به گزارش خبرنگار باشگاه خبرنگار تبریز ، نمونه‌های حجاری ظریف باقی مانده از این بقعه ، نشان دهنده عظمت بنای اولیه است.
طاق مرمرین سر در صحن مدرسه که از چهار قطعه مرمر بزرگ تشکیل و در پیشانی آن آیه ای از سوره « الحجر » حک شده ، از این جمله است.
عرض طاق بقعه ، 183 و بلندی قسمت اصلی 120 سانتیمتر است . در بالای طاق سر در ، سنگ نبشته ی مرمرین دیگری به تاریخ 1279 هجری قمری نصب شده ، که مربوط به زمان ناصر الدین شاه قاجار است.
ازاره های مرمرین دیوار شرقی دهلیز در دو طرف در ورودی آن قرار گرفته و بر روی آنها نقوش زیبایی به شکل برجسته کنده شده که ظاهراً مربوط به دوره آق قویونلوها و ترکمانان است. اینها حاکی از آن است که بقعه‌ی سید حمزه در تمام ادوار تاریخ از ایلخانان و ترکمانان ، تا صفوی و قاجاریه مورد احترام بوده است.
همچنین نمای طاق مرمرین در ورودی بقعه ، از شاهکارهای حجاری دوره صفویه و آینه بندی‌های طاق بالای صندوق قبر امام زاده بسیار چشمگیر است.
تاریخ بنای نخست بقعه 714 هجری قمری یعنی همان سال درگذشت صاحب مقبره است.