به گزارش خبرنگار بهداشت و درمان باشگاه خبرنگاران، دکتر محمد پاکروان استاد گروه چشم دانشگاه و فوق تخصص گلوکوم و محقق مرکز تحقیقات چشم دانشگاه علوم پزشكي شهيد بهشتي در خصوص بيماري گلوكو م گفت:گلوکوم يك بيماری عصب بينايی می باشد و عصب بينايی ، قسمتی از اجزای چشم است که تصاويری که انسان می بيند را به مغز انتقال می‌دهد. وقتی آسيب عصب بينايی اتفاق می افتد، نقاط کور در ميدان بينايی ايجاد می شود. متاسفانهاين نقاط کور تا زماني که آسيب شديد نباشد توسط فرد قابل تشخيص نیست و اگر کل عصب از بين برود، نابينايی حاصل می شود.عامل اصلی در جلوگيری از آسيب عصب بينايی و نابينايی، تشخيص و درمان زودرس توسط چشم پزشک است.
وي ادامه داد: مايع شفافی که زلاليه ناميده می شود در قسمت قدامی چشم در گردش است. در طول شبانه روز مقداری از اين مايع در حد ثابتي توليد و معادل آن نیز مقداری مايع از يک سيستم تخليه ميکروسکپی خارج می شود. چون چشم يک سيستم بسته است اگر محل تخليه زلاليه (زاويه) مسدود شود مايع اضافی نمی تواند از چشم خارج شود . بنابراين فشار داخل چشم افزايش يافته و باعث تخريب عصب بينايی می شود.
پاكروان با بيان اين كه شايعترين نوع این بیماری، گلوکوم مزمن زاويه باز است. خطر ايجاد گلوکوم زاويه باز با افزايش سن بيشتر می شود.زاويه که محل تخليه مايع زلاليه است به مرور زمان کارآيی اش را از دست می دهد و فشار داخل چشم به تدريج افزايش می يابد افزود: .در بعضی بيماران، عصب بينايی حتی به فشارهای طبيعي نيز حساس مي شود و در خطر تخريب قرار مي گيرد.بطور مشخص گلوکوم زاويه باز در مراحل اوليه هيچ علامتی ندارد و حدت بينايی در اغلب موارد طبيعی است.وقتی عصب بينايی بيشتر دچار آسيب می شود، نقاط تاريکی در ميدان بينايی بيمار شروع به ظاهر شدن می‌کند.بيمار معمولاً در فعاليت های روزانه‌اش متوجه اين نقاط تاريک نمی شود تا زماني که عصب بينايی بصورت قابل ملاحظه ای آسيب ببيند و اگر تمام فيبرهای عصب بينايی از بين بروند، نابينايی حاصل می شود.
وي ادامه داد: از جمله عوامل تاثیر گذار بر روی بروز این بیماری می توان به سابقه فاميلی گلوکوم، آسيبهای چشمی قبلی،ابتلا به بيماریهای عمومی مانند ديابت (مرض قند) و ميگرن و.. اشاره کرد. چشم پزشک بر اساس اين عوامل فرد مبتلا را ارزيابی می کند که آيا نياز به درمان گلوکوم دارد يا آنکه بايد بصورت مرتب از نظر گلوکوم پیگيری شود.
اين متخصص چشم با تاكيد بر اين كه معاينات ادواري توسط چشم پزشک بهترين راه تشخيص گلوکوم است تصريح كرد: غربالگری گلوکوم اگر فقط شامل اندازه گيری فشار چشم باشد برای تشخيص گلوکوم کافی نيست و تنها راه مطمئن برای تشخيص گلوکوم معاينه کامل چشم پزشکی است. در ارزيابی این بيماری باید توسط چشم پزشک اندازه گیری فشار چشم، معاينه زاويه چشم ، بررسی عصب اپتيک از نظر آسيب عصب و ديد محيطی یا ميدان بينايی را مورد بررسی دقیق قرار گیرد.
به عنوان يک قانون، آسيب عصب بينايي که به وسيله گلوکوم ايجاد می شود غیر قابل برگشت است.قطره های چشمی، ليزر و جراحی برای پايين آوردن فشار داخل چشم و مهار تخريب بيشتر بکار مي رود.در بعضی موارد داروهای خوراکی نيز تجويز می شوند. در تمام انواع گلوکوم معاينات دوره ای بسيار مهم هستند چون ممکن است بيماری بدون آنکه شما متوجه شويد پيشرفت کند.
وي به جراحی با ليزر برای انواع مختلف گلوکوم توصيه می شود اشاره و عنوان كرد: در گلوکوم زاويه باز محل تخليه بطور مستقيم با ليزر (ترابکولوپلاستی) مورد هدف قرار می گيرد. در گلوکوم زاويه بسته ليزر سوراخی را در عنبيه (ايريدوتومی) ايجاد می کند برای آنکه مسير زلاليه برای خروج را بهبود ببخشد.
پاكروان خاطر نشان كرد:درمان گلوکوم نياز به همكاري بیمار با چشم پزشک دارد. چشم پزشک داروها را تجويز می کند و اين تنها بيمار است که بايد داروها را مرتب استفاده کند. همچنین وقتی دارو تجويز می شود نياز است که بيمار بصورت مرتب در فواصل سه تا شش ماه به پزشک مراجعه کند.
انتهای پیام/