به نام خداوند بخشنده مهربان
عالیجناب
وظیفه ناگواری است که باید خبردردناک احتمال کشته شدن یکی از پنج مرزبان ایرانی، که در تاریخ 7 فوریه 2014 توسط یک گروه افراطی تروریستی در منطق مرزی میان ایران و پاکستان ربوده شده اند، را به اطلاع شما برسانم . این حادثه آخرین مورد از اعمال ددمنشانه تروریستی علیه شهروندان، دیپلماتها و غیر نظامیان ایرانی و غیر ایرانی به شمار می رود که از جمله موارد زیر را در بر می گیرد:
- بمب گذاری و حملات تروریستی در مناطق مرزی شرق کشور طی ماه های اخیر که منجر به کشته شدن حداقل 12 سرباز شده است؛
- دو مورد حمله با خودرو بمب گذاری شده علیه ساختمان های دیپلماتیک و فرهنگی ایران در بیروت در روزهای 19 نوامبر 2013 و 19 فوریه 2014 که منجر به کشته شدن یک دیپلمات ایرانی و تعدادی از نگهبانان و تعدادی از عابران غیر نظامی لبنانی شد؛
- ربودن و قتل دیپلمات های ایرانی در صنعا، شامل ربودن یک یپلمات ایرانی به نام آقای احمد نیک بخت در 21 ژوئیه 213 و قتل وحشیانه یک دیپلمات دیگر ایرانی به نام اقای ابوالقاسم اسدی در تاریخ 18 ژانویه 2014؛
- حمله انتحاری به ساختمان سرکنسولگری ایران در پیشاور در تاریخ 25 فوریه 2014 که منجر به کشته شدن دو نگهبان و مجروح شدن تعداد زیادی شهروندان عادی پاکستان شد.
با کمال تاسف شواهد موجود حاکی از آن است که تمامی این اعمال تروریستی بزدلانه علیه جمهوری اسلامی ایران و شهروندانش توسط گروه های تروریستی مورد حمایت دولتی با الگوهای مشابه تامین منابع مالی، هماهنگی و مدیریت مشابه صوت پذیرفته اند. جامعه بین المللی باید در مورد پیامدهای ناشی از تنش ها و خشونت های فرقه ای منطقه ای و فرامنطقه ای که به صورت نظام مند در بخش های مختلف منطقه ما سازماندهی، هدایت و حمایت می شوند، هشیار باشد. در واقع با یک نگرش تاریخی و در یک تحلیل واقع بینانه، پیامدهای میان مدت و طولانی مدت این روند خطرناک دامن همان کسانی را خواهد گرفت که برای نیل به اهداف نسنجیده خود با توسل به اینگونه اقدامات کوته بینانه و شتاب زده سعی در جبران شکست ها و محاسبات غلط راهبردی گذشته خود را دارند؛ آنان بیش از همه از خشونت و افراط فرقه گرایانه ای که خود می پراکنند زیان خواهند دید.
به علاوه تردیدی نیست که در منطقه ما رابطه نزدیک و تنگاتنگی میان اقصاد مبتنی بر جنگ، خشونت های افراط گرایانه و تروریزم از یک سو و مواد مخدر و جرائم سازمان یافته فرامرزی از سوی دیگر وجود دارد. جمهوری اسلامی ایران پیشتاز مبارزه با قاچاق مواد مخدر است، به حدی که مواد مخدر کشف شده در ایران معادل سه چهارم مواد مخدر کشف شده در کل جهان را تشکیل می دهد. ایران در خط مقدم مبارزه با این تهدید جهانی قرار دارد و به همین خاطر از نظر جانی و مالی بهای سنگینی را پرداخته است؛ بدون آنکه جامعه جهانی در تحمل این بار همکاری و یا کمک فنی به ما داده باشد و یا حداقل با آنانی که این همه هزینه های سنگین را بر شهروندان و سر بازان شجاع ما تحمیل کرده اند به صورت جدی مقابله کند. در حالیکه که فداکاری ما موجب شده است که جامعه بشری کمتر از خطر مواد مخدر رنج ببرد، جامعه بین المللی به اندازه کافی در این مبارزه پایان ناپذیر ایران را یاری نکرده است. صرف محکوم کردن اعمال تروریستی کفایت نمی کند.
مردم ایران در چند روز گذشته در حالی نوروز -- که توسط مجمع عمومی ملل متحد به عنوان روز بین المللی صلح، همبستگی و حسن همجواری به رسمیت شناخته شد -- را جشن گرفتند، که همگی در رنج و انتظار خانواده های این قهرمانان ملی شریک بودند. علیرغم اقدامات دولت های پاکستان، لبنان و یمن، گروگان های ما همچنان در اسارت بسر می برند و عاملان جنایات علیه شهروندان ما هنوز به جزای اعمال خود نرسیده اند. مردم ایران حق دارند خواستار اقدام قاطعانه جهانی شوند؛ اقدامی که در عمل منجر به بازگشت گروگان هایشان به وطن و مجازات مسئولین این جنایت ها علیه هموطنان شان باشد. یک نمود در خواست مشروع مردم ایران، حرکت خودجوش مردمی جوانان ایرانی در جمع آوری یک میلیون امضا برای درخواست از جنابعالی و دیگر مقامات بین المللی جهت انجام اقدامات موثرتری برای بازگشت سریع تر گروگان های ایرانی به وطن است. من نیز با ارسال این نامه به این موج می پیوندم.
از شما در خواست دارم این نامه به عنوان سند مجمع عمومی، شورای امنیت و شورای حقوق بشر ملل متحد منتشر شود.
فرصت را برای تجدید احترامات فائقه مغتنم می شمارم.
محمد جواد ظریف
وزیر امور خارجه جمهوری اسلامی ایران