پشت صحنه دعوت از يك ضد انقلاب به جشنواره انقلاب!+ فیلم

به گزارش خبرنگار حوزه موسیقی باشگاه خبرنگاران؛ رویای به کابوس مبدل شده "جشنواره شعر فجر" که این روزها بر سر فرهنگ و ادبیات کشورمان خراب شده و سنگی بزرگ در کفش مسئولان این حوزه فعال کشورمان به جای گذاشته در مرحله نخست پای علی آبان، سخنگوی جشنواره را با این دستاویز که شاعری تنها به بهانه راه اندازی جریانی فرهنگی با عنوان"حجم" به جشنواره دعوت شده به میان کشیده شد و فرش قرمزی به وسعت تاریخ 34 ساله کشورمان زیرپای توهین کنندگان به رهبر فقید انقلاب اسلامی پهن گشت تا که شاید بتواند آنچه آبروی فجر نام گرفته بود را نقش برآب کرده و شاعری را تنها به عنوان شاعر زیرلوای انقلاب بگیرد. 

گفتنی است در میان تمامی حرف و حدیث‌های مطرح حول مسأله دعوت یدالله رویایی به" جشنواره شعر فجر"، چند صدایی که در اکثر موارد نقطه قوت جشنواره‌ها به حساب آمده این بار تعریفی ضد تاریخی به خود گرفته و سقوط یکباره آرمان‌های مردم در قالب‌ باورهای مسئولان به ظاهر انقلابی را به تصویر می‌کشد. 

بنابراین گزارش؛ یدالله رویایی که نامش  با نام فرح پهلوی ممزوج شده و زمانی رهبر بزرگ انقلاب کشورمان را عامل ارتجاع دانسته بود. این بار در پیله پروانه‌ای زیبا پنهان شده و جشنواره شعر فجر را به صورتی هدف قرار داده که گویا این جشنواره هویت خود را که فجر آفرینانه ماه شعر را به خورشید انقلاب نزدیک کرده، فراموش می‌کند و چشم بر همه چیز می‌بندد.
 
جشنواره شعر فجر که بنابر آنچه در روایت کاکایی آمده هشتمین دوره خود را به ایستگاه دولت "اعتدال" رسانده با ارائه تعریفی نادرست از گشایش فضای فرهنگی، قبای دبیری به قامت شاعری دوخته که از منتقدان جدی دوره‌های بی‌رمق گذشته بوده و از همان ابتدا از آینده‌ای امید بخش برای شنیدن همه صداهای قابل اعتنا در عرصه شعر فارسی سخن می‌گوید.
 
این در حالی است که باید پرسید به راستی گشایش فضای فرهنگی به چه معناست؟ گشایش فضای فرهنگی در گفته‌های علی جنتی، وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی نه تنها به معنای راهیابی شاعران غیر قابل تعریف برای انقلاب به زیرلوای افتخارات انقلابی نبوده بلکه باوری است که جای پای هیچ فرد تعریف نشدنی در آن دیده نشده و عرصه‌ای به حساب می‌آید که همواره در راستای انقلاب و آرمان‌های آن گام برمی‌دارد.
 
جنتی در بخشی از سخنان خود گفته"یدالله رویایی در حال حاضر خارج از کشور سکونت دارد و تا به امروز نیز هیچ دعوتی از سوی وزارت فرهنگ و ارشاد برای حضور وی در ایران بعمل نیامده است. 

وی در جای دیگری اظهار داشت: متأسفانه انتشار برخی از اخبار مانند آمدن یدالله رویایی به ایران، چاپ کتاب‌های صادق هدایت و برخی دیگر موضوعات در برخی از رسانه‌‌ها بدون دقت است از این‌رو انتظار داریم که رسانه‌های جمعی در انتشار اخبار با دقت نظر بیشتری وارد عمل شوند. 

به طور حتم یدالله رویایی و شاعران دیگری همچون وی هیچ جایگاهی در جشنواره‌ای با عنوان فجر ندارند و در آینده هم نخواهند داشت.
 
وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی در حالی از صادر نشدن دعوتنامه‌ای برای رویایی خبر می‌دهد که بنابر روال عادی همه‌چیز در حوزه فرهنگ مستقیما زیرنظر وزارتخانه فرهنگ و ارشاد اسلامی و شخص وزیر مدیریت می‌شود. 

تکذیب وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی در مورد دعوت از یدالله رویایی به جشنواره شعر فجر آنچنان غیرقابل درک بود که پس از سخنان کاکایی مبنی بر اینکه "درمورد رویایی سخنان وزیر غلط نبود، چون دعوت از طرف ما انجام شده و ما با ایشان توافق کرده‌ایم و گفته‌ایم صفحه اول پاسپورت‌تان را بفرستید که مراحل قانونی‌اش را وزارت خارجه انجام دهد" شاخک‌های جستجوگر ما حساس شد که مگر نه که هر تصمیم فرهنگی باید زیرنظر وزیر فرهنگ و ارشاد گرفته بشود پس چرا وزیر از این یک مورد به ظاهر کوچک اما در اصل بزرگ و مهم خبر ندارد. 

مورد بزرگ و مهمی که همه‌ چیز را تحت‌الشعاع خود قرار داده به این بهانه که شاعر، شاعر است که نمی‌توان هر استخوان شاهنشاهی را سرمه چشم ادب و فرهنگ کرده و حق شاعران انقلابی را فدای حضور او کرد.
 
گفتنی است که حتی در این میان کاکایی به عنوان فرزند انقلاب ادب و فرهنگ جشنواره را مرکز جولان هتاکان به مقدسات این مرز و بوم کرده اما چرا؟

باید گفت که کاکایی گویا همچون کسانی که به آنها گفته شد کلاه بیاور اما سرآورده با تصور آنکه گسترش فضای فرهنگی به معنای بازی دادن شاعران غیرانقلابی است مجوز اولیه ورود به حوزه ادب و فرهنگ کشورمان را به شاعران معلوم الحالی چون یدالله رویایی داده است. 

رویایی که به شیرینی تلخی باور مسئولان کنونی فرهنگ کشورمان را در چای قند پهلوی ادب حل کرده تا به خورد مردم ادب پرور کشورمان بدهد.
 
بیان این حرف از سوی دبیران هشتمین جشنواره شعر فجر مبنی بر آنکه تصمیم دعوت از یدالله رویایی در برنامه اطاق فکر جشنواره قرار گرفته به مصداق عذر برتر از گناه آوردن است زیرا اولا باید در صلاحیت این اطاق فکر شک  کرد و دوما باید گفت که به طور حتم همه چیز زیرنظر دبیر جشنواره بوده و مگر می‌شود تصمیمی بدون نظر دبیر گرفته شود.

انتهای پیام/