظايف خود با شكست مواجه نمايد. بنابراين، مي بايست از مكانيزم هاي خاصي به منظور حصول اطمينان از يكتائي آدرس ها استفاده گردد. اين مسئوليت در ابتدا به InterNIC ( برگرفته شده از Internet Network Information Center ) واگذار گرديد. اين سازمان هم، اينك غيرفعال است و مسئوليت واگذار شده به آنها توسط موسسه IANA ( برگرفته شده از Internet Assigned Numbers Authority ) دنبال مي گردد. اين سازمان با دقت مديريت آدرس هاي IP را با هدف عدم تكرار در آدرس هاي عمومي انجام مي دهد.
آدرس هاي IP عمومي منحصربفرد مي باشند و نمي بايست ماشين هاي متصل شده به يك شبكه عمومي داراي آدرس هاي IP مشابه باشند. چراكه آدرس هاي IP عمومي، سراسري و استاندارد مي باشند. تمامي ماشين هاي متصل شده به اينترنت مي بايست به اين قانون وفادار و پايبند باشند. آدرس هاي IP عمومي را مي توان از يك مركز ارائه دهنده خدمات اينترنت ( ISP ) و ساير مراكز قانوني دريافت كرد.
با توجه به رشد سريع اينترنت، تعداد آدرس هاي IP عمومي جوابگو نمي باشند. به همين دليل و در جهت حل اين بحران، مدل هاي آدرس دهي جديدي نظير CIDR ( برگرفته شده از classless interdomain routing ) و يا IP V6 ، پياده سازي شده است.
يكي ديگر از راه حل هاي پياده سازي شده به منظور حل مشكل فوق، استفاده از آدرس هاي خصوصي است. همانگونه كه اشاره گرديد هاست هاي اينترنت نيازمند يك آدرس IP منحصربفرد جهاني مي باشند. شبكه هاي محلي كه به اينترنت متصل نشده اند مي توانند از هر آدرس معتبري استفاده نمايند. ( بشرطي كه بر روي شبكه خصوصي منحصربفرد باشند ) امروزه تعداد زيادي از شبكه هاي خصوصي در كنار شبكه هاي عمومي وجود دارد كه ممكن است سرانجام به اينترنت متصل شوند.
بر اساس RFC 1918 سه بلاك از آدرس هاي IP براي شبكه هاي خصوصي در نظر گرفته شده است. ( يك كلاس A، يك مجموعه از آدرس هاي كلاس B و يك مجموعه از آدرس هاي كلاس C ) آدرس هائي از اين نوع بر روي ستون فقرات اينترنت روت نشده و روترهاي اينترنت بلافاصله آدرس هاي خصوصي را دورخواهند انداخت.
جدول زير محدوده آدرس هاي خصوصي را نشان مي دهد.
|
كلاس IP
|
محدوده
آدرس هاي خصوصي تعريف شده
|
|
Class
A
|
10.0.0.0
to 10.255.255.255
|
|
Class
B
|
172.16.0.0
to 172.31.255.255
|
|
Class
C
|
192.168.0.0
to 192.168.255.255
|
آدرس هاي IP خصوصي
در صورتي كه قصد تعريف يك اينترانت غيرعمومي، يك آزمايشگاه تست و ... را داشته باشيم، مي توان از اين نوع آدرس هاي خصوصي در مقابل آدرس هاي منحصربفرد سراسري استفاده نمود.
آدرس هاي IP خصوصي مي توانند با آدرس هاي IP عمومي تركيب گردند. براي اتصال شبكه اي كه از آدرس هاي IP خصوصي استفاده مي نمايد به اينترنت، نيازمند ترجمه آدرس هاي خصوصي به آدرس هاي عمومي مي باشيم. به اين فرآيند ترجمه، NAT ( برگرفته شده از Network Address Translation ) گفته مي شود. معمولا روتر دستگاهي است كه عمليات NAT را انجام مي دهد.
اما سه تا رنج آدرس هست كه نا معتبر هست و بايد ترجمه بشوند.
Range 1: Class A - 10.0.0.0 through 10.255.255.255
Range 2: Class B - 172.16.0.0 through 172.31.255.255
Range 3: Class C - 192.168.0.0 through 192.168.255.255
سرويس هاي Name Resolution
يکي ديگر از عناصر مهم در ايجاد زير ساخت منطقي يک شبکه کامپيوتري مسئله Name Resolution است. شايد اين سوال مطرح گردد که چرا اين موضوع تا اين اندازه داراي اهميت است؟ در پاسخ مي توان گفت که علت وجود تفاوت هاي اساسي در نحوه نامگذاري و استفاده از آن نزد انسان و کامپيوتر است. کامپيوترها صرفا قادر به تشخيص و کار با اعداد ( مبناي دو ) مي باشند. بديهي است که در يک شبکه کامپيوتري هر سيستم داراي آدرس منحصر بفردي بوده که بصورت عدد نمايش داده خواهد شد. ارتباط بين کامپيوترهاي موجود در شبکه از طريق اعداد فوق که بعنوان مولفه هاي عددي آدرس دهي مشخص مي گردند انجام خواهد يافت. در مقابل انسان ها علاقه مند به استفاده از اسامي براي دسترسي و ايجاد ارتباط با ساير کامپيوترها، سايت هاي وب و ساير منابع موجود در شبکه مي باشند. مثلا در زمان دستيابي به يک وب سايت کافي است که در بخش آدرس نرم افزار مرورگر خود آدرس يک سايت را تايپ نمائيم http://www.itport.ir . استفاده از نام فوق بمراتب راحت تر از استفاده از آدرسي بصورت 217.23.6.55 و يا 11001111001011101000001000001110 است. بدون استفاده از سيستم هائي که بنوعي مشکل Name Resolution را حل خواهند کرد استفاده از آدرس هاي عددي حتي بصورت مختصر و بصورت چهار عدد بسيار مشکل زا خواهد بود. سرويس هاي Name Resolution نظير DNS)Domain Name System) و WINS)Windows Internet Name Service) امکان استفاده از اسامي ملموس و با معني براي دستيابي به منابع متفاوت نرم افزاري و سخت افزاري در يک شبکه را فراهم مي آورند.
سرويس دهنده هاي DNS و WINS کامپيوترهائي هستند که مسئوليت پشتيباني و نگهداري بانک اطلاعاتي مربوط به آدرس هاي IP و نام مربوطه را برعهده خواهند داشت. عملکرد اين سرويس دهنده ها مشابه درخواست يک شماره تلفن مربوط به يک فرد و يا سازمان از مراکز ۱۱۸ است. در چنين حالتي فرد متقاصي با تماس با اين نوع مراکز نام و مشخصات مربوط را مشخص و در ادامه از طرف مرکز فوق شماره تلفن مورد نظر در اختيار گذاشته مي شود. بهرحال بخاطر سپردن اسامي افراد بمراتب راحت تر از بخاطر سپردن شماره تلفن آنها است. براي ما راحتر است که به اين سوال پاسخ دهيم که " شماره تلفن آقاي / خانم X چيست ؟"
سرويس دهنده هاي DNS و WINS داراي عملکردي مشابه با اندک تفاوتي مي باشند. سرويس دهنده DNS قادر به حل کردن مشکل اسامي بصورت(FQDN(Fully Qualified Domaion Names به آدرس هاي IP است. اين نوع اسامي از نفطه بين خود استفاده کرده و نظير اسامي مي باشند که از آنها در دسترسي به وب سايت ها استفاده مي گردد. سرويس دهنده WINS مشکل اسامي را که بصورت NetBIOS مي باشند و تبديل به آدرس IP مربوطه، انجام خواهد داد. اين نوع اسامي بصورت Flat خواهند بود. مثلا اگر کامپيوتري داراي نام Computer12 باشد نوع NetBIOS آن نيز به همان صورت استفاده شده در حاليکه اگر از DNS استفاده گردد نام معادل آن بصورت Computer12.mydomain.com نشان داده خواهد شد.