به گزارش سرويس بين الملل باشگاه خبرنگاران ؛ در این مقاله که به قلم امانوئل والرستین استاد دانشگاه ییل امریکا و تحت عنوان" مذاکرات ایران- امریکا: معضلات موازی" نوشته شده با بررسی سناریوها و تبعات احتمالی عدم انعقاد توافقنامه هسته ای نهایی برای تهران و واشنگتن، به روسای جمهور هر دو کشور توصیه کرده طی یک سال آینده این توافقنامه را امضا کنند.
در این مقاله آمده است ، درچند ماه گذشته مذاکرات رسمی میان ایالات متحده و ایران در مورد مسائل هسته ای انجام شده است . به لحاظ فنی به گروه مذاکره کننده با ایران به اصطلاح 1+5 ( پنج عضو دائم شورای امنیت سازمان ملل متحد بعلاوه آلمان ) گفته می شود ، اما گروه 1+5 تا حد زیادی پوششی برای نام مذاکره کننده کلیدی، یعنی ایالات متحده است.
موضع علنی هر طرف دو یکسان است. هر یک از آنها دارای یک هدف اصلی است، اما اهداف آنها متفاوت است. هر یک از آنها می گویند که مسائل اصولی دارند که نمی توانند بر سر آنها مصالحه کنند. با این وجود، به نظر می رسد هر دو آنها با آنچه که رهبر ایران، آیت الله علی خامنه ای ، " نرمش قهرمانانه " نامیده است هدایت می شوند.
تشابهات بیشتری هم وجود دارد. به نظر می رسد هم رئیس جمهور آمریکا باراک اوباما و هم رئیس جمهور ایران حسن روحانی ، خواستار آرایشی هستند که از درگیری های مسلحانه اجتناب کنند. دلیل این امر آن است که هر دو معتقدند که درگیری های مسلحانه می تواند عواقب بسیار منفی برای هر دو کشور داشته باشد.
در مورد اوباما باید گفت، او با شعار پایان دادن به جنگ در انتخابات پیروز شد. او نمی خواهد از او به عنوان رئيس جمهوری که ایالات متحده را درگیر سومین جنگ بزرگ قرن بیست و یکم در خاور میانه کرد، یاد شود. جدای از میراث تاریخی ، او معتقد است جنگ هر گونه شانسی برای تصویب قوانین داخلی را که او مصرانه درپی تصویب آنها است از بین می برد. او می ترسد که جنگ احتمال شکست دموکرات ها در انتخابات ریاست جمهوری سال 2016 را دست افزایش دهد.
این استاد دانشگاه در خصوص حسن روحانی مدعی شده است او با رضایت ضمنی آیت الله خامنه ای و حمایت فعال بخش های بزرگی از طبقه متوسط جامعه ایران، انتخاب شد. هر دو آنها او را به عنوان تنها سیاستمدار بزرگ ایران می دانند که ممکن است بتواند با موفقیت با ایالات متحده مذاکره کند.
مشکل اصلی این است که هدف اصلی این دو کشور تقریبا با هم تناقض دارد. ایالات متحده می گوید که می خواهد اطمینان حاصل کند ایران نمی خواهد و نخواهد توانست سلاح هسته ای بسازد. ایران می گوید که قصد ندارد سلاح های هسته ای بسازد ، اما اصرار دارد حقی که هر کشور دیگری در جهان دارد، او هم دارد ، منظور ایران ظرفیت استفاده صلح آمیز از انرژی هسته ای است.
مذاکره کنندگان احتمالا به دنبال یک فرمول جادویی هستند که فاصله بین این دو تعریف را پر کند . هر یک از آنها باید بتوانند متن نهایی را به عنوان یک پیروزی برای اهداف خود معرفی کند. به نظر می رسد این کار بسیار دشواری است، حتی اگر هر دو طرف با حسن نیت مذاکره کنند .
نویسنده در ادامه می افزاید : مذاکرات طولانی مدت بدون پیامدهای سیاسی بسیار منفی برای هر دو رئیس جمهور نخواهد بود . در مورد این که چه زمانی "طولانی مدت" محسوب می شود نظرات مختلفی وجود دارد، اما من فکر می کنم از امروز تا یک سال آینده حداکثر زمان برای رسیدن به توافق است.
انتهای پیام /