اما یک تیم از ستاره شناسان کانادایی و آمریکایی به منظور بررسی ارتباط بین ستاره های فوق درخشان و پیش ستاره های اطرافشان در سحابی جبار از تصاویر آرایه تلسکوپ آتاکاما کمک گرفتند. آنها با استفاده از داده های موجود نشان دادند که پیش‌ستاره‌هایی با فاصله ۶۰۰ میلیارد مایل از ستاره‌های تیپ O، پیله‌های پر از گرد و غبار و گاز، خود را همچون بذرهای زمینی در فضا پخش کرده و بسیار سریع‌تر از سایر سیارات شکل می‌یابند.
"ریتامان" از کارشناسان و محققان نجومی در مرکز تحقیقات ملی ویکتوریا واقع در کانادا و از نویسندگان مقالات نجومی در مجله اخترفیزیک در این‌باره خطاب به خبرنگاران محلی گفت: ستارگان شگفت انگیز و غول پیکر تیپ O در مقایسه با خورشید بسیار حجیم‌تر هستند و اشعه ماورای بنفش ویران‌کننده‌ای از خود ساطع می‌کنند که در حیات و توسعه ستارگان و سیارات تأثیرگذار است بنابراین یکی از علل مرگ ستارگان، گازها و اشعه مخرب سایر همنوعانشان معرفی شده‌است.
ستاره شناسان بر این باورند که ستاره های پر جرم و کوتاه عمر در اطراف و داخل سحابی ها برای تشکیل ستاره های جدید لازم هستند. ستاره های پر جرم در پایان زندگیشان به صورت سوپرنوا منفجر می شوند و محیط اطرافشان پر از غبار و عناصر سنگین می شود که می تواند پیش زمینه ای برای تشکیل ستاره های جدید باشند.