به گزارش خبرنگار ورزشي باشگاه خبرنگاران، ایران مهد تمدن‌هاست و بازی‌های بومی، محلی نیز از همین تمدن ایرانی سرچشمه گرفته است و با وجود اینکه این نوع بازی‌ها بخشی از میراث معنوی به شمار می‌‌آیند، برخی از آنها با بی‌توجهی و فراموشی مواجه شده‌اند.
در اینجا به شرح برخی از بازی‌های فراموش شده شهرستان ابرکوه یزد می‌پردازیم.
*سه پایه بازی
این ورزش نیم قرن است که به دست فراموشی سپرده شده است.
برای شروع این بازی به 12 نفر افراد بالای 20 سال نیاز بود و از بین این افراد 2 نفری که قدرتمند بودند را بام استاد انتخاب می‌کردند.
5 نفر در وسط زمین بازی در کنار هم می‌ایستادند و دست برگردن هم می‌انداختند و سرهایشان را به سمت پایین خم می‌کردند و یک حلقه به نام سه‌پایه تشکیل می‌دادند. 2 استاد هم در اطراف این سه پایه می‌ایستادند و از آنها مواظبت می‌کردند. 5 نفر دیگر هم اطراف این سه‌پایه می‌چرخیدند و هرگاه هر کدام از این پنج نفر می‌توانستند جلو بیایند و از موانع عبور کنند و بر روی سه‌پایه سوار شوند پیروز و برنده این بازی بودند و اگر استاد هنگام سوار شدن آنها را غافلگیر می‌کرد، این گروه بازنده بود و باید جای خود را با گروه سه پایه عوض می‌کردند و بازی را به آنها می‌سپردند، ولی اگر پیروز می‌شدند بازی به همین منوال پیش می‌رفت تا اینکه یکی از آنها تعداد دفعات بیشتری در این مسابقه برنده شود.
*خرقطارک
در این بازی یک نفر دست خود را بر روی پنجه‌های خود می‌گذاشت و حالت خمیده به خود می‌گرفت و 9 نفر دیگر از روی وی می‌پریدند و هر کس که موفق به انجام این عمل نمی‌شد بازنده بود و باید جای خود را با آن فرد عوض می‌کرد و اگر تمام افراد موفق به پریدن از روی او می‌شدند، برای پرش دوم وی دست‌ها را به زانو می‌گذاشت و خمیدگی او کم‌تر می‌شد و به همین ترتیب ادامه پیدا می‌کرد تا به گردن می‌رسید و در این حالت هیچ‌کس نمی‌توانست از روی او بپرد و با اطلاعاتی که موجود است "یوسف سعیدی" قهرمان این بازی بوده است.
*شیرتوپک
یکی دیگر از بازی‌های سنتی فراموش شده شیرتوپک است.
4 نفر بازیکن در این بازی شرکت می‌کردند و انجام بازی به این صورت بود که 2 نفر از بازیکنان پاهای خود را به صورت جفت کنار هم می‌گذاشتند و 2 نفر دیگر بایستی به صورت لی‌لی از این پاهای کنار هم قرار گرفته عبور می‌کردند و نباید با آنها برخورد می‌کردند و اگر این مرحله را با موفقیت می‌گذراندند، آن 2 نفر باید پاهای خود را روی هم می‌گذاشتند و 2 نفر دیگر به صورت لی‌لی از روی آن عبور می‌کردند و اگر نمی‌توانستند این کار را انجام بدهند بازنده محسوب می‌شدند و در این بازی جریمه‌ای را برای بازنده در نظر گرفته بودند از این قرار بود که آن 2 نفر پاهای خود را به عرض شانه باز می‌کردند و پلی را به وجود می‌آوردند و دو نفر بازنده باید از این پل عبور می‌کردند و هنگام عبور، آن و نفر پاهای خود را چنان به هم می‌فشاردند که عبور از بین پاهایشان مشکل شود و بازیکنان نیز تلاش می‌کردند به هر زحمتی که شده عبور کنند تا پیروزی نصیبشان شود.
انتهای پیام/