خشونت و رابطه آن با کودکی خود

مهدی دوایی متخصص و روانشناس تربیتی در تعریفی از خشونت و پرخاشگری به خبرنگار اجتماعی باشگاه خبرنگاران گفت: کسانی که عواطف  احساسات خودانتوانند مدیریت کنند یکی از بروزهایش خشونت است عواملی وجود دارد که اگر در کودکی والدین اعم از پدر و مادر و مربی اگر نوع برخورد آن‌ها ا ز این عوامل باشد منجر به خشونت شخص می‌شود.

وی ادامه داد: یکی از این عوامل این است که اگر در کودکی آسان گیری بسیار شدیدی توسط والدین اجرا شود و کودک هر کاری که بخواهد انجام دهد بدون هیچ محدودیتی دوره کودکی‌اش را بگذارند این شخص خود را خوب و بقیه را بد می‌داند واگر کاری به کامش نبود و «نه» را در زندگی خود بشنود باعث بروز خشونت از طرف این شخص می‌شود.

وی افزود: عامل دیگر نوع برخوردهای والدین است که بی‌تفاوت هستند یعنی بود و نبود فرزند برایشان یکی باشد و اصلا نمی‌دانند که فرزندشان کلاس چندم است و اهمیتی به مسائل فرزند نمی‌دهند به همین دلیل برای دیده شدن از پرخاشگری و خشونت استفاده کرده تا جلب توجه کنند و بگویند مرا ببینید و من کسی هستم.

این کارشناس ادامه داد: سومین عامل نیز تبعیض بین بچه‌هاست به هر طریفی که شخص احساس کند تبعیض برایش قائل شدند و جایی که حق به حقدار نرسد یاد می‌گیرد که فریاد علیه تبعیض بزنند که اگر همیشه حق به طرف مقابل داده شود با خشونت و پرخاش حق خود را بگیرد.

وی تصریح کرد: عامل بعدی عدم جذابیت است مثل کودکی که از یک حقارت اندامی زجر می‌برد یا از نظر چهره ظاهری یک نقطه ضعف شدیدی داشته باشد که اگر به این موضوع دامن زده شود توسط نوع برخورد پدر و مادر اطرافیان و حتی معلمان این افراد که از عدم جذابیت برخوردارند زمینه خشونت و پرخاشگری برایشان فراهم می‌شود و بالا می‌رود.

وی خاطر نشان کرد: آخرین مورد سختگیری افراطی والد نسبت به کودک است یعنی انقدر در کنترل حیطه آن فرد دخالت کرده باشد یعنی دائم به آن امر و نهی کرده باشند یا سختگیری بیش از حد داشته باشد این فرد در بزرگسالی و آینده درمانده آموخته شده است یعنی آدم بی‌عرضه‌ای که بدرد هیچ کاری نمی‌خورد و یا طغیان‌گر و پرخاشگر می‌شود و می‌تواند از طریق ارائه خشونت و مبارزه طلبی برای خشونتی که در دوره کودکی بر آن روا داشته شده باشد.

انتهای پیام/