ورزشی‌های بومی، محلی چه ورزش‌هایی هستند؟

به گزارش خبرنگار ورزشی باشگاه خبرنگاران، با در نظر گرفتن همین موضوع هر شهری بازی‌های سنتی مختلفی ر جهت سرگرم ساختن و زنده نگاه داشتن آیین و فرهنگ‌شان به نمایش می‌گذارند. سمنان، شهری است که به تنهایی شامل فرهنگ‌ها، زبان‌ها و گویش‌های مختلفی می‌باشد و براین اساس بازی‌های سنتی گوناگونی ازجمله آسمون چه رنگه، اتل متل، چالاچالا، الکانه‌وازی، الک‌چوب، پته‌پته، چارقاف، زوبازی، عطاری مطاری،گاری که و . . . که هر کدام مخصوص به یک روستا و برخی به صورت مشترک می‌باشند و در اینجا به شرح برخی از این بازی می‌پردازیم. 

آسمون چه رنگه:این بازی در شهمیرزاد بیشتر مورد توجه قرار می‌گیرد و به گونه‌ای است که دو نفر به عنوان بازیکن در این بازی حضور دارند، پشت به پشت هم ایستاده و دست‌های خود را در دست‌های دیگری حلقه می‌کنند و یکی از بازیکنان دیگری را از زمین بلند کرده و از او می‌پرسد، آسمان چه رنگ است؟ ونفری که بر پشت او سوار است از رنگین بودن آسمان سخن می‌گوید، به همین ترتیب سوال وجواب‌ها ادامه پیدا می‌کند تاکسی که رو قرار گرفته است خسته شود؛ پس نوبت او می‌شود تا شخصی که وی را بلند کرده بود، را بلند کند و سوال و جواب‌ها نیز به همین صورت ادامه می‌یابد، بالش که برای انجام این بازی به تعدادی بالش یا متکا نیاز است و تعداد مشخصی بازیکن ندارد، هرچند نفری که مایل باشند می‌توانند در این بازی شرکت کنند. 

برای شروع این بازی چند بالش یا متکا را روی هم قرار می‌دهند و به ترتیب از روی آنها می‌پرند. پای هر کس که به بالش‌ها گیر کند یا در زمان پریدن بیافتد با زنده محسوب می‌شود و باید از محلی که قبلا تعیین کرده‌اند تا محل بازی به بازیکنان دیگر کولی بدهد. 

پس از هر نوبت بازی که تمام می‌شود یک بالش یا متکا بر ارتفاع بالش‌ها یا متکاها اضافه می‌کنند تا ارتفاع آن‌ها افزایش پیدا کند و کار پریدن دشوارتر شود.  
به همین ترتیب بازی ادامه پیدا می‌کند.
 
چارقاف: این بازی بیشتر در سمنان رواج دارد و انجام آن به منزله‌ی قمار است و در آن برد و باخت صورت می‌گیرد. برای انجام این بازی به چهارقاب نیاز است که هر یک از طرف‌های قاب به نام‌های اسب و خر نام‌گذاری شده باشند، یکی از بازیکنان چهارقاب را هم‌زمان با هم به بالا می‌اندازد تا روی زمین بیافتند و وضعیت قرار گرفتن قاب‌ها باعث برد و باخت پرتاب کننده قاب‌ها را مشخص می‌کند. مثلا اگر چهار قاب از طرف اسب روی زمین بیافتند پرتاب کننده چهار برابر مبلغی را که در ابتدای بازی شرط بندی کرده‌اند را دریافت می‌کند. اگر سه اسب و یک خر بیاید دو اسب حساب می‌شود و اگر دو اسب و دو خر بیاید، باید از اول قاب‌ها را پرتاب کنند.  

هنگامی که هنوز قاب‌ها در هوا هستند و روی زمین نیافتاده‌ باشند طرف مقابل می‌تواند بگوید: «بنیا» یعنی پوچ و در واقع به این روش‌ بازی را باطل می‌کند.  

زوبازی: این بازی بیشتر درگرمسار مورد استفاده قرار می‌گیرد ولی با توجه به جذابیت بازی در اکثر شهرها و روستاهای دیگر نیز مورد استفاده قرار می‌گیرد.

برای شروع بازی ابتدا قسمتی را به شکل مربع، مستطیل و یا دایره به عنوان زمین بازی مشخص می‌کنند و سپس به شیوه «کف دست، پشت دست» یارگیری می‌کنند و بازیکنان به دو گروه مساوی تقسیم می‌شوند و پس از آن به شیوه‌ی مسابقه دو گروه داخل و خارج از دایره را مشخص می‌نمایند، گروه برنده در مسابقه دو، داخل زمین قرار می‌گیرد و افراد گروه دیگر به ترتیب با کشیدن زو داخل زمین می‌شوند و باید سعی کنند تا قبل از قطع شدن نفس وزوکشان یکی از افراد داخل زمین را بزنند که در این صورت هر دو نفر خارج از دایره قرار می‌گیرند و سپس نوبت به نفر بعدی می‌رسد که وارد زمین شود و هنگامی که همه‌ی افراد داخل زمین زده شوند، جای دو گروه باهم عوض می‌شود و بازی به همین ترتیب تا زمانی که مایل باشند ادامه می‌یابد.
 
انتهای پیام/