به گزارش
گروه ورزشي باشگاه خبرنگاران، به دلیل خاستگاه این باشگاه، از تلفظ انگلیسی نام شهر میلان، به جای تلفظ ایتالیایی این شهر(میلانو) در نام این باشگاه استفاده شده‌است. آث میلان اولین عنوان قهرمانی خود در جام قهرمانی ایتالیا را در سال ۱۹۰۱ بدست آورد.
در سال ۱۹۰۸، باشگاه آث میلان ایجاد شکاف در خود را به دلیل اختلافات داخلی در موضوع امضای قرارداد با بازیکنان خارجی تجربه کرد، که این موضوع باعث تشکیل باشگاه دیگری در شهر میلان به نام اینتر میلان شد. میلان با به دست آوردن مقام قهرمانی در جام باشگاه‌های اروپا با پیروزی بر تیم بنفیکا پرتغال در مرحله پایانی سال ۱۹۶۳، مقبولیت جهانی خود را ضمانت کرد. آنها همچنین با تکرار قهرمانی در سال ۱۹۶۹، موفق به کسب عنوان قهرمانی در جام بین قاره‌ای (جام باشگاه‌های جهان امروزی) در همین سال شد.
به دنبال استعفای جیانی ریورا، میلان دوران افت را هم تجربه کرد. دورانی که ماجرای توتونرو یا همان شرط بندی و پرداخت رشوه از سوی باشگاه برای تغییر نتیجه مسابقات در سال ۱۹۸۰ و مجازات حضور در سری ب را برای میلان در پی داشت. آنها بعد از آن سریعاً خود را به سری آ رساندند ولی در فصل ۸۱-۸۲ با قرارگیری در منطقه خطر سری آ، مجدداً به سری ب بازگشتند. در سال ۱۹۸۶، سیلویو برلوسکونی، این باشگاه را خریداری کرد و با به خدمت گرفتن آریگو ساکی (۱۹۸۷) به عنوان سرمربی و بازیکنانی همچون مارکو فان باستن، رود گولیت و فرانک ریکارد دوران شکوفایی مجدد این باشگاه آغاز شد. آریگو ساکی در اولین دوره مربیگری خود در میلان (۱۹۹۱-۱۹۸۷) موفق به کسب ۸ عنوان قهرمانی شد (یک قهرمانی سری آ، یک قهرمانی سوپر جام ایتالیا، ۲ قهرمانی لیگ قهرمانان اروپا، ۲ قهرمانی سوپر جام اروپا و ۲ قهرمانی جام کنفدراسیون ها). وی در این دوره یک نایب قهرمانی در سری آ و یک نایب قهرمانی در کوپا ایتالیا را نیز در کارنامهٔ خود دارد.در سال ۱۹۹۲ میلان اسکودتوی سری آ را بدون حتی یک شکست به دست آورد. این مهم را تاکنون هیچ تیم دیگری در سری آ به غیر از یوونتوس (۲۰۱۲-۲۰۱۱) تکرار نکرده است.
در فصل ۰۵-۲۰۰۶ در پی تخلفات مربوط به تعیین داوران مسابقات سری آ، کمتیه انضباطی رأی به کسر ۱۵ امتیاز در شروع فصل ۰۷-۲۰۰۶ و عدم حضور این تیم در لیگ قهرمانان اروپا را صادر کرد که این حکم بعداً به کاهش هشت امتیاز و حضور در لیگ قهرمانان اروپا، کاهش پیدا کرد.
میلان در اولین دهه‌ی قرن یکی از قدرتمندترین باشگاه‌های اروپا و جهان بود. در فاصله‌ی سال‌های ۲۰۰۳ تا ۲۰۰۷ سه بار به فینال اروپا راه یافت.
سال ۲۰۰۳ در یک فینال تمام ایتالیایی موفق شد رقیب دیرینه‌ی خود یوونتوس را در ضربات پنالتی شکست داده و برای ششمین بار قهرمان جام باشگاه‌های اروپا شود.
سال ۲۰۰۴ در دیدار رفت از مرحله‌ی یک چهارم نهایی دپورتیوو لاکرونیای اسپانیا را در خانه با نتیجه‌ی ۴ بر ۱ شکست داد و در شرایطی که همگان تصور می‌کردند که کار تیم اسپانیایی تمام شده در دیدار برگشت با نتیجه‌ی ۴ بر ۰ شکست خورد و از راهیابی به مرحله‌ی نیمه نهایی بازماند.
فینال ۲۰۰۵ جام باشگاه‌های اروپا هیچگاه از خاطر هوادارن میلان و لیورپول محو نخواهد شد. در این فینال دراماتیک ابتدا میلان با گل زود هنگام کاپیتان افسانه‌ای خود پائولو مالدینی از حریف انگلیسی پیش افتاد. در ادامه هرنان کرسپوی آرژانتینی دو گل دیگر به ثمر رساند تا نیمه‌ی نخست با نتیجه‌ی قاطع ۳ بر ۰ به سود میلان به پایان برسد. امّا در نیمه‌ی دوم ورق برگشت و لیورپول موفق شد در مدت زمان ۶ دقیقه نتیجه را به تساوی بکشاند.استیون جرارد، ولادیمیر اسمیچر و ژابی آلونسو سه گل پیاپی به ثمر رساندند تا نهایتاً بازی در پایان ۱۲۰ دقیقه تلاش دو تیم گل دیگری نداشته باشد و ضربات پنالتی قهرمان اروپا را مشخص نماید. لیورپول ۳ بر ۲ در ضربات پنالتی به پیروزی رسید.
نیمه‌نهایی ۲۰۰۶ محل برخورد دو غول اروپا یعنی میلان و بارسلونا بود. تک گل لودویک ژولی کافی بود تا بارسا در مجموع دو دیدار با نتیجه‌ی ۱ بر ۰ پیروز شود و به فینال برسد.
سال ۲۰۰۷ یکی از بهترین فصول میلان در قرن جدید بود. باشگاه ایتالیایی در شرایطی به نیمه نهایی راه یافته بود که سه تیم دیگر این مرحله تماماً انگلیسی بودند. در بازی رفت از دور نیمه نهایی منچستر یونایتد موفق شد در ورزشگاه الدترافورد میلان را با نتیجه‌ی ۳ بر ۲ شکست دهد. اما این پایان راه نبود و در شب درخشش کاکا میلان بازی برگشت را با نتیجه‌ی ۳ بر ۰ به سود خود به پایان برد و ضمن جلوگیری از فینال تمام انگلیسی زمینه‌ی انتقام گیری از لیورپول را مهیا کرد. ورزشگاه المپیک آتن محل برگذاری فینال تکراری میلان و لیورپول بود. دو گل از فیلیپو اینزاگی در مقابل تک گل دیرهنگام درک کویت کافی بود تا میلان ضمن گرفتن انتقام دو سال قبل، برای هفتمین بار قهرمان اروپا شود. در پایان این سال کاکا موفق شد توپ طلای اروپا و جهان را از آن خود کند.
مالک کنونی باشگاه آث میلان سیلویو برلوسکونی است که به دلیل مشغله های فراوان، آدریانو گالیانی را به سمت مدیریت اجرایی و نایب رپیس باشگاه برگزیده است. سرمربی کنونی میلان، ماسیمیلیانو آلگری است.
پائولو مالدینی یکی از محبوبترین و معروفترین بازیکنان سه دهه‌ی اخیر میلان فرزند چزاره مالدینی (بازیکن و سرمربی سابق میلان) می‌باشد. وی در پایان فصل ۰۹-۲۰۰۸ پس از ۲۴ سال حضور افتخارآمیز در این تیم از فوتبال خداحافظی کرد.
**ورزشگاه خانگی آث میلان
سن سیرو (یا جوزپه مه آتزا) ورزشگاه تیم‌های آث میلان و اینتر میلان است. سن‌سیرو بزرگترین ورزشگاه ایتالیا و یکی از بزرگترین ورزشگاه های اروپاست. در سال ۱۹۲۵ شهرداری میلان شروع ساخت این ورزشگاه را آغاز کرد و کار ساخت آن یک سال به طول انجامید. گنجایش ابتدایی این ورزشگاه ۷۰ هزار نفر بود و سن سیرو نام داشت. تیم‌های اینتر میلان و آث میلان از همان ابتدا اجاره نشین این ورزشگاه بودند و بازیهای خود را در آنجا برگزار می‌کردند. در سال ۱۹۷۲ برترین گلزن تاریخ باشگاه اینتر میلان یعنی جوزپه مه آتزا درگذشت. شهرداری میلان برای تجلیل از این ستاره ورزشگاه سن سیرو را به ورزشگاه جوزپه مه آتزا تغییر نام داد. در سال ۱۹۸۹ این ورزشگاه برای نوسازی مدت کوتاهی تعطیل شد و پس از بازگشایی ظرفیت آن به ۸۰.۰۷۴ نفر رسید. بسیاری از بازیهای تیم ملی ایتالیا در همین ورزشگاه برگزار می‌شود. یوفا به تمامی ورزشگاه‌های اروپا بر اساس کیفیت آنها امتیاز می‌دهد. ورزشگاه جوزپه مه آتزا نمره ۵ از ۵ را دریافت کرده است.
**ستارگان باشگاه فوتبال آث میلان از ابتا تا کنون
کارلو آنچلوتی، فابیو کاپلو، رود گولیت، وینستون بوگارد، روبرتو دونادونی، فیلیپو گالی، چزاره مالدینی، مارکو فان باستن، فرانکو بارزی، جووانی تراپاتونی، ژان-پیر پاپن، فرانک ریکارد، دیمیتریو آلبرتینی، فرناندو ردوندو، روبرتو آیالا، یاپ استام، مارسل دسایی، روبرتو باجو، ژرژ وه‌آ، روبرتو آیالا، الیور بیرهوف، فرانچسکو تولدو، آندری شوچنکو، کافو، الساندرو کاستاکورتا، ادگار داویدس، پاتریک ویرا، هرنان کرسپو، کریستین ویری، رونالدو، پاتریک کلایورت، جیوانی البر، کارلو کودیچینی، جنارو گاتوسو ، فیلیپو اینزاگی، روی کاستا، پائولو مالدینی، کلارنس سیدورف، ریوالدو، رونالدینیو، دیوید بکهام، الساندرو نستا، کاکا، مارک ون بومل، آندره‌آ پیرلو، کاخا کالادزه، زلاتان ابراهیموویچ، روبینیو، ماسیمو آمبروزینی، کریستین آبیاتی، نایجل دی یانگ، ماریو بالوتلی و ...
**افتخارات باشگاه فوتبال آث میلان:
سری آ :
۱۸ بار قهرمانی در سال های : ۱۹۰۱, ۱۹۰۶, ۱۹۰۷, ۱۹۵۰–۵۱, ۱۹۵۴–۵۵, ۱۹۵۶–۵۷, ۱۹۵۸–۵۹, ۱۹۶۱–۶۲, ۱۹۶۷–۶۸, ۱۹۷۸–۷۹, ۱۹۸۷–۸۸, ۱۹۹۱–۹۲, ۱۹۹۲–۹۳, ۱۹۹۳–۹۴, ۱۹۹۵–۹۶, ۱۹۹۸–۹۹, ۲۰۰۳–۰۴, ۲۰۱۰–۱۱
۱۷ بار نایب قهرمانی سال های : ۱۹۰۲, ۱۹۱۰–۱۱, ۱۹۱۱–۱۲, ۱۹۴۷–۴۸, ۱۹۴۹–۵۰, ۱۹۵۱–۵۲, ۱۹۵۵–۵۶, ۱۹۶۰–۶۱, ۱۹۶۴–۶۵, ۱۹۶۸–۶۹, ۱۹۷۰–۷۱, ۱۹۷۱–۷۲, ۱۹۷۲–۷۳, ۱۹۸۹–۹۰, ۱۹۹۰–۹۱, ۲۰۰۴–۰۵, ۲۰۱۱–۱۲
جام حذفی ایتالیا :
۵ بار قهرمانی در سال های : ۱۹۶۶–۶۷, ۱۹۷۱–۷۲, ۱۹۷۲–۷۳, ۱۹۷۶–۷۷, ۲۰۰۲–۰۳
۷ بار نایب قهرمانی سال های : ۱۹۴۱–۴۲, ۱۹۶۷–۶۸, ۱۹۷۰–۷۱, ۱۹۷۴–۷۵, ۱۹۸۴–۸۵, ۱۹۸۹–۹۰, ۱۹۹۷–۹۸
سوپر جام ایتالیا :
۶ بار قهرمانی در سال های : ۱۹۸۸, ۱۹۹۲, ۱۹۹۳, ۱۹۹۴, ۲۰۰۴, ۲۰۱۱
۳ بار نایب قهرمانی سال های : ۱۹۹۶, ۱۹۹۹, ۲۰۰۳
جام باشگاه های اروپا :
۷ بار قهرمانی در سال های : ۱۹۶۲–۶۳, ۱۹۶۸–۶۹, ۱۹۸۸–۸۹, ۱۹۸۹–۹۰, ۱۹۹۳–۹۴, ۲۰۰۲–۰۳, ۲۰۰۶–۰۷
۴ بار نایب قهرمانی سال های : ۱۹۵۷–۵۸, ۱۹۹۲–۹۳, ۱۹۹۴–۹۵, ۲۰۰۴–۰۵
جام در جام اروپا :
۲ بار قهرمانی در سال های : ۱۹۶۷–۶۸, ۱۹۷۲–۷۳
۱ بار نایب قهرمانی سال : ۱۹۷۳–۷۴
سوپر جام اروپا :
۵ بار قهرمانی در سال های : ۱۹۸۹, ۱۹۹۰, ۱۹۹۴, ۲۰۰۳, ۲۰۰۷
۲ بار نایب قهرمانی سال : ۱۹۷۳, ۱۹۹۳
جام بین قاره‌ای :
۳ بار قهرمانی در سال های : ۱۹۶۹, ۱۹۸۹, ۱۹۹۰
۴ بار نایب قهرمانی سال : ۱۹۶۳, ۱۹۹۳, ۱۹۹۴, ۲۰۰۳
جام باشگاه‌های جهان :
۱ بار قهرمانی در سال : ۲۰۰۷